Стефан Стамболов: Разлика помеѓу преработките

Од Википедија — слободната енциклопедија
[непроверена преработка][непроверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето
Откажано уредување 718879 (автор: 88.87.8.210 | Разговор)
Ред 5: Ред 5:
Роден е во ([[Велико Трново|Трново]]). Учи во Трново и [[Одеса]]. Учесник е во револуционерните борби на [[Бугари|Бугарскиот народ]] за ослободување пред [[1878]] г. Активен учесник е и во присоединувањето на [[Источна Румелија]] (против волјата на [[Русија]]) во [[1885]] г. Бил и еден од главните идеолози и организатори на [[Единство (комитети)|комитетите „Единство”]] [[1878]]-[[1879]]. Тој го помогнал и доаѓањето на [[Германија|германскиот]] принц [[Цар Фердинанд|Фердинанд I Сакс-Кобург-Готски]] ([[1861]]-[[1948]]) за бугарски кнез (1887), а самиот станал [[премиер]] со изразито прозападна и антируска ориентација. Бил ценет во западните држави како политичар, коj сакал да jа ослободи своjата земjа од зависност од [[Русија]]. Во периодот од 1 декември 1893 година до 31 мај 1894 година бил [[Министерство за образование и наука на Бугарија|министер на народното просвештение]] во [[Кнежество Бугарија]].
Роден е во ([[Велико Трново|Трново]]). Учи во Трново и [[Одеса]]. Учесник е во револуционерните борби на [[Бугари|Бугарскиот народ]] за ослободување пред [[1878]] г. Активен учесник е и во присоединувањето на [[Источна Румелија]] (против волјата на [[Русија]]) во [[1885]] г. Бил и еден од главните идеолози и организатори на [[Единство (комитети)|комитетите „Единство”]] [[1878]]-[[1879]]. Тој го помогнал и доаѓањето на [[Германија|германскиот]] принц [[Цар Фердинанд|Фердинанд I Сакс-Кобург-Готски]] ([[1861]]-[[1948]]) за бугарски кнез (1887), а самиот станал [[премиер]] со изразито прозападна и антируска ориентација. Бил ценет во западните држави како политичар, коj сакал да jа ослободи своjата земjа од зависност од [[Русија]]. Во периодот од 1 декември 1893 година до 31 мај 1894 година бил [[Министерство за образование и наука на Бугарија|министер на народното просвештение]] во [[Кнежество Бугарија]].


Голем дел од македонските деjци биле против диктаторските методи на Стамболов и неговата политика, па така дошло и до книшката на Вардарски ([[Петар Попарсов|Петар Поп Арсов]]) „[[Стамболовштината во Македонија и нејзините претставници]]” (1894) што всушност ја претставувала програмата на тогаш основаната [[ТМОРО]]. ''(Види [[Лозарското движење]])''
Голем дел од македонските деjци биле против диктаторските методи на Стамболов и неговата ''протурска политика'', па така дошло и до книшката на Вардарски ([[Петар Попарсов|Петар Поп Арсов]]) „[[Стамболовштината во Македонија и нејзините претставници]]” (1894) што всушност ја претставувала програмата на тогаш основаната [[ТМОРО]]. ''(Види [[Лозарското движење]])''


{{Премиери на Бугарија}}
{{Премиери на Бугарија}}

Преработка од 21:18, 13 август 2009

Статуа на Стефан Стамболов

Стефан Стамболов (12.02.1854-18.07.1895) е виден револуционер, новинар, поет, политичар и државник од Бугарија, кој во 1880 год. станал народен пратеник и потпретседател на Народното собрание, а во 1884 и негов претседател.

Роден е во (Трново). Учи во Трново и Одеса. Учесник е во револуционерните борби на Бугарскиот народ за ослободување пред 1878 г. Активен учесник е и во присоединувањето на Источна Румелија (против волјата на Русија) во 1885 г. Бил и еден од главните идеолози и организатори на комитетите „Единство” 1878-1879. Тој го помогнал и доаѓањето на германскиот принц Фердинанд I Сакс-Кобург-Готски (1861-1948) за бугарски кнез (1887), а самиот станал премиер со изразито прозападна и антируска ориентација. Бил ценет во западните држави како политичар, коj сакал да jа ослободи своjата земjа од зависност од Русија. Во периодот од 1 декември 1893 година до 31 мај 1894 година бил министер на народното просвештение во Кнежество Бугарија.

Голем дел од македонските деjци биле против диктаторските методи на Стамболов и неговата протурска политика, па така дошло и до книшката на Вардарски (Петар Поп Арсов) „Стамболовштината во Македонија и нејзините претставници” (1894) што всушност ја претставувала програмата на тогаш основаната ТМОРО. (Види Лозарското движење)