Виљуј

Од Википедија — слободната енциклопедија
Виљуј
Слапови на Виљуј во средна Јакутија
Карта на сливот
Изворно имеВилюй / Бүлүү
Местоположба
Земја Русија
Физички особености
Извор 
 • местоСредносибирска Висорамнина
Устие 
 • место
Лена
Должина2.650 км
Големина на сливот454.000 км2
Проток 
 • просечен1.468 м3
Особености на сливот

Виљуј (руски: Вилюй; јакутски: Бүлүү) — река на Средносибирската Висорамнина, најдолга притока на Лена. Долга е 2.650 км и тече претежно низ Јакутија, со помал дел во Краснојарскиот крај. Сливот се протега на површина од 454.000 км2. Просечниот истек во устието изнесува 1461 м3.[1][1][2][3]

Течение[уреди | уреди извор]

Извира во Евенкија и протекува на исток, набргу навлегувајќи во Јакутија. Потоа свртува на југ и југоисток, а потоа на исток, па се влева во Лена кај Сангар, околу 350 км низводно од градот Јакутск. На запад од Виљуј и Чона се простира сливот на Долна Тунгуска Река.

Притоки[уреди | уреди извор]

Поважни притоки на реката Виљуј се следниве:

Десни
  • Улахан Вава
  • Чиркуо
  • Чона
  • Чибида
  • Улахан Ботуобуја
  • Очугуј Ботуобуја
  • Бапагај
Леви
  • Ахтаранда
  • Игијата
  • Марха
  • Тјукјан
  • Тјунг

Населени места[уреди | уреди извор]

Сливното подрачје на Виљуј е мошне слабо населено. Во поречието се среќаваат малите населени места Виљујск, Верхневиљујск, Сунтар и Њурба.

Историја[уреди | уреди извор]

Реката за првпат се споменува во XVII век во врска со освојувањето на Сибир. Во 1634 г. Козаците под водство на Шахов изградиле зимска населба во спојот на реките Виљуј и Ткукјан. Оваа населба служела како управно седиште на подрачјето неколку децении, по што е преместена 45 км низводно по Виљуј, каде во 1773 г. е основана утврдената населба Оленск (денешен Виљујск).

Во 1950-тите во околината на реката се откриени лежишта на дијаманти, на далечина од 700 км од устието. Ова довело до создавањето на рударскиот коп „Мир“, заедно со пристапни патишта и аеродром, како и редица брани за напојување на рудничките погони.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. 1,0 1,1 Vilyuy at Khatyryk-Khomo Архивирано на 25 ноември 2009 г., УНЕСКО: Водни ресурси
  2. Се чини дека, на страницата на Ленгидропроект — «Гидроузлы на р. Вилюй» Архивирано на 18 февруари 2020 г. — се изведува нешто повисок истек.
  3. Виљуј кај Сунтар Архивирано на 24 ноември 2009 г., УНЕСКО: Водни ресурси

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

  • Виљуј — Енциклопедија Британика
  • А. Гаврилов, Виљуј Архивирано на 26 октомври 2014 г., Голема руска енциклопедија, 2001 г. (руски)

Координати: 64°22′38″N 126°24′54″E / 64.37722° СГШ; 126.41500° ИГД / 64.37722; 126.41500