Франк-Валтер Штајнмајер

Франк-Валтер Штајнмајер, роден на 5 јануари 1956 година е германски политичар кој служи како претседател на Германија од 19 март 2017 година. Претходно беше министер за надворешни работи од 2005 до 2009 година и повторно од 2013 до 2017 година и како заменик-канцелар на Германија од 2007 до 2009 година. Тој беше претседател на Организацијата за безбедност и соработка во Европа во 2016 година.

Штајнмаер е член на Социјалдемократската партија на Германија (СПД), има докторат по право и претходно бил државен службеник во кариера. Тој беше близок соработник на Герхард Шредер кога Шредер беше премиер на Долна Саксонија во текот на поголемиот дел од 1990-тите години и служеше како шеф на кадар на Шредер од 1996 година. Кога Шредер стана канцелар на Германија во 1998 година, Штајнмаер беше назначен за државен потсекретар во германската канцеларија со одговорност за разузнавачките служби. Од 1999 до 2005 година работел како началник на кабинетот.

По сојузните избори во 2005 година, Штајнмаер стана министер за надворешни работи во првата голема коалициона влада на Ангела Меркел, а од 2007 година, исто така, ја одржа канцеларијата на заменик-канцелар. Во 2008 година, тој накратко служеше како вршител на должноста претседател на неговата партија. Тој беше кандидат на СПД за канцелар на сојузните избори во 2009 година, но неговата партија ги изгуби изборите и тој го напушти федералниот кабинет за да стане водач на опозицијата. По сојузните избори во 2013 година тој повторно стана министер за надворешни работи во втората голема коалиција на Меркел. Во ноември 2016 година тој беше најавен како кандидат на владејачката коалиција што се состоеше од неговата партија и ЦДУ / ЦСУ за претседател на Германија, и на тој начин стана претпоставено избран, бидејќи коалицијата имаше големо мнозинство во Федералната конвенција; тој го напушти кабинетот на 27 јануари 2017 година.Тој беше избран за претседател од Федералната конвенција на 12 февруари 2017 година, освојувајќи 74 отсто од гласовите.

Штајнмаер припаѓа на десното крило на СПД, познато како реформисти и умерени лица. Како шеф на кабинет, тој беше главен архитект на Агендата 2010, контроверзните реформи на владата на Шредер во социјалната држава. Неговите благи политики кон земјите како што се Русија и Кина му донесоа критики и во Германија и на меѓународно ниво, и тој беше критикуван за приоретизирање на германските деловни интереси во врска со човековите права.