Балада

Баладата е лирско - епска песна главно, со фантастична содржина што го пренесува писателот во една необична, поинаква реалност и предизвикува баладично расположение.Крајот на баладите најчесто е трагичен. Темите во баладите се црпат од народните легенди, преданија и суеверија.

Зборот балада доаѓа од зборот balere што значи играм, танцувам. Потекнува од народната книжевност. Во времето кога таа настанала претставувала песна за игра. Дејството е драмски напнато и со драмски пресврти. Нејзината содржина до XV век била лирска. Во народните балади темата е трагична љубов на двајца млади кој на крајот несреќно завршуваат. Се мисли дека баладата се појавила на југот во Франција и дека таму била весела песна.

Покрај лирските и епските песни, во уметничката и во народната литература постојат и лирско-епски песни. Во нив поетот со раскачувачки стил(нарација, ликови и стгната фабула)ја оформува темата и создава поетски слики кои ги одразуваат неговите чувства.Тие песни во нас, исто така, будат длабоки чувства преку раскажувањето и преку бројните поетски слики. Поради трагичните настани за кои се пее во овој вид песни, предизвикуваат длабоки чувства кај луѓето. Лирско-епските песни кои завршуваат трагично (смрт на главните ликови)се викаат балади. Баладите можат да бидат народни и уметнички. Баладите почнуваат со епски елементи, но поважен е нивниот лирски впечаток. Меѓу уметничките и народните балади се воочуваат некои разлики, но главните осбености им се слични: трагичен крај, динамично дејство, тешка и мрачна атмосфера. Балада е лирско-епска песна во која се пее за страдања и несреќи.Интонацијата е тажна,проткаена со внатрешно нерасположение и има трагичен крај.