Максим IV Цариградски: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
| Ред 13: | Ред 13: | ||
== Живот == |
== Живот == |
||
Тој бил абат на манастирот „Ватопед“ на планината [[Света Гора]] пред да биде назначен од патријархот [[Симеон I Цариградски]] како [[митрополит]] на [[Сер]], град со кој управувал под религиозното име „Манасиј“. |
|||
Првите месеци од 1491 тој бил избран за цариградски патријарх со поддршка од монасите на Света Гора.{{r|Runciman|page1=198}} При неговото избирање тој го променил своето име во „Максим“, сигурен случај во историјата на Вселенската патријаршија{{r|Kiminas}} бидејќи вообичаено се поседува монашко име во текот на црковната кариера. Како патријарх тој ги бранел правата на православните христијани кои живееле на териотриите кои припаѓале на [[Венецијанска Република|Венецијанската Република]].{{r|Haldon}} |
|||
За време на неговото владеење излегле муабети во врска со него, од непознат извор, кои резултирале со негово губење на престолот во почетокот на 1497 година.{{r|HC}} |
|||
По неговата оставка тој останал активно вклучен во црковните прашања, дури и покренувајќи заговор против неговиот наследник, патријархот [[Нифонт II Цариградски|Нифонт II]], сè до тогаш кога бил присилен да се пензионира во манастирот Ватопед, каде починал на непознат датум.{{r|EP}} |
|||
== Забелешки == |
== Забелешки == |
||
{{reflist| |
{{reflist| |
||
Преработка од 23:10, 7 август 2015
| Максим IV | |
|---|---|
| Цариградски патријарх | |
| Црква | Цариградска патријаршија |
| Назначен | почетокот на 1491 |
| Службата завршила | почетокот на 1497 |
| Претходник | Дионисиј I |
| Наследник | Нифонт II |
| Лични податоци | |
| Претх. служба | Митрополит на Сер |
Максим IV (грчки: Μάξιμος Δ΄), претходно познат како Манасиј (грчки: Μανασσής), бил православен христијански монарх и епископ. Тој бил Вселенски патријарх од 1491 до 1497.
Живот
Тој бил абат на манастирот „Ватопед“ на планината Света Гора пред да биде назначен од патријархот Симеон I Цариградски како митрополит на Сер, град со кој управувал под религиозното име „Манасиј“.
Првите месеци од 1491 тој бил избран за цариградски патријарх со поддршка од монасите на Света Гора.[1]:198 При неговото избирање тој го променил своето име во „Максим“, сигурен случај во историјата на Вселенската патријаршија[2] бидејќи вообичаено се поседува монашко име во текот на црковната кариера. Како патријарх тој ги бранел правата на православните христијани кои живееле на териотриите кои припаѓале на Венецијанската Република.[3]
За време на неговото владеење излегле муабети во врска со него, од непознат извор, кои резултирале со негово губење на престолот во почетокот на 1497 година.[4]
По неговата оставка тој останал активно вклучен во црковните прашања, дури и покренувајќи заговор против неговиот наследник, патријархот Нифонт II, сè до тогаш кога бил присилен да се пензионира во манастирот Ватопед, каде починал на непознат датум.[5]
Забелешки
- ↑ Runciman, Steven (1985). The Great Church in captivity. Cambridge University Press. стр. 198. ISBN 978-0-521-31310-0.
- ↑ Kiminas, Demetrius (2009). The Ecumenical Patriarchate. Wildside Press LLC. стр. 37,46. ISBN 978-1-4344-5876-6.
- ↑ Haldon, John (2008). The Oxford Handbook of Byzantine Studies. Oxford Oxfordshire: Oxford University Press. стр. 36. ISBN 978-0-19-925246-6.
- ↑ B.G.Niebuhr, I.Bekker, уред. (1849) [1584]. „Historia Politica et Patriarchica Constantinopoleos“. Corpus scriptorum historiae byzantinae, Volume 49. Bonn. стр. 133–4.(латински)
- ↑ „Maximos IV“. Ecumenical Patriarchate. Посетено на 15 August 2011.
Надворешни врски
- Historia politica et patriarchica Constantinopoleos, Cap XII: P. Maximus, (trans. Martin Crusius, 1584) Primary source. (грчки) and (латински)