Фридрих I (Свето Римско Царство): Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Нема опис на уредувањето |
с Виолетова ја премести страницата Frederick I, Holy Roman Emperor на Фредерик I, Свето Римско Царство |
(нема разлика)
| |
Преработка од 12:01, 5 мај 2019
| Фредерик Барбароса | |
|---|---|
 Златна биста на Фредерик I, кое било дадено на неговиот кум Ото од Капенберг во 1171 г. | |
| [Свети Римски Цар] | |
| На престол | од 2 јануари 1155 г. до 10 јуни 1190 г. |
| Крунисување | 18 јуни 1155 г., Рим |
| Претходник | Лотер III |
| Наследник | Хенри VI |
| Роден(а) | 1122 |
| Починал(а) | 10 јуни 1190 (на 67–68 г.) Реката Салеф, Цилицииска Арменија |
| Почивалиште |
|
| Сопружник |
|
| Династија | Хохенстауфен |
| Татко | Фредрик II Швабски |
| Мајка | Јудит од Баварија |
| Вероисповед | Римо-католицизам |
Фредерик I (од 1122 г. до 10 јуни 1190 г.), исто така познат како Фредерик Барбароса бил Светиот римски цар од 2 јануари 1155 г. до неговата смрт. Тој бил избран за крал на Германија во Франкфурт на 4 март 1152 г. а бил крунисан во Ахен на 9 март 1152 година. Тој бил крунисан за крал на Италија на 24 април 1155 г. во Павија а како цар на папата Адријан IV на 18 јуни 1155 г. во Рим. Подоцна бил формално крунисан како крал на Бургундија, во Арл на 30 јуни 1178 година.
Пред да бил избран за цар, Фредерик бил наследник на титулата Војвода на Швабија (од 1147 г. до 1152 г., како Фридрих III). Тој бил син на војводата Фредерик II од династијата Hohenstaufen и на Џудит, ќерка на Хенри IX, војводата од Баварија, од ривалскиот Дом на Велф. Фредерик, според тоа, потекнува од двете водечки семејства во Германија, што го прави прифатлив избор како владетел на Светото римско царство.
Историчарите го сметаат за еден од најголемите средновековни императори на Светото римско царство. Тој имал особини кои го направиле да изгледа речиси надчовечки за неговите современици како неговата долговечност, неговата амбиција, неговите извонредни вештини во организацијата и неговата политичка перцептивност. Неговиот придонес кон централно-европското општество и култура вклучува повторно воспоставување на Корпус Јурис Цивилис, односно владеењето на правото на Рим, кое поставило рамнотежа на папската моќ што доминирало во германските држави по завршувањето на контроверзноста на инвестициите.
Фредефрик починал во 1190 година во Мала Азија додека водел војска во Третата крстоносна војна .
Биографија
Рани години
Фредерик е роден во 1122 година. Во 1147 тој станал војвода на јужниот германски регион Швабија, и набргу потоа своето прво патување му било на Исток, а бил придружан од неговиот чичко, германскиот крал Конрад III, во Втората крстоносна војна. Експедицијата испаднала да биде катастрофа, [1] но Фредерик се истакнал и со тоа ја добил целосната доверба на кралот. Кога Конрад умрел во февруари 1152 година, само Фредерик и принцот-бискуп на Бамберг биле на смртната постела. И двајцата тврдеа потоа дека Конрад, со целосна свест, му ги предал кралските ознаки на Фредерик и укажал дека тој, наместо својот шестгодишен син на Конрад, идниот Фредерик IV, војводата од Швабија, ќе го наследил како крал. [2] Фредерик ја барал круната и во Франкфурт на 4 март 1152 година, кралските кнежевни избирачи го означиле како следниот германски крал. [2] Тој бил крунисан за Кралот на Римјаните во Ахен неколку дена подоцна, на 9 март 1152 година. [3] Таткото на Фредерик бил од семејството Хоенштауфен, а неговата мајка била од семејството Вилф, двете најмоќни семејства во Германија.
Владеењето на Хенри IV и Хенри V го оставил статусот на германската империја во неред, нејзината моќ се намалуваше под тежината на Контроверзноста на инвестициите. Околу 25 г. по смртта на Хенри V во 1125 година, германската монархија најглавно била номинална титула без вистинита моќ. [4] Царот бил избран од принцовите, не добил никакви ресурси надвор од оние од неговото сопствено војводство, и тој бил спречен да остварува било каков вистински авторитет или да води во царството. Кралската титула понатаму била пренесена од едно семејство до друго за да се спречи развојот на било кој династички интерес во германската круна. Кога Фредерик I од Хохенштауфен бил избран за цар во 1152 г., кралската моќ била во лоша состојба повеќе од дваесет и пет години, а во значителен степен повеќе од осумдесет години.