Минималистичка музика: Разлика помеѓу преработките
[проверена преработка] | [проверена преработка] |
с →top: Јазична исправка, replaced: консонант → согласка |
Нема опис на уредувањето |
||
Ред 1: | Ред 1: | ||
'''Минималистичка музика''' е стил на музика поврзан за делата на америкаснките композитори [[Ла Монте Јанг]], [[Тери Рајли]], [[Стив Рајх]], [[Џон Адамс (композитор)|Џон Адамс]] и [[Филип Глас]].<ref name=Mertens>Mertens, W. (1983), ''American Minimal Music'', Kahn & Averill, London, (p.11).</ref><ref>Michael Nyman, writing in the preface of Mertens' book refers to the style as "so called minimal music" (Mertens 1983, p.8).</ref><ref>"The term 'minimal music' is generally used to describe a style of music that developed in America in the late 1960s and 1970s; and that was initially connected with the composers La Monte Young, Terry Riley, Steve Reich, and Philip Glass." Sitsky, L. (2002), ''Music of the twentieth-century avant-garde: a biocritical sourcebook,''Greenwood Press, Westport, CT. (p.361)</ref><ref name="young2000">[[La Monte Young|Young, La Monte]], [http://www.google.com/search?q=cache:www.melafoundation.org/theatre.pdf "Notes on The Theatre of Eternal Music and ''The Tortoise, His Dreams and Journeys''"] (original [http://www.melafoundation.org/theatre.pdf PDF file]), 2000, Mela Foundation, www.melafoundation.org — Historical account and musical essay where Young explains why he considers himself the originator of the style vs. Tony Conrad and John Cale.</ref> Настанува во Њујоркшката даунтаун сцена во 1960-тите години и е првично сметана за форма на [[експериментална музика]] наречена ''Њујоршка хипнотична школа.''<ref>Kostelanetz and Flemming 1997, 114–16.</ref> Истакнати карактеристики на овој стил се [[хармонија|согласната хармонија]], постојаниот пулс (доколку не мобилен се нарекува [[брчало]]), стагнирачка или постепена трансформација и повторувања на музички фрази или помали фигури, мотиви или ќелии. Може да вклучува и особини како додатни процеси и променување на фазата кои водат до терминот [[phase music]]. Минималистичките композиции кои се ослонуваат на строги процеси како техники на компонирање се обично наречени [[process music]]. |
'''Минималистичка музика''' е стил на [[музика]] поврзан за делата на америкаснките композитори [[Ла Монте Јанг]], [[Тери Рајли]], [[Стив Рајх]], [[Џон Адамс (композитор)|Џон Адамс]] и [[Филип Глас]].<ref name=Mertens>Mertens, W. (1983), ''American Minimal Music'', Kahn & Averill, London, (p.11).</ref><ref>Michael Nyman, writing in the preface of Mertens' book refers to the style as "so called minimal music" (Mertens 1983, p.8).</ref><ref>"The term 'minimal music' is generally used to describe a style of music that developed in America in the late 1960s and 1970s; and that was initially connected with the composers La Monte Young, Terry Riley, Steve Reich, and Philip Glass." Sitsky, L. (2002), ''Music of the twentieth-century avant-garde: a biocritical sourcebook,''Greenwood Press, Westport, CT. (p.361)</ref><ref name="young2000">[[La Monte Young|Young, La Monte]], [http://www.google.com/search?q=cache:www.melafoundation.org/theatre.pdf "Notes on The Theatre of Eternal Music and ''The Tortoise, His Dreams and Journeys''"] (original [http://www.melafoundation.org/theatre.pdf PDF file]), 2000, Mela Foundation, www.melafoundation.org — Historical account and musical essay where Young explains why he considers himself the originator of the style vs. Tony Conrad and John Cale.</ref> Настанува во Њујоркшката даунтаун сцена во 1960-тите години и е првично сметана за форма на [[експериментална музика]] наречена ''Њујоршка хипнотична школа.''<ref>Kostelanetz and Flemming 1997, 114–16.</ref> Истакнати карактеристики на овој стил се [[хармонија|согласната хармонија]], постојаниот пулс (доколку не мобилен се нарекува [[брчало]]), стагнирачка или постепена трансформација и повторувања на музички фрази или помали фигури, мотиви или ќелии. Може да вклучува и особини како додатни процеси и променување на фазата кои водат до терминот [[phase music]]. Минималистичките композиции кои се ослонуваат на строги процеси како техники на компонирање се обично наречени [[process music]]. |
||
Започнувајќи во раните 1960-ти години како запуштена андерграунд сцена во алтернативните простори на Сан Франциско и таваните во Њујорк, минимализмот се шири и станува најпопуларниот стил во експерименталната музика во втората половина на 20 век. Движењето на почеток вклучувало десеттина композитори, иако само пет (Јанг, Рајли, Рајх, Глас и подоцна Џон Адамс) испливуваат меѓу јавноста и се најчесто асоцирани за Американската Минималистичка Музика. Во Европа, музиката на [[Луи Андриесен]], Карел Гејвертс, [[Мајкл Најман]], Гевин Брајарс, [[Хенрик Горецки]] и [[Арво Пјарт]] се смета за европски минимализам. |
Започнувајќи во раните 1960-ти години како запуштена андерграунд сцена во алтернативните простори на Сан Франциско и таваните во Њујорк, минимализмот се шири и станува најпопуларниот стил во експерименталната музика во втората половина на 20 век. Движењето на почеток вклучувало десеттина композитори, иако само пет (Јанг, Рајли, Рајх, Глас и подоцна Џон Адамс) испливуваат меѓу јавноста и се најчесто асоцирани за Американската Минималистичка Музика. Во Европа, музиката на [[Луи Андриесен]], Карел Гејвертс, [[Мајкл Најман]], Гевин Брајарс, [[Хенрик Горецки]] и [[Арво Пјарт]] се смета за европски минимализам. |
||
Не е јасно од каде доаѓа терминот ''минималистичка музика''. Стив Рајх вели дека тој термин му припаѓа на Мајкл Најман. [[Филип Глас]] верува дека |
Не е јасно од каде доаѓа терминот ''минималистичка музика''. Стив Рајх вели дека тој термин му припаѓа на Мајкл Најман. [[Филип Глас]] верува дека [[Том Џонсон]] е првиот кој го споменува тој термин.<ref>Kostelanetz and Flemming 1997, 114.</ref><ref name="Bernard 1993, 87 and 126">Bernard 1993, 87 and 126.</ref><ref>Warburton 1988, 141.</ref> |
||
== Наводи == |
== Наводи == |
||
{{наводи}} |
{{наводи}} |
||
[[Категорија:Минимализам]] |
|||
[[Категорија:Современа музика]] |
Преработка од 08:51, 25 јануари 2022
Минималистичка музика е стил на музика поврзан за делата на америкаснките композитори Ла Монте Јанг, Тери Рајли, Стив Рајх, Џон Адамс и Филип Глас.[1][2][3][4] Настанува во Њујоркшката даунтаун сцена во 1960-тите години и е првично сметана за форма на експериментална музика наречена Њујоршка хипнотична школа.[5] Истакнати карактеристики на овој стил се согласната хармонија, постојаниот пулс (доколку не мобилен се нарекува брчало), стагнирачка или постепена трансформација и повторувања на музички фрази или помали фигури, мотиви или ќелии. Може да вклучува и особини како додатни процеси и променување на фазата кои водат до терминот phase music. Минималистичките композиции кои се ослонуваат на строги процеси како техники на компонирање се обично наречени process music.
Започнувајќи во раните 1960-ти години како запуштена андерграунд сцена во алтернативните простори на Сан Франциско и таваните во Њујорк, минимализмот се шири и станува најпопуларниот стил во експерименталната музика во втората половина на 20 век. Движењето на почеток вклучувало десеттина композитори, иако само пет (Јанг, Рајли, Рајх, Глас и подоцна Џон Адамс) испливуваат меѓу јавноста и се најчесто асоцирани за Американската Минималистичка Музика. Во Европа, музиката на Луи Андриесен, Карел Гејвертс, Мајкл Најман, Гевин Брајарс, Хенрик Горецки и Арво Пјарт се смета за европски минимализам.
Не е јасно од каде доаѓа терминот минималистичка музика. Стив Рајх вели дека тој термин му припаѓа на Мајкл Најман. Филип Глас верува дека Том Џонсон е првиот кој го споменува тој термин.[6][7][8]
Наводи
- ↑ Mertens, W. (1983), American Minimal Music, Kahn & Averill, London, (p.11).
- ↑ Michael Nyman, writing in the preface of Mertens' book refers to the style as "so called minimal music" (Mertens 1983, p.8).
- ↑ "The term 'minimal music' is generally used to describe a style of music that developed in America in the late 1960s and 1970s; and that was initially connected with the composers La Monte Young, Terry Riley, Steve Reich, and Philip Glass." Sitsky, L. (2002), Music of the twentieth-century avant-garde: a biocritical sourcebook,Greenwood Press, Westport, CT. (p.361)
- ↑ Young, La Monte, "Notes on The Theatre of Eternal Music and The Tortoise, His Dreams and Journeys" (original PDF file), 2000, Mela Foundation, www.melafoundation.org — Historical account and musical essay where Young explains why he considers himself the originator of the style vs. Tony Conrad and John Cale.
- ↑ Kostelanetz and Flemming 1997, 114–16.
- ↑ Kostelanetz and Flemming 1997, 114.
- ↑ Bernard 1993, 87 and 126.
- ↑ Warburton 1988, 141.