Чтец
Чтец (грчки: αναγνώστης, старословенски: чтецъ, латински: lector) — лице што во некои христијански цркви е одговорно за гласно читање на извадоци од Светото писмо за време на литургијата. Во раните христијански времиња, чтецот имал особено значење поради слабата писменост на населението.
Православни цркви[уреди | уреди извор]
Во православните цркви чтецот е во редот на пониските чинови во свештенството, повисок од вратарот (денес го нема), а понизок од подѓаконот. Неговата главна улога е да ги чита лекциите од Стариот завет и епистоларните посланија за време на божествената литургија, како и да ги пее псалмите и антифоните. Постои посебна служба за ракоположување на чтеците, иако во денешно време и лаик може да ја врши улогата на чтецот со благослов на свештеник.
Чтецот може да носи расо, но најчесто само за време на богослужбите[1].
Римокатоличка црква[уреди | уреди извор]
Во обредот на римокатоличката црква „лектор“ го означува лицето кое е назначено да чита библиски текстови, освен текстови од Евангелието. Читањето на Евангелието за време на миси е резервирано за ѓаконот, или во негово отсуство за свештеникот. Но, исто така има и пошироко значење во смисла да означува лице кое е „поучено“ за лектор, а не само кога е назначено да чита.
Ова звање е класифицирано како едно од четирите помали чинови и во последниве неколку века им се доделувало само на оние кои се подготвувале да бидат ракоположени за свештеници.
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- Чтец на Православната википедија
- Photo: Tonsure of a Reader
- Church Reading: A Vital Ministry Архивирано на 25 јануари 2010 г. by Deacon Sergius Halvorsen (Orthodox)
|