Аристофан: Разлика помеѓу преработките
| [непроверена преработка] | [проверена преработка] |
Нема опис на уредувањето |
Одбиени последните 3 промени (од 79.126.130.156) и ја поврати преработката 3512244 на ГП |
||
| Ред 9: | Ред 9: | ||
*'''Жаби''' (405) |
*'''Жаби''' (405) |
||
Најголем дел од неговите драми се во духот на Старата [[Комедија|комедија]], во која [[Мимика|мимиката]], [[Хор |хорот]] и [[Бурлеска|бурлеската]] се најважни особини. Неговата [[Сатира|сатира]], остроумност и немилосрден коментар го направиле најголем комичен драмски писател во [[Стара Грција]]. |
Најголем дел од неговите драми се во духот на Старата [[Комедија|комедија]], во која [[Мимика|мимиката]], [[Хор |хорот]] и [[Бурлеска|бурлеската]] се најважни особини. Неговата [[Сатира|сатира]], остроумност и немилосрден коментар го направиле најголем комичен драмски писател во [[Стара Грција]]. |
||
[[Комедија|Комедиите]] на Аристофан, со својата силна, смела и вистинита, а често и груба сатира, ја одразува политичката и културната состојба во Атина, во втората половина на [[5 век п.н.е.|5. век]] п.н.е. Тој ги критикува негативните човечки особини, со посебен осврт на државниците и се залага за нивна замена со одговорни државници кои имаат висока политичка [[етика]]. Токму поради овие карактеристики, Аристофановата комедија немала следбеници во подоцната [[Хеленска книжевност|хеленска книжевност]], но почнувајќи од [[16 век]] таа започнала да влијае врз европската книжевност. На пример, „Лисистрата“ извршила влијание врз делото „Скротениот скротител“ (''The Woman Prize or the Tamer Tamed'') на англиските [[Ренесанса|ренесансни]] писатели [[Френсис Бемонт]] и [[Џон Флечер]]. И други писатели биле инспирирани од „Лисистрата“, како: Ј.Ф. Кастели (со делото „Завереници“), Л. Анценгрубер, [[Адолф Вилбранд]] (со комедијата „Владеењето на жените“ од [[1892]] година), како и Р. Лаукнер и Ф. Буш (со делото „Женска завера“ од [[1920]] година).<ref>Miloš N. Đurić, „O Aristofanovoj Lisistrati“. во: Aristofan, ''Lisistrata''. Beograd: Rad, 1963, стр. 101-105.</ref> |
[[Комедија|Комедиите]] на Аристофан, со својата силна, смела и вистинита, а често и груба сатира, ја одразува политичката и културната состојба во Атина, во втората половина на [[5 век п.н.е.|5. век]] п.н.е. Тој ги критикува негативните човечки особини, со посебен осврт на државниците и се залага за нивна замена со одговорни државници кои имаат висока политичка [[етика]]. Токму поради овие карактеристики, Аристофановата комедија немала следбеници во подоцната [[Хеленска книжевност|хеленска книжевност]], но почнувајќи од [[16 век]] таа започнала да влијае врз европската книжевност. На пример, „Лисистрата“ извршила влијание врз делото „Скротениот скротител“ (''The Woman Prize or the Tamer Tamed'') на англиските [[Ренесанса|ренесансни]] писатели [[Френсис Бемонт]] и [[Џон Флечер]]. И други писатели биле инспирирани од „Лисистрата“, како: Ј.Ф. Кастели (со делото „Завереници“), Л. Анценгрубер, [[Адолф Вилбранд]] (со комедијата „Владеењето на жените“ од [[1892]] година), како и Р. Лаукнер и Ф. Буш (со делото „Женска завера“ од [[1920]] година).<ref>Miloš N. Đurić, „O Aristofanovoj Lisistrati“. во: Aristofan, ''Lisistrata''. Beograd: Rad, 1963, стр. 101-105.</ref> |
||
Преработка од 22:24, 30 март 2018
Аристофан (грчки: APIΣTOФANOΥΣ) (450 година п.н.е - 388 година п.н.е) бил грчки драматург.[1]
Творештво
Аристофан ја започнал кариерата како комичен драмски писател во 427 година п.н.е. Напишал околу 40 драми, од кои само 11 се сочувани, вклучувајќи ги:
- Облаци(423)
- Оси (422)
- Птици (414)
- Лисистрата (411)
- Жаби (405)
Најголем дел од неговите драми се во духот на Старата комедија, во која мимиката, хорот и бурлеската се најважни особини. Неговата сатира, остроумност и немилосрден коментар го направиле најголем комичен драмски писател во Стара Грција.
Комедиите на Аристофан, со својата силна, смела и вистинита, а често и груба сатира, ја одразува политичката и културната состојба во Атина, во втората половина на 5. век п.н.е. Тој ги критикува негативните човечки особини, со посебен осврт на државниците и се залага за нивна замена со одговорни државници кои имаат висока политичка етика. Токму поради овие карактеристики, Аристофановата комедија немала следбеници во подоцната хеленска книжевност, но почнувајќи од 16 век таа започнала да влијае врз европската книжевност. На пример, „Лисистрата“ извршила влијание врз делото „Скротениот скротител“ (The Woman Prize or the Tamer Tamed) на англиските ренесансни писатели Френсис Бемонт и Џон Флечер. И други писатели биле инспирирани од „Лисистрата“, како: Ј.Ф. Кастели (со делото „Завереници“), Л. Анценгрубер, Адолф Вилбранд (со комедијата „Владеењето на жените“ од 1892 година), како и Р. Лаукнер и Ф. Буш (со делото „Женска завера“ од 1920 година).[2]
Наводи
 | Оваа статија е никулец. Можете да помогнете со тоа што ќе ја проширите. |