Кристина Пизанска: Разлика помеѓу преработките

Од Википедија — слободната енциклопедија
[непроверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
Создадена страница со: {{Infobox person | name = Кристина Пизанска | image = Christine de Pisan - cathedra.jpg | image_size = 300px | caption = Кристина...
 
Нема опис на уредувањето
Ред 11: Ред 11:
| children = Ќерка<br/>Жан ди Кастел
| children = Ќерка<br/>Жан ди Кастел
}}
}}
'''Кристина Пизанска''' ([[Француски јазик|фр.]] Christine de Pisan; Венеција, 1364 – Пуаси, 1430) билa италијанскo-француска авторка од крајот на средниот век. Таа служила како писател за неколку војводи (Луј Орлеански, Филип II од Бургундија, и Јован Бестрашниот од Бургундија) и францускиот кралски суд за време на владеењето на Шарл VI. Таа пишувала и поезија и проза како и биографии и книги кои содржеле практични совети за жени. Таа завршила 41 дела за време на нејзината 30-годишна кариера од 1399-1429.<ref>Jenny Redfern, "Christine de Pisan and The Treasure of the City of Ladies: A Medieval Rhetorician and Her Rhetoric" in Lunsford, Andrea A, ed. Reclaiming Rhetorica: Women and in the Rhetorical Tradition (Pittsburgh: University of Pittsburgh Press, 1995), p. 74</ref> Голем дел од поттикот за нејзиното пишување дојде од потребата да заработи за себе и своите три деца.
'''Кристина Пизанска''' ([[Француски јазик|фр.]] Christine de Pisan; Венеција, 1364 – Пуаси, 1430) билa италијанскo-француска авторка од крајот на средниот век. Таа служила како писател за неколку војводи ([[Луј Орлеански]], [[Филип II (Бургундија)|Филип II]] од Бургундија, и [[Јован Бестрашниот]] од Бургундија) и францускиот кралски суд за време на владеењето на [[Шарл VI]]. Таа пишувала и поезија и проза како и биографии и книги кои содржеле практични совети за жени. Таа завршила 41 дела за време на нејзината 30-годишна кариера од 1399-1429.<ref>Jenny Redfern, "Christine de Pisan and The Treasure of the City of Ladies: A Medieval Rhetorician and Her Rhetoric" in Lunsford, Andrea A, ed. Reclaiming Rhetorica: Women and in the Rhetorical Tradition (Pittsburgh: University of Pittsburgh Press, 1995), p. 74</ref> Голем дел од поттикот за нејзиното пишување дојде од потребата да заработи за себе и своите три деца.


Поддржана и охрабрена од страна на важни кралски француски и англиски патрони, таа изврши влијание на англиската поезија на 15 век. Нејзиниот успех произлегува од широкиот спектар на иновативни пишувања и реторички техники кои критички предизвикале реномирани писатели, како што се Жан де Мен, автор на ''Романсата на Розата'', која таа ја критикуваше како неморална.
Поддржана и охрабрена од страна на важни кралски француски и англиски патрони, таа изврши влијание на англиската поезија на 15 век. Нејзиниот успех произлегува од широкиот спектар на иновативни пишувања и реторички техники кои критички предизвикале реномирани писатели, како што се Жан де Мен, автор на ''Романсата на Розата'', која таа ја критикуваше како неморална.

Преработка од 17:00, 14 септември 2014

Кристина Пизанска
Кристина Пизанска предавајќи на мажи
Роден(а)1364
Венеција
Починал(а)ц. 1430 (на 65–66 г.)
ДецаЌерка
Жан ди Кастел

Кристина Пизанска (фр. Christine de Pisan; Венеција, 1364 – Пуаси, 1430) билa италијанскo-француска авторка од крајот на средниот век. Таа служила како писател за неколку војводи (Луј Орлеански, Филип II од Бургундија, и Јован Бестрашниот од Бургундија) и францускиот кралски суд за време на владеењето на Шарл VI. Таа пишувала и поезија и проза како и биографии и книги кои содржеле практични совети за жени. Таа завршила 41 дела за време на нејзината 30-годишна кариера од 1399-1429.[1] Голем дел од поттикот за нејзиното пишување дојде од потребата да заработи за себе и своите три деца.

Поддржана и охрабрена од страна на важни кралски француски и англиски патрони, таа изврши влијание на англиската поезија на 15 век. Нејзиниот успех произлегува од широкиот спектар на иновативни пишувања и реторички техники кои критички предизвикале реномирани писатели, како што се Жан де Мен, автор на Романсата на Розата, која таа ја критикуваше како неморална.

Во последниве децении, делата на Кристина Пизанска се вратиле во важност од напорите на научниците како Чарити Канон Вилард, Ерл Џефри Ричардс и Симон де Бовоар. Некои научници тврдат дека таа би требало да се смета за рана феминистка која ефикасно го користила јазикот за да покаже дека жените можат да играат важна улога во општеството.

Живот

Кристина Пизанска била родена во 1365 во Венеција, Италија. Таа била ќерка на Томасо ди Бенвенуто де Пизано (Томас Пизански, именуван по потеклото на семејството во градот Пизано, југоисточниот дел на Болоња), лекар, судски астролог, и советник на Република Венеција.[2] Во оваа атмосфера, Кристина беше во можност да ги истражува своите интелектуални интереси. Таа успешно себе се едуцира потопувајќи се во јазиците, откривајќи ги класиките и хуманизмот на раната ренесанса. Но, таа не ги користила нејзините интелектуални способности, или се воспоставила како писател, додека не стана вдовица на возраст од 25.[3]

Со цел да се подржи себеси и своето семејство, таа се сврте кон пишувањето. Од 1393, таа пишувала љубовни балади, што го привлече вниманието на богатите патрони. Овие покровители биле заинтригирани од новината на писателка и побарале од неа да компонира текстови за нивните романтични животи.[3] Нејзиното производство во овој период е плодно. Помеѓу 1393 и 1412, таа напишала над 300 балади, и многу повеќе пократки песни.

Кристина Пизанска ја претставува својата книга на Изабела Баварска, кралица на Франција.

Учеството на Кристина во литературна дебата, во 1401-1402, дозволила да отиде подалеку од ексклузивните кругови, и на крајот да го воспостави својот статус како писателка која се занимава со позицијата на жените во општеството. Во текот на овие години, таа се вклучи во познатата книжевна контроверзност, “Querelle du Roman de la Rose”.[4] Таа помогна да се поттикне оваа дебата со нејзиното сомневање за литературните заслуги на Романсата на Розата на Жан де Мен. Напишана во 13 век, Романсата на Розата ги сатиризира конвенциите на љубовта додека критично ги прикажува жените како ништо повеќе од измамници. Кристина конкретно се спротиви на употребата на вулгарните термини во алегоричната песна на Жан де Мен.[5] Нејзината критика првенствено произлезе од нејзиното верување дека Жан де Мен ги напаѓа жените низ текстот.

Дебатата била голема и во својот крај, главниот проблем не биле литературните способности на Жан де Мен. Главен проблем станаа неправедните клевети за жените во книжевните текстови. Овој спор помогна да се воспостави репутацијата на Кристина како женски интелектуалец кој можеше да се наметне ефикасно и да ги брани своите мислења во машко-доминираниот литературен фронт. Таа продолжи да се спротивставува на навредливите литературни третмани на жените.

Дела

До 1405, Кристина ги заврши своите најпознати литературни дела, Книгата на Градот на Дамите и Богатството на Градот на Дамите. Првата од овие ја покажува важноста на минатите придонеси на жените во општеството, а втората се обидува да ги научи жените како да култивираат корисни квалитети.[6]

Слика од Книгата на Градот на Дамите

Во Книгата на Градот на Дамите таа создаде симболички град во кој жените се ценети и бранети. Таа изгради три алегориски фигури - Разум, Правда и Чесност - во честата шема на литературата во тоа време, кога многу книги и песни користеле алегориски фигури за изразување на идеите или чувствата. Таа влегува во дијалог, движејќи се меѓу прашања и одговори, со овие алегориски фигури што се од сосема женска перспектива.[7] Заедно, тие создале форум за зборување за проблемите со последици за сите жени. Само женски гласови, примери и мислења биле обезбедени во овој текст. Кристина, преку дамата Разум особено, тврди дека стереотипите за жените можат да бидат одржани само ако жените се спречени од влегување во разговорот.[8] Генерално, таа се обиде да воспостави вистини за жените кои се контрадикторни на негативните стереотипи кои таа ги има идентификувано во претходната литература.

Во Богатството на Градот на Дамите, таа го нагласува убедливиот ефект на говорот и активностите на жените во секојдневниот живот. Во овој текст, Кристина тврди дека жените мора да ја признаат и промовираат нивната способност за правејќи мир меѓу луѓето. Оваа способност ќе им овозможи на жените да посредуваат меѓу мажот и други субјекти. Таа исто така тврди дека деградирачкиот говор ја еродира честа и ги заканува сестринските обврзници кај жените. Кристина потоа тврди дека "вештината во дискурс треба да биде дел од моралниот репертоар на секоја жена".[9] Таа верува дека влијанието на жената се остварува кога нејзиниот говор доделува вредност на добродетелноста, доблеста, и воздржаноста. Таа тврди дека реториката е моќна алатка со која жените би можеле да ги спогодат разликите и да се наметнат. Богатството на Градот на Дамите обезбедува глетка во животот на жените во 1400 година, од познатата дама во замокот до сопругата на трговецот, слугинката, и селанката. Таа нуди совети за учителките, вдовиците, па дури и проститутките.

Во “Querelle du Roman de la Rose”, таа одговори на Жан де Монтујл, кој и испратил трактат во одбрана на сентиментите изразени во Романсата на Розата. Таа започнува со стилирајќи на нејзиниот противник како "експерт во реториката" за разлика од себе, "жена која заборавила на суптилно разбирање и агилен сентимент". Во конкретниов апологетски одговор, Пизанска го критизира сопствениот стил. Таа користи реторичка стратегија со пишувањето против својата поента, исто така познато како иронија.[10] Нејзината способност за користење на реторички стратегии продолжи кога Кристина почнала да компонира книжевни текстови по '“Querelle du Roman de la Rose”.

Од Пигмалион во храмот на Венера, ц. 1475

Нејзиното последно дело беше напишано во 1429, Песната на Јованка Орлеанка ("Ditie de Jehanne dArc") еулогизирајќи ја Јованка Орлеанка. По завршувањето на оваа песна, се чини дека Кристина, на возраст од 65 години, одлучи да стави крај на својата литературна кариера.[11]

Кристина специфично бараше други жени за соработка во создавањето на своите дела. Таа посебно ја споменува илустраторката позната само како Анастасија, која таа ја опиша како најталентирана од нејзиното време.[12]

Влијание

Кристина Пизанска главно беше писателка која пишувала нарачани дела за аристократски семејства, како и за решавање на литературните дебати на ерата. Во модерните времиња, таа е етикетирана како поетска медијаторка која се занимавала со вметнување на историски текстови за да поттикне етичко и разумно однесување на своите кралски читатели. Некои тврдат дека Кристина Пизанска "ја започнала својата литературна кариера со пеење, сама во својата соба, а ја завршила со викање на јавниот плоштад".[13] Таа извршила влијание во областа на реторичкиот дискурс во инаку машко-доминираната литературна област. Таа оставила 41 поетски дела и голем број на книги со проза. Симон де Бовоар напишала во 1949 година дека Épître au Dieu d'Amour беше "прв пат жена да го земе своето пенкало во одбрана на нејзиниот пол".[14][15]

Наводи

  1. Jenny Redfern, "Christine de Pisan and The Treasure of the City of Ladies: A Medieval Rhetorician and Her Rhetoric" in Lunsford, Andrea A, ed. Reclaiming Rhetorica: Women and in the Rhetorical Tradition (Pittsburgh: University of Pittsburgh Press, 1995), p. 74
  2. Christine de Pizan, The Book of the City of Ladies, trans. by Rosalind Brown-Grant (London: Penguin Books, 1999), introduction.
  3. 3,0 3,1 Redfern, p. 77.
  4. Willard, p. 73.
  5. Maureen Quilligan, The Allegory of Female Authority: Christine de Pizan's "Cité des Dames" (New York: Cornell University Press, 1991), p. 40.
  6. Willard 1984, p. 135
  7. Campbell, p. 6
  8. Campbell, p. 7
  9. Redfern, p. 87
  10. Redfern p. 80
  11. Willard 1984, p. 207
  12. Christine de Pizan: An illuminated Voice By Doré Ripley, 2004 Accessed October 2007
  13. Desmond, Marilynn. Christine de Pizan and the Categories of Difference. University of Minnesota Press. Посетено на 6 March 2014.
  14. Schneir, Miriam. „Feminism: The Essential Historical Writings“. Vintage Books.
  15. Altmann, Barbara. Christine de Pizan: A Casebook. Routledge. Посетено на 2003. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate= (help)

Надворешни врски