Филмска теорија: Разлика помеѓу преработките
| [непроверена преработка] | [непроверена преработка] |
сНема опис на уредувањето |
Нема опис на уредувањето |
||
| Ред 25: | Ред 25: | ||
* [[Структуралистичка филмска теорија]] |
* [[Структуралистичка филмска теорија]] |
||
[[Категорија: |
[[Категорија:Филмска теорија| ]] |
||
[[Категорија:Филм|Теорија]] |
|||
Преработка од 07:53, 31 август 2013
Филмската теорија се обидува да развие прецизни систематски концепти што се аплицираат на изучувањата на филмот и киното како уметност. Класичната филмска теорија нуди структурна рамка за обраќање кон класичните предмети на техника, наратив, код, слика, жанр, субјективност, и авторство. Поновите анализи им даваат простор на психоаналитичката филмска теорија, структуралистичката филмска теорија, феминистичката филмска теорија, и теориите на документарците, новите медиуми, и третото кино. Види исто така филмска критика.
Историја
Класичната филмска теорија добива облик за време на тивкиот филм. Таа се појавува од делата на режисери како Сергеј Ејзенштајн, Лев Кулешов, Џига Вертов, Пол Рота и филмски критичари како Рудолф Арнхајм, Бела Балаз и Зигфрид Кракоер. Филмската теорија во овој период не е академска дисциплина.
Во 60-те, академиците почнуваат со обиди да осигураат академска респектабилност конструирајќи филмски теории т.е. воведувајќи концепти од етаблирани дициплини како психоанализа, литературни студии и лингвистика.
Во 70-те, британскиот журнал „Екран“ е многу влијателен.