Jus Cogens право

Jus Cogens императивни норми и принципи

Jus Cogens (или ius cogens) нормите се по дефиниција највисоки ("перемпторни") обичајни норми, правила и принципи посилни од диспозитивното те. пишано право, вклучувајки и нормите содржани во уставите (на држави) и меѓународните договори и конвенции. Овие норми и принципи не се подложни на дерогирањето. Тие се: правото на државна и народна самоодбрана, правото на самоопределување и интегритетот, правото на правна и суверена еднаквост и правото на државен и територијален суверенитет и интегритет, правото на политичка назавиност, правото на немешање во строга внатрешна надлежност, правото на не-дерогирање на елементите од правниот субкетивитет, правото на недискриминација на државите, правото на заштитата на основните човекови индивидуални и колективни права, и слични егзистнцијални права (геноцид, тортура, итн). Овде спаѓаат инхерентните те. вродените права, од кои држава и да сака неможе да се откаже со пишан документ односно закон, устав или меѓународен договор, бидејќи мора да ги поседува како држава (основните елементи на државност односно права поврзани со правната должност држава да ги поседува и да не ги дерогира).

Вообичаено за Jus Cogens нормите и правилата во меѓународното кривично право се сметаат забрана за водење на агресивната војна, злосторствата против човештвото, воените злосторства, геноцид, ропство и тортура, и слични екстремни кршења на правото (или пошироко според меѓународното јавно право и фундаменталните норми на јавниот морал).

Поврзано

• Меѓународно-правен субјективитет
• Сувереност
• Самоопределување