Гранитот е едeн од најраспространетите плутонски магматски карпи[1]. Името го добил по зрнестата структура (од латинскoто: grannum што значи зрно). По боја можат да бидат сиви, светлосиви, темносиви и црвеникави. Имаат зрнеста структура, но со мошне големи варијации на зрната. Според големината на зрната се разликуваат:
Грубозрнести (со големина на зрната преку 10 mm);
Крупнозрнести (5 до 10 mm);
Среднозрнести (3 до 5 mm);
Ситнозрнести (2 до 3 mm);
Мошне ситнозрнести гранити (под 2 mm).
Гранитите содржат доста кварц (некогаш и 20 до 40%) и фелдспати, со присуство на лискун или некој друг минерал што поблиску го одредува вариететот на карпата. Гранитите се мошне отпорни карпи. Со нивно раздробување се добива гранитски грус. Одејќи од гранитите кон гранодиоритите и диоритите, пропорционално се смалува количеството на кварц и алкални фелдспати, додека количеството на натриумовиотплагиоклас расте.
