Суперспроводливост

Суперспроводливоста е феномен на приближно нула електричен отпор и протерување на магнетните полиња кои се појавуваат на одредени материјали кога се ладат под карактеристичната критична температура (Мајсенеров ефект).
Овој феномен е откриен од страна на холандскиот физичар и научник Камерлинг-Онес Хајке на 8 април 1911 година во Лајден. Како феромагнетизмот и атомските спектрални линии, суперспроводливоста е квантно механички феномен. Овој феномен се карактеризира со ефектот на Мајсенер односно со комплетното исфрлањне на магнетните полиња од внатрешноста на суперспроводникот. Појавата на овој ефект покажува дека суперспроводливоста неможе да се сфати просто како одлична спроводливост во класичната физика.

Објаснување

Електричниот отпор на металот спроводник видно се намалува со снижувањето на температурата. Во обичните спроводници како бакарот или среброто намалувањето на отпорот е ограничен со таканаречените нечистотии или од други дефекти. Дури и во близина на критичната температура, спроводникот покажува некаков отпор. На суперспроводникот, отпорот се намалува нагло до нула додека материјалот се лади до и под неговата критична температура. Електрон, кој се движи во циклус од суперспроводлива жица може да истрае неодредено време без извор на енергија.

Во 1986 било откриено дека некои керамички материјали имаат критична температура над 90 келвини (-183 °C). Ваквите високи температури се невозможни за ковенционалните суперспроводници и со тоа следи тие да се нарекуваат високо температурни суперспроводници. Во ковенционалните суперспроводници, електроните се формираат во бакарни парови под дејство на хелиум фононите. Најдобриот модел од високо температурните спроводници сеуште e суров.

Супстанца	Критична температура (К)	Критична температура (°C)
Волфрам	0,012	-273,139
Галиум	1,091	-272,059
Алуминиум	1,14	-272,01
Жива	4,153	-268,997
Тантал	4,483	-268,667
Олово	7,193	-265,957
Ниобиум	9,5	-263,65
Технициум	11,2	-261,07