Фуга (музика): Разлика помеѓу преработките

Од Википедија — слободната енциклопедија
[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
нова страница
 
средување
Ред 1: Ред 1:
[[Податотека:Wtk1-fugue2-page1-mm1-9.png|мини|фуга ( музика )]]
[[Податотека:Wtk1-fugue2-page1-mm1-9.png|мини|Тактови 1-9 од Фугата бр. 2 во це-мол во три гласа, [[Јохан Себастијан Бах|Ј.С. Бах]]]]
'''Јазот''' (од [[латински јазик. | Лат]] '' - {зглобовите} - '' = "избега") е [[Составување | компонирање]] Принципот на музика, која се постигнува со stringing музички имитации . Фуга може да биде принцип на само компонирање во музичкиот дел, но структури направени во согласност со овој принцип може да бидат вклучени во други музички форми, како што се [[Кантата]], [[Маса | Масовна]], [[концерти]] или [[увертира ]].
'''Фуга''' (од {{lang-la}}: ''fuga'' = „бегство“) е композициски принцип во музиката, што се постигнува со нижење на музички имитации. Фугата може да биде единствен композициски принцип во музичкото дело, но структурите направени во согласност со овој принцип може да бидат вклучени во други музички форми, како што се [[кантата]], [[миса]], [[концерт]] или [[увертира]].


Терминот фуга се користел уште во 14 век за да се одбележи музичкиот канон (музика) | канон]], а подоцна и имитацијата. Неговото сегашно значење било стекнато во текот на 17 век. Во ерата на високата [барокна музика | барокна], фугата стана посебна музичка форма.
Терминот ''фуга'' се користел уште во 14 век за да се одбележи музичкиот [[канон (музика)|канон]], а подоцна и имитациите. Своето сегашно значење фугата го добила во текот на 17 век. Во ерата на високиот [[барокна музика|барок]], фугата стана посебна музичка форма.


Карактеристика на фугата е комплексен развој на музичкиот мотив. Таа започнува на изложеност во првиот глас кој друг глас повтори [[Квинт | петти]] или повеќе [[квартет | блок]] подолу. Другите гласови се воведуваат на сличен принцип. Најчестите има 3 или 4. зглобови со две музички мотиви се наведени како "двојно споеви" (исто така има и трокреветни, четворни).
Карактеристика на фугата е комплексна работа на музичкиот мотив. Таа започнува со експозиција во првиот глас, кој вториот глас го повторува за квинта повисоко или за кварт подолу. Другите гласови се воведуваат на сличен принцип. Најчесто ги има три или четири. Фугите со два музички мотива се наречени „двојни фуги“ (исто така има и тројни, четворни).

Најголемиот мајстор на компонирањето фуги бил [[Јохан Себастијан Бах]].

Во времето по барокот, фугата се сметала за застарена музичка форма. Некои од композитори од поново време кои компонирале фуги, се: [[Феликс Менделсон]] (прелудиуми и фуги, опус 37), [[Жорж Бизе]] (шест фуги), [[Дмитриј Шостакович]] (24 прелудиуми и фуги за клавир, опус 87).


Најголемиот господар на компонирањето фуги беше [[Јован Себастијан Бах]].


По последиците од барокот, фугата се смета за застарена музичка форма. Некои од композитори од поново време кој го сочинуваат фуги се: [[Феликс Менделсон | Феликс Менделсон Бартолди]] (прелудиуми и фуги, опус 37), [[Жорж Бизе]] (шест зглобовите), [[Дмитриј Шостакович | Дмитриј Шостакович]] (24 прелати и пијано зглобови, опус 87).


== Музички пример ==
== Музички пример ==
* {{Audio|Wtk1-fugue2.mid|Фуга бр. 2 за 3 гласа у це-молу (7-{KB}-)}} (Јохан Себастијан Бах)
* {{Audio|Wtk1-fugue2.mid|Фуга бр. 2 за 3 гласа во це-мол (7 KB)}} (Јохан Себастијан Бах)

== Наводи ==
{{наводи}}


== Надворешни врски ==
== Надворешни врски ==
{{Commonscat|Fugues}}
{{Commonscat|Fugues}}
* [https://web.archive.org/web/20140327234149/http://oregonbachfestival.com/well-tempered-clavier Примери фуга из „Добро темперованог клавира“]
* [https://web.archive.org/web/20140327234149/http://oregonbachfestival.com/well-tempered-clavier Примери на фуга]
* [http://www.lehrklaenge.de/html/die_fuge.html О фугама]
* [http://www.lehrklaenge.de/html/die_fuge.html За фугите]


[[Категорија:Музички облици]]
[[Категорија:Музички облици]]

Преработка од 19:36, 17 септември 2018

Тактови 1-9 од Фугата бр. 2 во це-мол во три гласа, Ј.С. Бах

Фуга (од латински: {{{1}}}: fuga = „бегство“) е композициски принцип во музиката, што се постигнува со нижење на музички имитации. Фугата може да биде единствен композициски принцип во музичкото дело, но структурите направени во согласност со овој принцип може да бидат вклучени во други музички форми, како што се кантата, миса, концерт или увертира.

Терминот фуга се користел уште во 14 век за да се одбележи музичкиот канон, а подоцна и имитациите. Своето сегашно значење фугата го добила во текот на 17 век. Во ерата на високиот барок, фугата стана посебна музичка форма.

Карактеристика на фугата е комплексна работа на музичкиот мотив. Таа започнува со експозиција во првиот глас, кој вториот глас го повторува за квинта повисоко или за кварт подолу. Другите гласови се воведуваат на сличен принцип. Најчесто ги има три или четири. Фугите со два музички мотива се наречени „двојни фуги“ (исто така има и тројни, четворни).

Најголемиот мајстор на компонирањето фуги бил Јохан Себастијан Бах.

Во времето по барокот, фугата се сметала за застарена музичка форма. Некои од композитори од поново време кои компонирале фуги, се: Феликс Менделсон (прелудиуми и фуги, опус 37), Жорж Бизе (шест фуги), Дмитриј Шостакович (24 прелудиуми и фуги за клавир, опус 87).


Музички пример

Наводи

Надворешни врски