Симеон Георгиев: Разлика помеѓу преработките

Од Википедија — слободната енциклопедија
[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
с →‎top: Форматна исправка, replaced: бил македонски револуционер → — македонски револуционер
Нема опис на уредувањето
 
Ред 15: Ред 15:
Роден е во кочанското село [[Пресека]], тогаш во [[Османлиското Царство]], денес во Република Македонија. Влегува во [[ВМОРО]] во 1897 година. Во 1903 година е четник при [[Христо Чернопеев]]. Во 1904-1905 година е во четата на [[Крсто Б'лгаријата]]. По 1907 година до 1912 е самостоен војвода во Кочанско, во која секретар за некое време е [[Тодор Александров]]. На 1 февруари 1910 е направен неуспешен обид за негово убиство во [[Пресека]].
Роден е во кочанското село [[Пресека]], тогаш во [[Османлиското Царство]], денес во Република Македонија. Влегува во [[ВМОРО]] во 1897 година. Во 1903 година е четник при [[Христо Чернопеев]]. Во 1904-1905 година е во четата на [[Крсто Б'лгаријата]]. По 1907 година до 1912 е самостоен војвода во Кочанско, во која секретар за некое време е [[Тодор Александров]]. На 1 февруари 1910 е направен неуспешен обид за негово убиство во [[Пресека]].


При избувнувањето на [[Првата балканска војна]] во 1912 година е војвода на Кочанската партизанска чета № 35 при [[Македонско-одринско ополчение|Македонско-одринското ополчение]], подоцна е на чело на Кочанската чета, служи во 13-та Кукушка дружина, во штабот на 3-та бригада на МОО, а во [[Втората балканска воjна]] е во Здружената партизанска чета. Награден е со орден за храброст, IV степен. По војната продолжува да дејствува во Кочанско со својата чета. Четник кај него е Јордан Мишов.
При избувнувањето на [[Првата балканска војна]] во 1912 година е војвода на Кочанската партизанска чета № 35 при [[Македонско-одринско ополчение|Македонско-одринското ополчение]], подоцна е на чело на Кочанската чета, служи во 13-та Кукушка дружина, во штабот на 3-та бригада на МОО, а во [[Втората балканска војна]] е во Здружената партизанска чета. Награден е со орден за храброст, IV степен. По војната продолжува да дејствува во Кочанско со својата чета. Четник кај него е Јордан Мишов.
[[Податотека:Alexandrov's monument in Kyustendil back.jpg|лево|мини|250п|Споменикот [[Се за Македонија (Споменик на Тодор Александров)|"Паднати за слободата на Македонија"]] во Ќустендил со името на Клинчарски (14-ти во втората колона).]]
[[Податотека:Alexandrov's monument in Kyustendil back.jpg|лево|мини|250п|Споменикот [[Се за Македонија (Споменик на Тодор Александров)|"Паднати за слободата на Македонија"]] во Ќустендил со името на Клинчарски (14-ти во втората колона).]]
По [[Првата светска војна]] се утврдува во [[Ќустендил]] и станува помошник на пунктовниот началник на [[ВМРО (Автономистичка)|ВМРО]] во градот. Клинчарски е едно од доверливите лица на [[Тодор Александров]] и дејствува источно од реката Вардар <ref>Македония - история и политическа съдба, Том II, ИК Знание, София, 1998, стр.96.</ref>.
По [[Првата светска војна]] се утврдува во [[Ќустендил]] и станува помошник на пунктовниот началник на [[ВМРО (Автономистичка)|ВМРО]] во градот. Клинчарски е едно од доверливите лица на [[Тодор Александров]] и дејствува источно од реката Вардар <ref>Македония - история и политическа съдба, Том II, ИК Знание, София, 1998, стр.96.</ref>.

Последна преработка од 11:12, 3 април 2021

Симеон Кочански
Роден 1866
Пресека, Кочанско, Македонија
Починал 18 август 1921
Жиленци, Бугарија

Симеон Георгиев Клинчарски или Симеон Кочански — македонски револуционер, учесник во македонското револуционерно движење, член на Македонската револуционерна организација и ВМРО.

Животопис[уреди | уреди извор]

Роден е во кочанското село Пресека, тогаш во Османлиското Царство, денес во Република Македонија. Влегува во ВМОРО во 1897 година. Во 1903 година е четник при Христо Чернопеев. Во 1904-1905 година е во четата на Крсто Б'лгаријата. По 1907 година до 1912 е самостоен војвода во Кочанско, во која секретар за некое време е Тодор Александров. На 1 февруари 1910 е направен неуспешен обид за негово убиство во Пресека.

При избувнувањето на Првата балканска војна во 1912 година е војвода на Кочанската партизанска чета № 35 при Македонско-одринското ополчение, подоцна е на чело на Кочанската чета, служи во 13-та Кукушка дружина, во штабот на 3-та бригада на МОО, а во Втората балканска војна е во Здружената партизанска чета. Награден е со орден за храброст, IV степен. По војната продолжува да дејствува во Кочанско со својата чета. Четник кај него е Јордан Мишов.

Споменикот "Паднати за слободата на Македонија" во Ќустендил со името на Клинчарски (14-ти во втората колона).

По Првата светска војна се утврдува во Ќустендил и станува помошник на пунктовниот началник на ВМРО во градот. Клинчарски е едно од доверливите лица на Тодор Александров и дејствува источно од реката Вардар [1].

Клинчарски станува жртва на судирот меѓу ВМРО и владата на Александар Стамболиски. При средбата помеѓу претседателот на владата на Кралството на СХС, Никола Пашиќ и бугарскиот министер за внатрешни работи, Александар Димитров, во Белград на 30 мај 1921 година било договорено да се запрат навлегувањата на комитски чети во Вардарска Македонија. Најчувствителен бил регионот на Ќустендилско, каде ВМРО имала еден од најголемите гранични пунктови од каде нејзините чети навлегувале на територијата на Кралството. Поради таквите околности, бугарската влада го ангажирала Ангел Димитров, агент на државната безбедност, да им влезе во трага на локалните раководители на ВМРО со цел да се спречат активностите на комитските чети.

На 29 јуни Димитров по добиената наредба од Министерството за внатрешни работи, со петмина свои луѓе во Ќустендил ја опколил куќата на војводата Симеон Георгиев, кој бил пунктов началник на ВМРО и го уапсил. При апсењето кај него се откриени документи кои подоцна го поврзуваат со убиството на Ѓорче Петров. Во полицискиот участок Симеон Георгиев бил подложен на тешки измачувања од агентите на бугарската државна безбедност, бил претепан до смрт, а неговото мртво тело било префрлено со автомобил и оставено во близина на селото Жилинци, Ќустендилско. Според докази од ВМРО, убиството било дело на безбедносните служби на бугарската влада на БЗНС, но можно е да е резултат и на внатрешни пресметки за превласт во ВМРО.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Македония - история и политическа съдба, Том II, ИК Знание, София, 1998, стр.96.