Вештерка: Разлика помеѓу преработките

Од Википедија — слободната енциклопедија
[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
с ситна поправка
с →‎Забелешки: all info is now kept in wikidata, removed: {{Link FA|uk}} using AWB (11720)
Ред 49: Ред 49:
[[Категорија:Антропологија]]
[[Категорија:Антропологија]]



{{Link FA|uk}}


[[az:İfritə]]
[[az:İfritə]]

Преработка од 14:11, 31 октомври 2015

Ханс Балдунг Гриен: Вештерки. Дрворез, 1508 г.

Вештерка (од староанглиски wicce f. / wicca m.) претставува примена на натприродни или магиски моќи, со цел да се повредат или да им се нанесе штета на другите луѓе. Поимот е изведен од англо-саксонскиот збор „wicca“, што означува „мудар“. Вештерството обично се однесува на лоша или штетна магија, и често се смета за начин да се објасни некоја човечка несреќа преку обвинување на некој натприроден ентитет или познаник од заедницата.[1]

Верувањето во вештерки и неговата последица лов на вештерки, се среќаваат во многу култури ширум светот, а денес најмногу во Африка (во Банту културата), а историски најзабележително е во раниот модерен период на Европа, кога вештерките се сфаќани како ѓаволски заговор против христијанството. Тоа водело натаму кон големи судења на вештерките, посебно во германските земји.

Од средината на 20 век, голем број на луѓе почнуваат да се идентификуваат со терминот „вештерка“, посебно во традицијата Вика. Гералд Гарднер вештерството го опишува како религија со предхристијански корени, односно еден вид на неопаганизам).[2]

Во јужнословенска митологија

Вештерка е жена која со помош на магични, волшебни напитоци, масти или треви може да стекне натприродна зла моќ. Нивните дејанија кои секогаш биле обвиткани со вел на тајната по правило биле изведувани ноќе. Тие суштества на темнината особено се истакнувале по злата врз сопствените семејства и врз малите деца.

Вештерките секогаш биле опишувани како грди, стари и неуредни жени, можеле да се трансформираат во различни суштества; знаеле да се претворат во животни, според некои верувања кога вештеросана жена спиела нејзиното тело го напуштал вештерскиот дух и во облик на некое животно, пеперутка или црна птица летале низ просторот и смислувале најдолни зла. Кај М. Цепенков е опишан уште еден облик за кој се верувало9 дека вештерката може да го добие: “Сопрво огнот го видел како една силна ѕвезда и колку приближуал кон него, толку се ширел и најпосле се сторил колку една месечина кога ет полна. Отвори се чинело, на тркало како големата месечина и пак се затворало пак на тркало, ама се праело мало колку една педа и тогај одело како да летат на ветар и право идело на татка. -Де море, ал де- беше си рекол сам со себе- што ќе се чинит ал сега, кај ќе се бега од оваа вештица ѓаолцка!”[3]

Зло битие

Постоеле верувања дека вештерка станува жена која била зачната во зол час, или од луѓето кои не ги почитувале постите и полно општеле, поретко се верувало дека женското дете што е радено во плацента станува вештерка, а најчесто било сметано дека се работи за зли жени кои по сопствениот избор или под убедување на некоја друга вештерка самостојно одбираат да се бават со злото и магијата. За магиската крема, напиток или трева со која тие стануваат вештерки постојат многу преданија, дури и Његош во Горскиот венец низ монолиг на вештерката кажува за таа такна: “Ние имаме една трева/ во лонец ја вариме/ од лонец по ред се мачкаме/ и вештерки стануваме.” Според некои преданија од Херцеговина за изработка на волшебен крем вештерките користеле човечко сало, детска крв и магиски треви. Подготвената крема ја криле мошне вешто со магија во огништето така што таа била недостапна, секоја ноќ откога ќе заспиеле домашните таа со волшебни зборови ја ваделе и сета се премачкувала со неа.

Се верувало дека вештерките имаат тајни места на кои одржуваат тајни состаноци, договарајќи се за следните зла или фалејќи се со стореното. Како нивните тајни места се сметале местата под оревите, крушките, гумната, бунарите, но секогаш подалеку од селото и местата каде што се движат луѓето. Вештерките поминувале низ оџаци, низ клучалки, пукнатини во ѕидови и сл. На состаноците летале со метли, а некаде се верувало дека летаат и состанчат голи. Доколку некој од домашните успее да го открие местото каде таа ја чува волшебната крема и доколку ги запомни зборовите, може да се прикраде на местото на состанокот и да ги разоткрие вештерките.

Вештерките најчесто напаѓале напредни, силни деца, но неретко напаѓале и возрасни заспани луѓе. Се сметало дека таа имала способност со долгите силни нокти, или некаков метален предмет да ги отвора градите на луѓето и да го изеде нивното срце, а жртвите веднаш или наскоро починувале. Во Црна Гора, Херцеговина, Западна Србија постои верување дека вештерките напаѓаат само врз сопствениот род и дека на останатите не може да им наштети. Народната поговорка ”Се нафрлил како вештерка врз својот род” го потврдува ова верување. Постоело и верување, особено во Црна Гора дека жена која сака да стане вештерка мора прво да го “изеде” сопственото дете.

Во некои краишта се сметало дека очите на вештерката имале моќ да убиваат како стрели, особено се верувало дека тие со погледот стрелаат врз луѓето на коњ (Срем, Херцеговина), старите верувале дека вештерките вршеле помор на добитокот, дека се валкаале по житото мрсејќи го, се сметало дека носат градоносни облаци и силни ветрови за да им додеваат на луѓето.[4]

Заштита од вештерките

Од вештерките народот се заштитувал на најразлични начини, мошне често на децата не им се изговарани вистинските имиња, ги крстеле по имињата на ѕверовите или имињата кои симболизираат милост, вера и љубов. Се сметало дека вештерките најмногу напаѓаат на деновите на рамноденица, на први март, на поклади, па на тие денови посебно се водела сметка сите домашни да се премачкаат со лук чиј мирис вештерките не можеле да го поднесат, некаде под главата на домашните се ставал нож со црни корици, некаде се внесувал глогов колец во домот, а неретко некој од домашните останувал буден цела ноќ.

Во народот долго тлаела отворена борбата против вештерките, не со размери на инквизициските практики, но и кај нашите стари се запомнати каменувања, фрлања во бездна, горење на клада, давење во вода. Според нашите претци, доколку некоја жена признаела дека е вештерка веднаш се сметало дека магиската моќ е симнати од неа, таа само требало да се покае, да се помоли и да се заколне во вера и бога и станувала обичен член на заедницата.[5] [6]

Вештерките се сретнувале под најразлични имиња: вештица, коњобарка, каменица, окамењеница, името да не ѝ се слушне, рогуља, рогуша, сркача и др.

Види исто така

Забелешки

  1. Pócs 1999, pp. 9-12.
  2. Margot Adler (1979) Drawing Down the Moon: Witches, Druids, Goddess-Worshippers, and Other Pagans in America Today. Boston: Beacon Press. pp. 45-47, 84-5, 105.
  3. Гордана Стојковска, Речник на јужнословенска митологија, Издавачки центар Три, Скопје, 2004 (ISBN 9989-918-97-X).
  4. Гордана Стојковска, Речник на јужнословенска митологија, Издавачки центар Три, Скопје, 2004 (ISBN 9989-918-97-X).
  5. Гордана Стојковска, Речник на јужнословенска митологија, Издавачки центар Три, Скопје, 2004 (ISBN 9989-918-97-X).
  6. Александра Филиповска, Митски суштетства, Топер, Скопје, 2013, стр. 6-8.