Акање: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
с Робот: Автоматизирана замена на текст (-[[Category: +[[Категорија:) |
с Робот: Преместване на 5 междуезикови препратки към Уикиданни, в d:q3392356. |
||
| Ред 15: | Ред 15: | ||
[[Категорија:Фонологија]] |
[[Категорија:Фонологија]] |
||
[[eo:Adiro]] |
|||
[[fr:Apophonie accentuelle en russe]] |
[[fr:Apophonie accentuelle en russe]] |
||
[[it:Akan'e]] |
|||
[[pl:Akanie]] |
|||
[[ru:Аканье]] |
|||
[[sl:Akanje]] |
|||
[[uk:Акання]] |
[[uk:Акання]] |
||
[[zh:俄语的元音弱化]] |
[[zh:俄语的元音弱化]] |
||
Преработка од 16:30, 25 декември 2018
Акање[1] е фонолошки феномен кај словенските јазици каде луѓето наместо буквата „о“ ја изговараат буката „а“. Типичен пример за акањето се рускиот и белорускиот јазик. Кај рускиот јазик акањето е присутно во фонолошка форма, но не и во правописна. Како резултат на тоа, на пример, главниот град на Русија се пишува „Москва“ а сеизговара како [масква]. Од другата страна пак, во белорускиот акањето е присутно и фонолошки и правописно, па така имаме име „Янка“ (Јанка), не „Янко“ (Јанко).
Покрај овие јазици, акањето се сретнува и кај некои украински дијалекти, во некои словенечки дијалекти[2] и кај некои родопски дијалекти во Бугарија.[3]
Наводи
- ↑ Bethin, Christina Yurkiw. 1998. Slavic prosody: language change and phonological theory. Cambridge: Cambridge University Press, pp. 152 ff.
- ↑ Toporišič, Jože. 1992. Enciklopedija slovenskega jezika. Ljubljana: Cankarjeva založba, p. 25.
- ↑ Crosswhite, Katherine. 2001. Vowel reduction in optimality theory. London: Routledge, p. 53.
Поврзано
 | Оваа статија од областа на лингвистиката е никулец. Можете да помогнете со тоа што ќе ја проширите. |