Роже Мартен ди Гар: Разлика помеѓу преработките

Од Википедија — слободната енциклопедија
[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
с Робот: Автоматизирана замена на текст (-романсиер +романописец)
с Јазична исправка, replaced: лоцирана → сместена using AWB
Ред 1: Ред 1:
[[Податотека:Roger Martin du Gard 1937.jpg|мини|Роже Мартен ди Гар]]
[[Податотека:Roger Martin du Gard 1937.jpg|мини|Роже Мартен ди Гар]]
[[Податотека:G. Caillebotte - Jeune homme à la fenêtre.jpg|мини|десно|долу|Жан Бароа]]
[[Податотека:G. Caillebotte - Jeune homme à la fenêtre.jpg|мини|десно|долу|Жан Бароа]]
'''Роже Мартен ди Гар''' (1881-1958) бил француски [[писател]].Тој произлегувал од фамилија на адвокати и судии. Студиите по палеографска архивистика ги завршува во [[1906]] во Екол де Шарт (École des Chartes) и започнува да пишува. ''Жан Бароа'' се појавува во [[1913]]. Добро прифатен во кругот на списанието Nouvelle revue française, тој се спријателува со [[Андре Жид]], Жан Шлимбреже и Жак Копо. Потоа доаѓа војната и заминувањето на различни [[фронт|фронтови]].Ди Гар [[Нобеловата награда за литература]] ја добива во [[1937]] и Големата книжевна награда на градот [[Париз]]<ref name="a">Преводи на литературни дела од автори кои добиле Нобелова награда, НИД„Микена“, Битола,2010</ref>.
'''Роже Мартен ди Гар''' (1881-1958) бил француски [[писател]].Тој произлегувал од фамилија на адвокати и судии. Студиите по палеографска архивистика ги завршува во [[1906]] во Екол де Шарт (École des Chartes) и започнува да пишува. ''Жан Бароа'' се појавува во [[1913]]. Добро прифатен во кругот на списанието Nouvelle revue française, тој се спријателува со [[Андре Жид]], Жан Шлимбреже и Жак Копо. Потоа доаѓа војната и заминувањето на различни [[фронт]]ови.Ди Гар [[Нобеловата награда за литература]] ја добива во [[1937]] и Големата книжевна награда на градот [[Париз]]<ref name="a">Преводи на литературни дела од автори кои добиле Нобелова награда, НИД„Микена“, Битола,2010</ref>.


==Тибови==
==Тибови==
Ред 7: Ред 7:


==Дела==
==Дела==
Роже е автор на [[роман|романи]] како „Постанување“ ([[1908]]), „Африканско доверување“ ([[1941]]) и други, театарски пиеси (Тестаментот на чичо Леле, селска фарса; Афера, селска фарса, [[1928]]; Молчелив, драма [[1932]]), раскази, на сеќавања и друго (Белешка за Андре ЖИД([[1913]]-[[1951]])<ref name="a"/>.
Роже е автор на [[роман]]и како „Постанување“ ([[1908]]), „Африканско доверување“ ([[1941]]) и други, театарски пиеси (Тестаментот на чичо Леле, селска фарса; Афера, селска фарса, [[1928]]; Молчелив, драма [[1932]]), раскази, на сеќавања и друго (Белешка за Андре ЖИД([[1913]]-[[1951]])<ref name="a"/>.


==Жан Бароа==
==Жан Бароа==
Жан Бароа воодушевувал неколку генерации читатели: Мартен ди Гар во овој роман се зафаќа директно со општите проблеми на слободната [[мисла]], на [[иднина|иднината]] на [[науката]], на [[Вистина|Вистината]] и Правдата. Неговите ликови ''илустрираат'' некои ''витални'' позиции меѓу кои треба да се направи избор. Но тоа се ликови од [[Крв|крв]] и [[Месо|месо]]. Мартен ди Гар го насликували и трагичното стареење на човекот , во неговото тело, во неговото [[срце]] и во неговиот [[ум]], стравувањето пред болеста и [[смрт|смртта]].
Жан Бароа воодушевувал неколку генерации читатели: Мартен ди Гар во овој роман се зафаќа директно со општите проблеми на слободната [[мисла]], на [[иднина]]та на [[науката]], на [[Вистина]]та и Правдата. Неговите ликови ''илустрираат'' некои ''витални'' позиции меѓу кои треба да се направи избор. Но тоа се ликови од [[крв]] и [[месо]]. Мартен ди Гар го насликували и трагичното стареење на човекот , во неговото тело, во неговото [[срце]] и во неговиот [[ум]], стравувањето пред болеста и [[смрт]]та.


Книгата е строго лоцирана од историска гледна точка: ги гледаме случувањата со [[Аферата Драјфус]], којашто е ''подробно'' изложена. Најпосле, од една чисто литературна гледна точка, Мартен ди Гар, во време кога [[Кино|киното]] ги правело првите чекори,го измислил кинематографското кадирање<ref name="a"/>.
Книгата е строго сместена од историска гледна точка: ги гледаме случувањата со [[Аферата Драјфус]], којашто е ''подробно'' изложена. Најпосле, од една чисто литературна гледна точка, Мартен ди Гар, во време кога [[кино]]то ги правело првите чекори,го измислил кинематографското кадирање<ref name="a"/>.


===Приказната===
===Приказната===
Овој роман го трасира патот на еден човек според крива која одговара на трите фази од човечкиот живот. Детството, како прво, во кое Жан успева со текот на времето да се ослободи од оковите на своето образование и посебно од [[религија|религијата]]. Зрелоста во која Жан се здружува со неколку пријатели за да го создадат списанието ''Сејач'', со таа цел да ја негуваат слободната мисла и рационалистичкиот [[дух]]. Таа борба ќе предизвика и одредени судири: Жан ќе мора да го напушти колеџот „Вансеслас“, каде што се осмелил да ја предава теоријата на [[Дарвин]] , ќе биде исто така принуден да се раздели од неговата многу побожна сопруга, неспособна да ги разбере неговите уверувања. Неговите раационалистички идеи ќе најдат конкретна примена благодарение на вметнување на '''историјата на романот'''. По примерот на [[Емил Зола]], групата на ''Сејач'' ќе влезе во бурните настани за да ја докаже невиноста на Драјфус. Меѓутоа, спротивно на неговиот постар колега Лис, друг амблематичен херој на романот, уверувањата на Бароа немаа доволно солидни основи. Крајот на неговиот живот ќе го обележи една серија разочарувања: аферата Драјфус ќе биде искористена од политикантите; Марија, ќерката на Бароа, далеку од тоа да биде уверана во борбата што нејзиниот татко ја водел целиот живот, ќе одлучи да се посвети на религијата..Најпосле, на крајот од животот, стравот од животот го обзема Бароа, го тера да се откаже од свиоите уверувања и да стане повторно „верник“<ref name="a"/>.
Овој роман го трасира патот на еден човек според крива која одговара на трите фази од човечкиот живот. Детството, како прво, во кое Жан успева со текот на времето да се ослободи од оковите на своето образование и посебно од [[религија]]та. Зрелоста во која Жан се здружува со неколку пријатели за да го создадат списанието ''Сејач'', со таа цел да ја негуваат слободната мисла и рационалистичкиот [[дух]]. Таа борба ќе предизвика и одредени судири: Жан ќе мора да го напушти колеџот „Вансеслас“, каде што се осмелил да ја предава теоријата на [[Дарвин]] , ќе биде исто така принуден да се раздели од неговата многу побожна сопруга, неспособна да ги разбере неговите уверувања. Неговите раационалистички идеи ќе најдат конкретна примена благодарение на вметнување на '''историјата на романот'''. По примерот на [[Емил Зола]], групата на ''Сејач'' ќе влезе во бурните настани за да ја докаже невиноста на Драјфус. Меѓутоа, спротивно на неговиот постар колега Лис, друг амблематичен херој на романот, уверувањата на Бароа немаа доволно солидни основи. Крајот на неговиот живот ќе го обележи една серија разочарувања: аферата Драјфус ќе биде искористена од политикантите; Марија, ќерката на Бароа, далеку од тоа да биде уверана во борбата што нејзиниот татко ја водел целиот живот, ќе одлучи да се посвети на религијата..Најпосле, на крајот од животот, стравот од животот го обзема Бароа, го тера да се откаже од свиоите уверувања и да стане повторно „верник“<ref name="a"/>.


===Историскиот дел===
===Историскиот дел===
За историскиот дел од романот, Мартен ди Гар завршил вистинска работа на [[историчар]], како што ќе направи и за други романи. Неговото [[образование]] на архивиста му овозможило да спроведе истражувања според еден „[[научен метод]]“, проследувајќи трудови на историчари, оргинални записи, како што се [[документ|документите]] од судењето Драјфус, со постапувајќи спротиставени гледишта, со цел да открие дел од вистината. Но документите немаат само „информативна“ улога, по завршувањето на документарната [[етапа]], тие учествуваат исто така и во уметничкото создавање. На тој начин, тој цитира, присоединува, лепи, но повеќе или помалку експлицитен начин купови од документи (Жан Бароа тој ќе препише повеќе страници од стенографскиот запис од судењето на Зола), кои ја заменуваат или пак ѝ даваат форма на фикцијата. Благодарение на таа оргинална постапка, тој докажа дека може да се бара во 20-ти век признавање на квалификативот „објективен [[романописец]]“, со помирување на [[Уметност|Уметноста]] и [[Политика|Политиката]]<ref name="a"/>.
За историскиот дел од романот, Мартен ди Гар завршил вистинска работа на [[историчар]], како што ќе направи и за други романи. Неговото [[образование]] на архивиста му овозможило да спроведе истражувања според еден „[[научен метод]]“, проследувајќи трудови на историчари, оргинални записи, како што се [[документ]]ите од судењето Драјфус, со постапувајќи спротиставени гледишта, со цел да открие дел од вистината. Но документите немаат само „информативна“ улога, по завршувањето на документарната [[етапа]], тие учествуваат исто така и во уметничкото создавање. На тој начин, тој цитира, присоединува, лепи, но повеќе или помалку експлицитен начин купови од документи (Жан Бароа тој ќе препише повеќе страници од стенографскиот запис од судењето на Зола), кои ја заменуваат или пак ѝ даваат форма на фикцијата. Благодарение на таа оргинална постапка, тој докажа дека може да се бара во 20-ти век признавање на квалификативот „објективен [[романописец]]“, со помирување на [[Уметност]]а и [[Политика]]та<ref name="a"/>.


===Замислата на романот===
===Замислата на романот===
Делото всушност е замислено во форма на роман целиот во дијалози, кој ги прекинуваат од време на време неколку описи во форма на дидаскалии. Тој ни нуди низа слики кој треба повеќе да сугерираат одредена [[атмосфера]] отколку да „раскажуваат“. Она што авторот сака да ни го открие се всушност [[автентичност|автентичните]] парчина од [[реалност|реалноста]]. Отфрлувајќи ја интервенцијата на сеприсутниот [[раскажувач]], авторот го тера читателот да прифати активна постапка на читање и обмислување<ref name="a"/>.
Делото всушност е замислено во форма на роман целиот во дијалози, кој ги прекинуваат од време на време неколку описи во форма на дидаскалии. Тој ни нуди низа слики кој треба повеќе да сугерираат одредена [[атмосфера]] отколку да „раскажуваат“. Она што авторот сака да ни го открие се всушност [[автентичност|автентичните]] парчина од [[реалност]]а. Отфрлувајќи ја интервенцијата на сеприсутниот [[раскажувач]], авторот го тера читателот да прифати активна постапка на читање и обмислување<ref name="a"/>.


===Оргиналноста на Мартен ди Гар===
===Оргиналноста на Мартен ди Гар===
Оргиналноста на овој роман не доаѓа само од [[Сила|силата]] на различните идеи што авторот се труди секогаш да ги претстави со најголема непристрасност, таа произлегува и од модерноста на неговата креативна постапка.
Оргиналноста на овој роман не доаѓа само од [[сила]]та на различните идеи што авторот се труди секогаш да ги претстави со најголема непристрасност, таа произлегува и од модерноста на неговата креативна постапка.


Роже Мартен ди Гар покажува дека не може да се идентификува со својот јунак, впрочем тој отсекогаш се држел на дистанца од своите јунаци. Нвистина, тој никогаш не морал да се ослободува од [[католицизмот]], зашто никогаш не ја ни осетил како што тоа го почуствувал неговиот јунак, стегата на религиозното образование и никогаш не го ни напуштил својот длабок [[атеизам]], притоа почитувајќи ги спротивните уверувања.<ref name="a"/>.
Роже Мартен ди Гар покажува дека не може да се идентификува со својот јунак, впрочем тој отсекогаш се држел на дистанца од своите јунаци. Нвистина, тој никогаш не морал да се ослободува од [[католицизмот]], зашто никогаш не ја ни осетил како што тоа го почуствувал неговиот јунак, стегата на религиозното образование и никогаш не го ни напуштил својот длабок [[атеизам]], притоа почитувајќи ги спротивните уверувања.<ref name="a"/>.
Ред 34: Ред 34:


{{Нормативна контрола}}
{{Нормативна контрола}}

[[Категорија:Родени во 1881 година]]
[[Категорија:Родени во 1881 година]]
[[Категорија:Добитници на Нобеловата награда за литература]]
[[Категорија:Добитници на Нобеловата награда за литература]]

Преработка од 05:48, 21 мај 2020

Роже Мартен ди Гар
Жан Бароа

Роже Мартен ди Гар (1881-1958) бил француски писател.Тој произлегувал од фамилија на адвокати и судии. Студиите по палеографска архивистика ги завршува во 1906 во Екол де Шарт (École des Chartes) и започнува да пишува. Жан Бароа се појавува во 1913. Добро прифатен во кругот на списанието Nouvelle revue française, тој се спријателува со Андре Жид, Жан Шлимбреже и Жак Копо. Потоа доаѓа војната и заминувањето на различни фронтови.Ди Гар Нобеловата награда за литература ја добива во 1937 и Големата книжевна награда на градот Париз[1].

Тибови

Откако бил демобилизиран од војската тој почнал да ја пишува Тибови. Книга која е сочинета од 8 томови кои се појавуваат помеѓу 1922 и 1940 година. Таа зборува за историјата на една фамилија-вистинска панорама на францускиот живот од тој период[1].

Дела

Роже е автор на романи како „Постанување“ (1908), „Африканско доверување“ (1941) и други, театарски пиеси (Тестаментот на чичо Леле, селска фарса; Афера, селска фарса, 1928; Молчелив, драма 1932), раскази, на сеќавања и друго (Белешка за Андре ЖИД(1913-1951)[1].

Жан Бароа

Жан Бароа воодушевувал неколку генерации читатели: Мартен ди Гар во овој роман се зафаќа директно со општите проблеми на слободната мисла, на иднината на науката, на Вистината и Правдата. Неговите ликови илустрираат некои витални позиции меѓу кои треба да се направи избор. Но тоа се ликови од крв и месо. Мартен ди Гар го насликували и трагичното стареење на човекот , во неговото тело, во неговото срце и во неговиот ум, стравувањето пред болеста и смртта.

Книгата е строго сместена од историска гледна точка: ги гледаме случувањата со Аферата Драјфус, којашто е подробно изложена. Најпосле, од една чисто литературна гледна точка, Мартен ди Гар, во време кога киното ги правело првите чекори,го измислил кинематографското кадирање[1].

Приказната

Овој роман го трасира патот на еден човек според крива која одговара на трите фази од човечкиот живот. Детството, како прво, во кое Жан успева со текот на времето да се ослободи од оковите на своето образование и посебно од религијата. Зрелоста во која Жан се здружува со неколку пријатели за да го создадат списанието Сејач, со таа цел да ја негуваат слободната мисла и рационалистичкиот дух. Таа борба ќе предизвика и одредени судири: Жан ќе мора да го напушти колеџот „Вансеслас“, каде што се осмелил да ја предава теоријата на Дарвин , ќе биде исто така принуден да се раздели од неговата многу побожна сопруга, неспособна да ги разбере неговите уверувања. Неговите раационалистички идеи ќе најдат конкретна примена благодарение на вметнување на историјата на романот. По примерот на Емил Зола, групата на Сејач ќе влезе во бурните настани за да ја докаже невиноста на Драјфус. Меѓутоа, спротивно на неговиот постар колега Лис, друг амблематичен херој на романот, уверувањата на Бароа немаа доволно солидни основи. Крајот на неговиот живот ќе го обележи една серија разочарувања: аферата Драјфус ќе биде искористена од политикантите; Марија, ќерката на Бароа, далеку од тоа да биде уверана во борбата што нејзиниот татко ја водел целиот живот, ќе одлучи да се посвети на религијата..Најпосле, на крајот од животот, стравот од животот го обзема Бароа, го тера да се откаже од свиоите уверувања и да стане повторно „верник“[1].

Историскиот дел

За историскиот дел од романот, Мартен ди Гар завршил вистинска работа на историчар, како што ќе направи и за други романи. Неговото образование на архивиста му овозможило да спроведе истражувања според еден „научен метод“, проследувајќи трудови на историчари, оргинални записи, како што се документите од судењето Драјфус, со постапувајќи спротиставени гледишта, со цел да открие дел од вистината. Но документите немаат само „информативна“ улога, по завршувањето на документарната етапа, тие учествуваат исто така и во уметничкото создавање. На тој начин, тој цитира, присоединува, лепи, но повеќе или помалку експлицитен начин купови од документи (Жан Бароа тој ќе препише повеќе страници од стенографскиот запис од судењето на Зола), кои ја заменуваат или пак ѝ даваат форма на фикцијата. Благодарение на таа оргинална постапка, тој докажа дека може да се бара во 20-ти век признавање на квалификативот „објективен романописец“, со помирување на Уметноста и Политиката[1].

Замислата на романот

Делото всушност е замислено во форма на роман целиот во дијалози, кој ги прекинуваат од време на време неколку описи во форма на дидаскалии. Тој ни нуди низа слики кој треба повеќе да сугерираат одредена атмосфера отколку да „раскажуваат“. Она што авторот сака да ни го открие се всушност автентичните парчина од реалноста. Отфрлувајќи ја интервенцијата на сеприсутниот раскажувач, авторот го тера читателот да прифати активна постапка на читање и обмислување[1].

Оргиналноста на Мартен ди Гар

Оргиналноста на овој роман не доаѓа само од силата на различните идеи што авторот се труди секогаш да ги претстави со најголема непристрасност, таа произлегува и од модерноста на неговата креативна постапка.

Роже Мартен ди Гар покажува дека не може да се идентификува со својот јунак, впрочем тој отсекогаш се држел на дистанца од своите јунаци. Нвистина, тој никогаш не морал да се ослободува од католицизмот, зашто никогаш не ја ни осетил како што тоа го почуствувал неговиот јунак, стегата на религиозното образование и никогаш не го ни напуштил својот длабок атеизам, притоа почитувајќи ги спротивните уверувања.[1].

Наводи

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Преводи на литературни дела од автори кои добиле Нобелова награда, НИД„Микена“, Битола,2010