Махмуд II: Разлика помеѓу преработките

**Махмуд II**
	Махмуд II
Роден	20 јули 1785 20 [[]]; Истанбул, Отоманската империја
Починал	1 јули 1839; Константинопол, Отоманската империја;

Интерактивен преглед на историјата

[проверена преработка]

← Постаро уредување Поново уредување →

Избришана содржина Додадена содржина

НагледноВикитекст

Во редови

Преработка од 22:39, 16 јануари 2013

Махмуд II (османлиски јазик: محمود ثانى Mahmud-ı sānī) (20 јули 1785 во Отомански Константинопол - 1 јули 1839 во Отомански Константинопол) бил триесетиот султан на Отоманската империја во периодот од 1808 до 1839 година.

Неговото владеење е познато по големите административни, воени и фискални реформи кои кулминирале со воведување на Танзимат (реорганизација) која била извршена од страна на неговите синови Абдул Меџит I и Абдул Азис I. Во 1826 година по негова заповед бил ликвидиран јаничарски корпус. Го создал министерскиот совет.

Владеење

Негов татко бил Абдул Хамид I (1725 – 1789) а мајка — Накшидил валиде султан (1766 – 1817) која според некои историчари била роднина на Наполеон^[1]. Во 1808 година Махмуд наредил егзекуција на својот полубрат Мустафа IV и на својот братучед Селим III со цел да го смири бунтот во земјата. Селим бил убиен но Махмуд некое време бил скришно чуван од неговата мајка и на тронот бил ставен кога бунтовниците го собориле Мустафа IV. Лидерот на восттаниците подоцна станал голем везир на Махмуд II.

Околу обидот за атентат врз Махмуд денеска постојат повеќе верзии. Според една од нив, еден од неговите робови, грузиската девојка по име Чеври ја собирала пепелта кога ја слушнала вревата во Топкапи сарај околу убиството на Селим. Така кога атентаторите се приближувале кон харемските соби каде Махмуд престојувал, таа започнала да фрла со пепел врз бунтовниците каде привремено ги заслепила. Ова му овозможило на Махмуд да побегне преку прозорец и да се искачи на покривот од харемот и влегол во една одаја каде се пресоблекол. Во исто време еден од лидерите на бунтот, Алемдар Мустафа Паша кога го видел мртвото тело на Селим, веднаш го прогласил на Махмуд за нов султан. Девојката која му помогнала на Махмуд била добро наградена и станала главен благајник во харемот како втора најважна функција според хиерархијата на харемот.

Денека дел од т.н. Златен пат во харемот е наречен според неа^[2].

По крајот на бунтот, везирот ја презел иницијативата за продолжување на реформите кои биле прекината од страна на конзервативните сили во 1807 година. Но набргу везирот бил убиен а Махмуд II привремено се откажал од реформите.

За време на првите години на владеењето на Махмуд II, вазалот на Египет Мехмет Али паша успешно ги вратил светите градови Медина (1812) и Мека (1813). Неговото владеење исто така го одбележало создавањето на прва отцепена држава од нејзината територија а тоа била Грција каде во 1821 година започнала Грчката војна за независност а завршила во 1827 година. Така според договорот од Константинопол во 1832 година Османлиите ја признале Грција. По ова следувало и француската окупација на Алжир во 1830 година. По примерот на Грција, нетурското население во империјата започнало со организирање на востанија за независност.

Едно од најзначајните дела на овој султан било укинувањето на јаничарскиот корупус во 1826 година и формирање на регрутирана армија по примерот од Европа главно од Румелија и Анадолија. Исто така во текот на неговото владеење биле потчинети ирачките мамлуци а бил убиен и босанскиот муслиманин кој се борале за автономмија на Босна,, Хусеин Градашчевиќ.

Наводи

↑ Christine Isom-Verhaaren, "Royal French Women in the Ottoman Sultans' Harem: The Political Uses of Fabricated Accounts from the Sixteenth to the Twenty-first Century", Journal of World History, vol. 17, No. 2, 2006
↑ Davis, Claire (1970). The Palace of Topkapi in Istanbul. New York: Charles Scribner's Sons. стр. 214–217. ASIN B000NP64Z2.

[1] Christine Isom-Verhaaren, "Royal French Women in the Ottoman Sultans' Harem: The Political Uses of Fabricated Accounts from the Sixteenth to the Twenty-first Century", Journal of World History, vol. 17, No. 2, 2006

[2] Davis, Claire (1970). The Palace of Topkapi in Istanbul. New York: Charles Scribner's Sons. стр. 214–217. ASIN B000NP64Z2.

[1]

[2]

@@ Ред 22: / Ред 22: @@
 Денека дел од т.н. Златен пат во харемот е наречен според неа<ref>{{cite book | title=The Palace of Topkapi in Istanbul| last=Davis| first=Claire| year=1970| pages=214–217| publisher=Charles Scribner's Sons| location=New York| id=ASIN B000NP64Z2}}</ref>.
-== Реформи ==
 По крајот на бунтот, везирот ја презел иницијативата за продолжување на реформите кои биле прекината од страна на конзервативните сили во 1807 година. Но набргу везирот бил убиен а Махмуд II привремено се откажал од реформите.
-За време на првите години на владеењето на Махмуд II, вазалот на Египет [[Мехмет Али паша]] успешно ги вратил светите градови [[Медина]] (1812) и [[Мека]] (1813). Неговото владеење исто така го одбележало создавањето на прва отцепена држава од нејзината територија а тоа била Грција каде во 1821 година започнала [[Грчка војна за независност|Грчката војна за независност]] а завршила во [[1827]] година.
+За време на првите години на владеењето на Махмуд II, вазалот на Египет [[Мехмет Али паша]] успешно ги вратил светите градови [[Медина]] (1812) и [[Мека]] (1813). Неговото владеење исто така го одбележало создавањето на прва отцепена држава од нејзината територија а тоа била Грција каде во 1821 година започнала [[Грчка војна за независност|Грчката војна за независност]] а завршила во [[1827]] година. Така според договорот од Константинопол во 1832 година Османлиите ја признале Грција. По ова следувало и француската окупација на Алжир во 1830 година. По примерот на Грција, нетурското население во империјата започнало со организирање на востанија за независност.
+Едно од најзначајните дела на овој султан било укинувањето на јаничарскиот корупус во 1826 година и формирање на регрутирана армија по примерот од Европа главно од Румелија и Анадолија. Исто така во текот на неговото владеење биле потчинети ирачките мамлуци а бил убиен и босанскиот муслиманин кој се борале за автономмија на Босна,, Хусеин Градашчевиќ.
 == Наводи ==