Лидија Валстрем

Лидија Валстрем

Лидија Катарина Валстрем (28 јуни 1869 - 2 јуни 1954) — шведска историчарка, авторка и феминистка. Таа била една од основачите на Националното здружение за право на глас на жените и нејзин претседател во 1907–1911 година.

Живот и кариера

Валстрем е родена во Лундби, Вестманланд, најмладата, со единаесет години разлика, од четирите ќерки на викарот Јохан Густаф Валстрем и Ида Шмит. Нејзината постара сестра и била прва учителка и таа велела дека на некој начин била воспитувано како момче, и уживала да се облекува како момче. Студирала во Wallinska skolan во Стокхолм, била прифатена на Универзитетот во Упсала во 1888 година, и се здобила со диплома за историјата, нордиските јазици и политичките науки и направила дебата во 1898 година. Како студент, таа ја основала првата организација за студентки на Универзитетот во Упсала, чии членови ги носеле своите студентски наметки во јавност, иако тоа се сметало за несоодветно за нивниот пол.

Валстром сакала да биде пасторка како нејзиниот татко, но тоа било невозможно, иако направила напори да го промени тоа. Таа подучувала за христијанството во Упсала, управувала со женско училиште во Англија и на крајот била директорка во училиштето Åhlinska skolan во Стокхолм. Таа била соосновач на Шведското друштво за право на глас на жени заедно со Сигна Бергман, Ана Витлок и Ан-Маргрет Холмгрен. Во 1902 година, во Шведскиот парламент биле презентирани два предлога во врска со реформата за правото на глас на жените. Едниот бил од министерот за правда Јалмар Хамарсјелд, кој предложил да им се дадат два гласа на оженетите мажи, бидејќи може да се смета дека гласаат и за нивните жени. Другиот предлог го презентирал Карл Линдхаген, кој предложил право на глас на жените. Предлогот на Хамарсјелд предизвикал гнев кај активистите за женски права, кои формирале група за поддршка на предлогот за Линдхаген. На 4 јуни 1902 година, бил основан Landsföreningen för Kvinnans Politiska Rösträtt (LKPR): првично како локално општество во Стокхолм, а по една година прераснало во национална организација.

Таа им припаѓала на нејзините водечки говорници, идеолози и писатели и во неколку наврати меѓународно го претставувала LKPR, шведското движење за право на глас. Нејзините академски титули му дале научен кредибилитет на движењето, а таа била претседател на FKPR во 1907–1911 година. Таа била една од ретките членови кои отворено признале дека се политички конзервативни. LKPR била поддржана од жени со левичарски и десничарски политички симпатии. Во пракса, политичката неутралност била напуштена со одлуката од 20 јуни 1911 година, кога LKPR одлучила да формира бојкот на гласачите против сите политичари што се спротивставуваат на правото на глас на жените и да ги поддржат оние кои се залагаат за тоа. Во реалноста, ова значело дека организацијата веќе не била политички неутрална, бидејќи главната опозиција на правото на глас на жените биле конзервативците, додека либералите и социјалдемократите биле за правото на глас на жените веднаш по воведувањето на право на глас на мажите, во 1909 година. Валстрем, како конзервативец, ја напуштила својата позиција како претседател и била заменета со нејзината претходничка, поаполитичката Ана Витлок.

Валстрем исто така била активна и во рамките на здружението Фредрика Бремер.

Лидија Валстрем објавила многу дела за христијанството и историјата. Таа починала во Стокхолм, на 84-годишна возраст.

Извори

• Грегер Еман. Nya himlar över en ny jord : om Klara Johanson, Lydia Wahlström och den feministiska vänskapskärleken. - Лунд, 1993 година.
• Барбро Хедвол (2011). Susanna Eriksson Lundqvist. red.. Vår rättmätiga plats. Om kvinnornas kamp för rösträtt.. (Нашето заслужено место. За борбата на жените за право на глас) Ферлаг Бониер.ISBN 978-91-7424-119-8ISBN 978-91-7424-119-8 (шведски)

Понатамошно читање

• Lydia Wahlström во Svenskt kvinnobiografiskt lexikon