Гликозен транспортер
| Sugar_tr | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Назнаки | |||||||||
| Симбол | Sugar_tr | ||||||||
| Pfam | PF00083 | ||||||||
| Pfam-клан | CL0015 | ||||||||
| InterPro | IPR005828 | ||||||||
| PROSITE | PDOC00190 | ||||||||
| TCDB | 2.A.1.1 | ||||||||
| OPM-суперсемејство | 15 | ||||||||
| OPM-белковина | 4gc0 | ||||||||
| |||||||||
 | На оваа страница е потребен превод на македонски. Оваа страница (или пасус) не е напишана на јазик којшто е македонски. Ако е наменета за читателите од тој јазик, треба да биде преместена на јазичното издание на Википедија на тој јазик. Видете го целосниот список на јазични изданија. Ако страницата (или пасусот) не е преведена на македонски во рок од една седмица, содржината која е на друг јазик ќе биде избришана. |
Гликозни транспортери — широка група мембрански белковини кои го олеснуваат транспортот на гликоза низ цитоплазматската мембрана. Бидејќи гликозата е витален извор на енергија за сиот жив свет, тие се присутни во сите Because glucose is a vital source of energy for all life, these transporters are present in all филуми. GLUT и SLC2A фамилиите се белковински фамилии кои се наоѓаат во повеќето клетки на цицачи. 14 GLUT белковини се кодирани од човечкиот геном. GLUT е вид на унипортен транспортер.
Синтеза на слободна гликоза[уреди | уреди извор]
Најголем број на неавтотрофни клетки се неспособни да создадат слободна гликоза поради неприкажување на гликоза-6-фосфатаза и, дополнително, се вклучени единствено во внесувањето и катаболизмот на гликоза. Обично произведена единствено во хепатоцитите, при услови на постење, другите ткива како цревата, мускулите, мозокот и бубрезите се способни да создадат гликоза, по активација на гликонеогенезата.
Транспортери на гликоза кај цицачите[уреди | уреди извор]
GLUT белковините се интегрални мембрански белковини кои содржат 12 трансмембрански завојници со амино- и карбокси- терминали изложени на цитоплазматската страна на клеточната мембрана. GLUT белковините транспортираат гликоза и слични хексози според модел на променлива конформација,[1][2][3] which predicts that the transporter exposes a single substrate binding site toward either the outside or the inside of the cell. Binding of glucose to one site provokes a conformational change associated with transport, and releases glucose to the other side of the membrane. The inner and outer glucose-binding sites are, it seems, located in transmembrane segments 9, 10, 11;[4] also, the QLS motif located in the seventh transmembrane segment could be involved in the selection and affinity of transported substrate.[5][6]
Видови[уреди | уреди извор]
Секоја изоформа на транспортерот игра специфична улога во метаболизмот на гликозата, определена од шаблонот на ткивно прикажување, супстратната специфичност, транспортната кинетика и регулираното прикажување при различни физиолошки услови.[7] To date, 14 members of the GLUT/SLC2 have been identified.[8] On the basis of sequence similarities, the GLUT family has been divided into three subclasses.
Откривање на котранспортот натриум-гликоза[уреди | уреди извор]
Во Август 1960, во Прага, Роберт К. Крејн за првпат го претставил своето откритие на котранспортот натриум-гликоза, како механиззм за цревна апсорпција на гликоза.[9]
Поврзани[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Oka Y, Asano T, Shibasaki Y, Lin J, Tsukuda K, Katagiri H, Akanuma Y, Takaku F (1990). „C-terminal truncated glucose transporter is locked into an inward-facing form without transport activity“. Nature. 345 (6275): 550–3. doi:10.1038/345550a0. PMID 2348864.
- ↑ Hebert D, Carruthers A (1992). „Glucose transporter oligomeric structure determines transporter function. Reversible redox-dependent interconversions of tetrameric and dimeric GLUT1“. J. Biol. Chem. 267 (33): 23829–38. PMID 1429721.
- ↑ Cloherty E, Sultzman L, Zottola R, Carruthers A (1995). „Net sugar transport is a multistep process. Evidence for cytosolic sugar binding sites in erythrocytes“. Biochemistry. 34 (47): 15395–406. doi:10.1021/bi00047a002. PMID 7492539.
- ↑ Hruz P, Mueckler M (2001). „Structural analysis of the GLUT1 facilitative glucose transporter (review)“. Mol. Membr. Biol. 18 (3): 183–93. doi:10.1080/09687680110072140. PMID 11681785.
- ↑ Seatter M, De la Rue S, Porter L, Gould G (1998). „QLS motif in transmembrane helix VII of the glucose transporter family interacts with the C-1 position of D-glucose and is involved in substrate selection at the exofacial binding site“. Biochemistry. 37 (5): 1322–6. doi:10.1021/bi972322u. PMID 9477959.
- ↑ Hruz P, Mueckler M (1999). „Cysteine-scanning mutagenesis of transmembrane segment 7 of the GLUT1 glucose transporter“. J. Biol. Chem. 274 (51): 36176–80. doi:10.1074/jbc.274.51.36176. PMID 10593902.
- ↑ Thorens B (1996). „Glucose transporters in the regulation of intestinal, renal, and liver glucose fluxes“. Am. J. Physiol. 270 (4 Pt 1): G541–53. PMID 8928783.
- ↑ Thorens B, Mueckler M (2010). „Glucose transporters in the 21st Century“. American Journal of Physiology - Endocrinology and Metabolism. 298 (2): E141–E145. doi:10.1152/ajpendo.00712.2009.
- ↑ Robert K. Crane, D. Miller and I. Bihler. “The restrictions on possible mechanisms of intestinal transport of sugars”. In: Membrane Transport and Metabolism. Proceedings of a Symposium held in Prague, August 22–27, 1960. Edited by A. Kleinzeller and A. Kotyk. Czech Academy of Sciences, Prague, 1961, pp. 439-449.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- Glucose Transport Proteins, Facilitative at the US National Library of Medicine Medical Subject Headings (MeSH)