Јохан Петер Екерман: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
→Животопис: дополнување |
→Животопис: дополнување |
||
| Ред 2: | Ред 2: | ||
==Животопис== |
==Животопис== |
||
Во воведот на својата книга „[[Разговори со Гете]]“, Екерман дава податоци за својот живот. Тој е роден во [[Винзен (Луе)|Винзен на Луе]], [[Харбург (округ)|Харбург]], во сиромашна куќа со една просторија во која се греело и без скали. Како најмладо дете од вториот [[брак]] на татко му, тој растел осамено. Од првиот брак, татко му имал два сина: едниот бил морнар, а завршил во ропство некаде низ светот; другиот долго време живеел на [[Гренланд]] како ловец на [[китови]] и [[ајкули]], а потоа се вратил во [[Хамбург]] каде живеел скромен живот. Од вториот брак на татко му имал две постари сестри кои го напуштиле домот кога тој имал 12 години и работеле како слугинки во родното место и во Хамбург. Неговото семејство било многу сиромашно: имало малку земја и една крава, мајка му заработувала така што шиела [[Капа|капи]] за жените, а татко му имал мал [[Трговија|трговски]] дуќан поради што често бил отсутен од домот. Јохан Петер Екерман имал тешко детство зашто постојано морал да работи тешки земјоделски и домашни работи, а кога пораснал го придружувал татко си во неговите патувања.<ref>„Увод“, во: J. P. Ekerman, ''Razgovori sa Geteom: Poslednjih godina njegova života''. Rad, Beograd, 1960, стр. 89- |
Во воведот на својата книга „[[Разговори со Гете]]“, Екерман дава податоци за својот живот. Тој е роден во [[Винзен (Луе)|Винзен на Луе]], [[Харбург (округ)|Харбург]], во сиромашна куќа со една просторија во која се греело и без скали. Како најмладо дете од вториот [[брак]] на татко му, тој растел осамено. Од првиот брак, татко му имал два сина: едниот бил морнар, а завршил во ропство некаде низ светот; другиот долго време живеел на [[Гренланд]] како ловец на [[китови]] и [[ајкули]], а потоа се вратил во [[Хамбург]] каде живеел скромен живот. Од вториот брак на татко му имал две постари сестри кои го напуштиле домот кога тој имал 12 години и работеле како слугинки во родното место и во Хамбург. Неговото семејство било многу сиромашно: имало малку земја и една крава, мајка му заработувала така што шиела [[Капа|капи]] за жените, а татко му имал мал [[Трговија|трговски]] дуќан поради што често бил отсутен од домот. Јохан Петер Екерман имал тешко детство зашто постојано морал да работи тешки земјоделски и домашни работи, а кога пораснал го придружувал татко си во неговите патувања. За тоа време, тој повремено одел на [[училиште]], обидувајќи се да научи да чита и да пишува. Истовремено, тој ја открил својата дарба за цртање и сликање и набргу бил забележан од началникот на округот, но родителите го спречиле неговиот обид да постане [[Сликарство|сликар]]. Сепак, благодарение на богатите луѓе, Екерман бил примен во приватно училиште, но повторно, сиромаштијата го спречила да се запише во [[гимназија]]та.<ref>„Увод“, во: J. P. Ekerman, ''Razgovori sa Geteom: Poslednjih godina njegova života''. Rad, Beograd, 1960, стр. 89-93.</ref> |
||
Откако наполнил 16 години, Екерман станал писар кај локалниот судски службеник, а во периодот 1808-1810 работел ситни [[адвокат]]ски работи. Потоа се вработил во Дирекцијата за непосредни [[Данок|даноци]] во [[Линебург]], а по нејзиното укинување се префрлил во Помошната префектура во [[Уелцен]], а во 1812 година бил поставен за општински секретар во [[Бефензен]] каде останал до пролетта 1813 година. Тогаш, тој ја напуштил службата, се вратил во родното место и кон крајот на летото, како доброволец, му се приклучил на Килмансегеовиот [[Корпус (армија)|корпус]] кој се борел за ослободување од француската окупација. Притоа, тој учествувал во походот низ [[Мекленбург]], [[Холштајн]] и Хамбург против [[армија]]та на [[маршал]]от Давуст, во борбата против генералот Мезон, а летото војувал во [[Фландрија]] и [[Брабант]].<ref>„Увод“, во: J. P. Ekerman, ''Razgovori sa Geteom: Poslednjih godina njegova života''. Rad, Beograd, 1960, стр. 93-94.</ref> |
|||
Учествувал како доброволец во [[Наполеонови војни|Наполеоновите војни]] (1813-1814), а потоа работел како секретар во воениот оддел во [[Хановер]]. Во 1817 година, на возраст од 25 години, тој се запишал во [[Гимназија|гимназијата]] во Хановер, а потоа студирал [[право]] на [[Универзитет во Гетинген|Универзитетот во Гетинген]], но во 1822 година, по една година студирање, ги напуштил студиите.{{sfn|Chisholm|1911|p=885}} В0 1823 година, Екерман му го испратил на Гете својот ракопис „Прилози кон поезијата“ (''Beiträge zur Poesie'') и така започнала нивната соработка,<ref>[https://theoryofcolor.org/Physical+Colours#footnotenotel Goethe's Theory of Colours, Part II: Physical Colours, Eastlake's Note L]</ref> а набргу се преселил во Вајмар каде работел како приватен учител. Притоа, во текот на девет години, тој му бил личен секретар на Гете,<ref>J. P. Ekerman, ''Razgovori sa Geteom: Poslednjih godina njegova života''. Rad, Beograd, 1960, стр. 85.</ref> а неколку години му бил учител на синот на големиот [[војвода]]. Во 1830 година заминал на пат низ [[Италија]], заедно со синот на Гете. Во 1838 година бил назначен за војводски советник и библиотекар на војвотката.{{sfn|Chisholm|1911|p=885}} |
Учествувал како доброволец во [[Наполеонови војни|Наполеоновите војни]] (1813-1814), а потоа работел како секретар во воениот оддел во [[Хановер]]. Во 1817 година, на возраст од 25 години, тој се запишал во [[Гимназија|гимназијата]] во Хановер, а потоа студирал [[право]] на [[Универзитет во Гетинген|Универзитетот во Гетинген]], но во 1822 година, по една година студирање, ги напуштил студиите.{{sfn|Chisholm|1911|p=885}} В0 1823 година, Екерман му го испратил на Гете својот ракопис „Прилози кон поезијата“ (''Beiträge zur Poesie'') и така започнала нивната соработка,<ref>[https://theoryofcolor.org/Physical+Colours#footnotenotel Goethe's Theory of Colours, Part II: Physical Colours, Eastlake's Note L]</ref> а набргу се преселил во Вајмар каде работел како приватен учител. Притоа, во текот на девет години, тој му бил личен секретар на Гете,<ref>J. P. Ekerman, ''Razgovori sa Geteom: Poslednjih godina njegova života''. Rad, Beograd, 1960, стр. 85.</ref> а неколку години му бил учител на синот на големиот [[војвода]]. Во 1830 година заминал на пат низ [[Италија]], заедно со синот на Гете. Во 1838 година бил назначен за војводски советник и библиотекар на војвотката.{{sfn|Chisholm|1911|p=885}} |
||
Преработка од 19:25, 19 февруари 2021
Јохан Петер Екерман (германски: Johann Peter Eckermann, 21 септември 1792 - 3 декември 1854) — германски писател.
Животопис
Во воведот на својата книга „Разговори со Гете“, Екерман дава податоци за својот живот. Тој е роден во Винзен на Луе, Харбург, во сиромашна куќа со една просторија во која се греело и без скали. Како најмладо дете од вториот брак на татко му, тој растел осамено. Од првиот брак, татко му имал два сина: едниот бил морнар, а завршил во ропство некаде низ светот; другиот долго време живеел на Гренланд како ловец на китови и ајкули, а потоа се вратил во Хамбург каде живеел скромен живот. Од вториот брак на татко му имал две постари сестри кои го напуштиле домот кога тој имал 12 години и работеле како слугинки во родното место и во Хамбург. Неговото семејство било многу сиромашно: имало малку земја и една крава, мајка му заработувала така што шиела капи за жените, а татко му имал мал трговски дуќан поради што често бил отсутен од домот. Јохан Петер Екерман имал тешко детство зашто постојано морал да работи тешки земјоделски и домашни работи, а кога пораснал го придружувал татко си во неговите патувања. За тоа време, тој повремено одел на училиште, обидувајќи се да научи да чита и да пишува. Истовремено, тој ја открил својата дарба за цртање и сликање и набргу бил забележан од началникот на округот, но родителите го спречиле неговиот обид да постане сликар. Сепак, благодарение на богатите луѓе, Екерман бил примен во приватно училиште, но повторно, сиромаштијата го спречила да се запише во гимназијата.[1]
Откако наполнил 16 години, Екерман станал писар кај локалниот судски службеник, а во периодот 1808-1810 работел ситни адвокатски работи. Потоа се вработил во Дирекцијата за непосредни даноци во Линебург, а по нејзиното укинување се префрлил во Помошната префектура во Уелцен, а во 1812 година бил поставен за општински секретар во Бефензен каде останал до пролетта 1813 година. Тогаш, тој ја напуштил службата, се вратил во родното место и кон крајот на летото, како доброволец, му се приклучил на Килмансегеовиот корпус кој се борел за ослободување од француската окупација. Притоа, тој учествувал во походот низ Мекленбург, Холштајн и Хамбург против армијата на маршалот Давуст, во борбата против генералот Мезон, а летото војувал во Фландрија и Брабант.[2]
Учествувал како доброволец во Наполеоновите војни (1813-1814), а потоа работел како секретар во воениот оддел во Хановер. Во 1817 година, на возраст од 25 години, тој се запишал во гимназијата во Хановер, а потоа студирал право на Универзитетот во Гетинген, но во 1822 година, по една година студирање, ги напуштил студиите.[3] В0 1823 година, Екерман му го испратил на Гете својот ракопис „Прилози кон поезијата“ (Beiträge zur Poesie) и така започнала нивната соработка,[4] а набргу се преселил во Вајмар каде работел како приватен учител. Притоа, во текот на девет години, тој му бил личен секретар на Гете,[5] а неколку години му бил учител на синот на големиот војвода. Во 1830 година заминал на пат низ Италија, заедно со синот на Гете. Во 1838 година бил назначен за војводски советник и библиотекар на војвотката.[3]
Творештво
Екерман е најпознат по својата книга „Разговори со Гете“ (Gespräche mit Goethe) која настанала како резултат на неговата работа како личен секретар во последните девет години од животот на Гете.
Наводи
- ↑ „Увод“, во: J. P. Ekerman, Razgovori sa Geteom: Poslednjih godina njegova života. Rad, Beograd, 1960, стр. 89-93.
- ↑ „Увод“, во: J. P. Ekerman, Razgovori sa Geteom: Poslednjih godina njegova života. Rad, Beograd, 1960, стр. 93-94.
- ↑ 3,0 3,1 Chisholm 1911, стр. 885.
- ↑ Goethe's Theory of Colours, Part II: Physical Colours, Eastlake's Note L
- ↑ J. P. Ekerman, Razgovori sa Geteom: Poslednjih godina njegova života. Rad, Beograd, 1960, стр. 85.