Царицата од Сава
Царицата од Сава (или Саба) (хебрејски: מַלְכַּת־שְׁבָא; арапски: ملكة سبأ) е кралица која се појавува во Библијата, во посета на царот Соломон за да ја тестира неговата мудрост.[1]
Последователни традиции ја именувале како Никаула (од Јосиф), Билкис (во исламот), или Македа (во Етиопија). Приказната за нејзината посета на Соломон била подложена на еврејски, арапски и етиопски елаборации и стана предмет на едни од најраспространетите и плодни циклуси на легендите во Ориентот.[2]
Речиси сите современи научници се согласуваат дека Шева беше Јужното Арапско царството Саба, центрирано околу оазата на Мариб, во денешен Јемен. Шева беше доста познат во класичниот свет, а државата беше наречена Арабија Феликс.[3]
Асирските натписи постојано ги споменувале Арапските кралици на север.[4] Исто така, сабејските племиња знаеле за титулата mqtwyt (висок функционер). Македа, личното име на кралицата во Етиопската легенда, може да се толкува како популарно рендерирање на титулата mqtwyt.[5]
Во средновековната уметност[уреди | уреди извор]
.jpg)
Во христијанската теологија унијата помеѓу Бога и жена беше врз основа на Песната на Соломон, каде што невестата се опишува како "црна и убава". Подоцна во еврејската традиција, се опишува женска манифестација на Бога, Шекина (слична на Сакина во Куранот) и се однесува на Шабатот како кралица и невеста.
Експлицитната сексуална содржина на Песна над Песните и прилично силната женска улога на кралицата понекогаш се минимизираат, па дури се и демонизира со намалување на нејзините кралски моќни атрибути.[6] Сепак, немало генерички опис на кралицата како пасивна или немоќна; напротив, таа се користела за да се покаже женскиот суверенитетот и моќ.[7] На пример, авторката Кристина Пизанска ја пофали кралицата за секуларната и верската мудрост во Градот на Дамите (1405) и ја спомена покрај христијански и еврејски женски пророци како прва на листата за достоинствени паганки.[7]
Наводи[уреди | уреди извор]
 |
„Царицата од Сава“ на Ризницата ? |
- ↑ Samuel Abramsky; S. David Sperling; Aaron Rothkoff; Haïm Zʾew Hirschberg; Bathja Bayer (2007), „SOLOMON“, Encyclopaedia Judaica, 18 (2. изд.), Gale, стр. 755–763
- ↑ Edward Ullendorff (1991), „BILḲĪS“, The Encyclopaedia of Islam, 2 (2. изд.), Brill, стр. 1219–1220
- ↑ Yosef Tobi (2007), „QUEEN OF SHEBA“, Encyclopaedia Judaica, 16 (2. изд.), Gale, стр. 765
- ↑ John Gray (2007), „SABEA“, Encyclopaedia Judaica, 17 (2. изд.), Gale, стр. 631
- ↑ A. Jamme (2003), „SABA (SHEBA)“, New Catholic Encyclopedia, 12 (2. изд.), Gale, стр. 450–451
- ↑ Demonizing the Queen of Sheba: Boundaries of Gender and Culture in Postbiblical Judaism and Medieval Islam by Jacob Lassner, Daniel Boyarin, Journal of the History of Sexuality, Vol. 5, No. 2 (Oct., 1994), pp. 300-302
- ↑ 7,0 7,1 Needle, Scepter, Sovereignty: The Queen of Sheba in Englishwomen's Amateur Needlework Архивирано на 30 јули 2008 г. Ann Rosalind Jones Early Modern Culture. (2003).
|