Михајловистички контрачети во Вардарска Македонија: Разлика помеѓу преработките

Од Википедија — слободната енциклопедија
Интерактивен преглед на историјата
[проверена преработка][проверена преработка]
← Постаро уредувањеПоново уредување →
Избришана содржина Додадена содржина
НагледноВикитекст
сНема опис на уредувањето
Ознака: Изворно уредување 2017
Нема опис на уредувањето
Ред 1: Ред 1:
'''Михајловистичките контрачети во Вардарска Македонија''' биле паравоени единици креирани со користење помошта на бугарските власти со цел борба против комунистичките партизани. Тие биле активни во периодот на бугарското управување во регионот. Првично Бугарите биле пречекани како ослободители од српскиот гнет без никаков суштински отпор.<ref>"Despite the slight change of the younger generation in the 1930s, reflected in the slogan "Macedonia for the Macedonians", anti-Serbian and pro-Bulgarian sentiment still prevailed. Even "Macedonia for the Macedonians" signalled in many ways an acceptance of the state of Yugoslavia and an attempt to gain autonomy within it. The collapse of Yugoslavia changed all this. There is a little doubt that the initial reaction among large sections of the population of Vardar Macedonia who had suffered so much under the Serbian repression was to greet the Bulgarians as liberators." Who are the Macedonians? Hugh Poulton,Hurst & Co. Publishers, 1995, ISBN 1-85065-238-4, p. 101</ref> Локалните комунисти го припоили ПК на КПЈ за Македонија кон БРП(к) и били против оружена борба. Михајловистите партиципирале целосно во бугарската администрација. Првата контрачета, била формирана на крајот на 1942 година во Велешко, на чело со [[Пано Манев]].<ref>Павловски, Јован. Судењата како последен хаос, Центар за информирање и издавачка дејност "Полог", Тетово, 1977, стр. 201.</Ref> Нејзното создавање било одобрено од министерот за внатрешни работи Петар Габровски по предлог на скопскиот полициски началник Стефан Симеонов, кој бил поранешен четник на Внатрешната добруџанска револуционерна организација.<Ref>Малковски, Ѓорѓи. Профашистичките и колаборационистичките организации и групи вото Македонија 1941-1944 година, Скопје, 1995 г.</Ref> Вака партизанските одреди биле разбивани не само од полицијата, туку и од страна на контра-четниците. Контрачетите обично се водели од ветерани на михајловистичкото крило на [[ВМРО]], како војводата на Кумановската контрачета - [[Крсто Лазаров]]. Меѓу попознатите контрачети биле Гевгелиската на чело со [[Ѓорѓи Хаџи Митрев]],<ref>[http://star.vest.com.mk/default.asp?id=20989&idg=2&idb=462&rubrika=Feqton Ќортошев, Ристо. Црвена помош и "штукаџии", в. Вест, 23.01.2002 г.] </Ref> Кавадарската на чело со [[Атанас Калчев]],<ref>Павловски, Јован. Судењата како последен пораз, Центар за информирање и издавачка дејност "Полог", Тетово, 1977, стр. 198. </Ref> Кочанската, на чело на која бил [[Димитар Медаров]], како и Битолската и Прилепската контрачети. Од друга страна во март 1943 година командантот на 15-та пешадиска дивизија во Егесјка Македонија - Иван Маринов, распоредил вооружувањето на првата контрачета во регионот, а [[Владимир Куртев]], [[Димитар Цилев]] и [[Георги Настев]] учествували во организирањето на првите одреди за борба против комунистички партизани - [[Охрана]]. Во летото на 1944 година на територијата на Вардарска Македонија дејствували околу 200 контрачети.<Ref>Cohen, PJ Riesman, D. (February, 1997). Serbia's Secret War: Propaganda and the Deceit of History. Texas A & M University Press. p. 100. ISBN 0-89096-760-1.</Ref> По повлекувањето на бугарската администрација од регионот и подоцнежното откажување на [[Иван Михајлов]] да формира [[Независна Држава Македонија| марионетска држава]], повеќето од учесниците во нив биле убиени во престрелки со партизаните или подоцна биле фатени и осудени од страна на комунистичките власти во Југославија.<ref>Павловски, Јован. Судењата како последен хаос, Центар за информирање и издавачка дејност "Полог", Тетово, 1977, стр.376. </Ref>
'''Михајловистичките контрачети во Вардарска Македонија''' биле паравоени единици креирани со користење помошта на бугарските власти со цел борба против комунистичките партизани. Тие биле активни во периодот на бугарското управување во регионот. Првично Бугарите биле пречекани како ослободители од српската власт без никаков суштински отпор.<ref>"Despite the slight change of the younger generation in the 1930s, reflected in the slogan "Macedonia for the Macedonians", anti-Serbian and pro-Bulgarian sentiment still prevailed. Even "Macedonia for the Macedonians" signalled in many ways an acceptance of the state of Yugoslavia and an attempt to gain autonomy within it. The collapse of Yugoslavia changed all this. There is a little doubt that the initial reaction among large sections of the population of Vardar Macedonia who had suffered so much under the Serbian repression was to greet the Bulgarians as liberators." Who are the Macedonians? Hugh Poulton,Hurst & Co. Publishers, 1995, ISBN 1-85065-238-4, p. 101</ref> Локалните комунисти го припоили ПК на КПЈ за Македонија кон БРП(к) и били против оружена борба. Михајловистите партиципирале целосно во бугарската администрација. Првата контрачета, била формирана на крајот на 1942 година во Велешко, на чело со [[Пано Манев]].<ref>Павловски, Јован. Судењата како последен хаос, Центар за информирање и издавачка дејност "Полог", Тетово, 1977, стр. 201.</Ref> Нејзното создавање било одобрено од министерот за внатрешни работи Петар Габровски по предлог на скопскиот полициски началник Стефан Симеонов, кој бил поранешен четник на Внатрешната добруџанска револуционерна организација.<Ref>Малковски, Ѓорѓи. Профашистичките и колаборационистичките организации и групи вото Македонија 1941-1944 година, Скопје, 1995 г.</Ref> Вака партизанските одреди биле разбивани не само од полицијата, туку и од страна на контра-четниците. Контрачетите обично се водели од ветерани на михајловистичкото крило на [[ВМРО]], како војводата на Кумановската контрачета - [[Крсто Лазаров]]. Меѓу попознатите контрачети биле Гевгелиската на чело со [[Ѓорѓи Хаџи Митрев]],<ref>[http://star.vest.com.mk/default.asp?id=20989&idg=2&idb=462&rubrika=Feqton Ќортошев, Ристо. Црвена помош и "штукаџии", в. Вест, 23.01.2002 г.] </Ref> Кавадарската на чело со [[Атанас Калчев]],<ref>Павловски, Јован. Судењата како последен пораз, Центар за информирање и издавачка дејност "Полог", Тетово, 1977, стр. 198. </Ref> Кочанската, на чело на која бил [[Димитар Медаров]], како и Битолската и Прилепската контрачети. Од друга страна во март 1943 година командантот на 15-та пешадиска дивизија во Егесјка Македонија - Иван Маринов, распоредил вооружувањето на првата контрачета во регионот, а [[Владимир Куртев]], [[Димитар Цилев]] и [[Георги Настев]] учествували во организирањето на првите одреди за борба против комунистички партизани - [[Охрана]]. Во летото на 1944 година на територијата на Вардарска Македонија дејствували околу 200 контрачети.<Ref>Cohen, PJ Riesman, D. (February, 1997). Serbia's Secret War: Propaganda and the Deceit of History. Texas A & M University Press. p. 100. ISBN 0-89096-760-1.</Ref> По повлекувањето на бугарската администрација од регионот и подоцнежното откажување на [[Иван Михајлов]] да формира [[Независна Држава Македонија| марионетска држава]], повеќето од учесниците во нив биле убиени во престрелки со партизаните или подоцна биле фатени и осудени од страна на комунистичките власти во Југославија.<ref>Павловски, Јован. Судењата како последен хаос, Центар за информирање и издавачка дејност "Полог", Тетово, 1977, стр.376. </Ref>


== Белешки ==
== Белешки ==

Преработка од 22:50, 14 јануари 2018

Михајловистичките контрачети во Вардарска Македонија биле паравоени единици креирани со користење помошта на бугарските власти со цел борба против комунистичките партизани. Тие биле активни во периодот на бугарското управување во регионот. Првично Бугарите биле пречекани како ослободители од српската власт без никаков суштински отпор.[1] Локалните комунисти го припоили ПК на КПЈ за Македонија кон БРП(к) и били против оружена борба. Михајловистите партиципирале целосно во бугарската администрација. Првата контрачета, била формирана на крајот на 1942 година во Велешко, на чело со Пано Манев.[2] Нејзното создавање било одобрено од министерот за внатрешни работи Петар Габровски по предлог на скопскиот полициски началник Стефан Симеонов, кој бил поранешен четник на Внатрешната добруџанска револуционерна организација.[3] Вака партизанските одреди биле разбивани не само од полицијата, туку и од страна на контра-четниците. Контрачетите обично се водели од ветерани на михајловистичкото крило на ВМРО, како војводата на Кумановската контрачета - Крсто Лазаров. Меѓу попознатите контрачети биле Гевгелиската на чело со Ѓорѓи Хаџи Митрев,[4] Кавадарската на чело со Атанас Калчев,[5] Кочанската, на чело на која бил Димитар Медаров, како и Битолската и Прилепската контрачети. Од друга страна во март 1943 година командантот на 15-та пешадиска дивизија во Егесјка Македонија - Иван Маринов, распоредил вооружувањето на првата контрачета во регионот, а Владимир Куртев, Димитар Цилев и Георги Настев учествували во организирањето на првите одреди за борба против комунистички партизани - Охрана. Во летото на 1944 година на територијата на Вардарска Македонија дејствували околу 200 контрачети.[6] По повлекувањето на бугарската администрација од регионот и подоцнежното откажување на Иван Михајлов да формира марионетска држава, повеќето од учесниците во нив биле убиени во престрелки со партизаните или подоцна биле фатени и осудени од страна на комунистичките власти во Југославија.[7]

Белешки

  1. ↑ "Despite the slight change of the younger generation in the 1930s, reflected in the slogan "Macedonia for the Macedonians", anti-Serbian and pro-Bulgarian sentiment still prevailed. Even "Macedonia for the Macedonians" signalled in many ways an acceptance of the state of Yugoslavia and an attempt to gain autonomy within it. The collapse of Yugoslavia changed all this. There is a little doubt that the initial reaction among large sections of the population of Vardar Macedonia who had suffered so much under the Serbian repression was to greet the Bulgarians as liberators." Who are the Macedonians? Hugh Poulton,Hurst & Co. Publishers, 1995, ISBN 1-85065-238-4, p. 101
  2. ↑ Павловски, Јован. Судењата како последен хаос, Центар за информирање и издавачка дејност "Полог", Тетово, 1977, стр. 201.
  3. ↑ Малковски, Ѓорѓи. Профашистичките и колаборационистичките организации и групи вото Македонија 1941-1944 година, Скопје, 1995 г.
  4. ↑ Ќортошев, Ристо. Црвена помош и "штукаџии", в. Вест, 23.01.2002 г.
  5. ↑ Павловски, Јован. Судењата како последен пораз, Центар за информирање и издавачка дејност "Полог", Тетово, 1977, стр. 198.
  6. ↑ Cohen, PJ Riesman, D. (February, 1997). Serbia's Secret War: Propaganda and the Deceit of History. Texas A & M University Press. p. 100. ISBN 0-89096-760-1.
  7. ↑ Павловски, Јован. Судењата како последен хаос, Центар за информирање и издавачка дејност "Полог", Тетово, 1977, стр.376.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Михајловистички_контрачети_во_Вардарска_Македонија&oldid=3663266“