Махмуд II

Махмуд II
Роден	20 јули 1785 20 [[]] Истанбул, Отоманската империја
Починал	1 јули 1839 Константинопол, Отоманската империја

Махмуд II (османлиски јазик: محمود ثانى Mahmud-ı sānī) (20 јули 1785 во Отомански Константинопол - 1 јули 1839 во Отомански Константинопол) бил триесетиот султан на Отоманската империја во периодот од 1808 до 1839 година.

Неговото владеење е познато по големите административни, воени и фискални реформи кои кулминирале со воведување на Танзимат (реорганизација) која била извршена од страна на неговите синови Абдул Меџит I и Абдул Азис I. Во 1826 година по негова заповед бил ликвидиран јаничарски корпус. Го создал министерскиот совет.

Владеење

Негов татко бил Абдул Хамид I (1725 – 1789) а мајка — Накшидил валиде султан (1766 – 1817) која според некои историчари била роднина на Наполеон. Во 1808 година Махмуд наредил егзекуција на својот полубрат Мустафа IV и на својот братучед Селим III со цел да го смири бунтот во земјата. Селим бил убиен но Махмуд некое време бил скришно чуван од неговата мајка и на тронот бил ставен кога бунтовниците го собориле Мустафа IV. Лидерот на восттаниците подоцна станал голем везир на Махмуд II.

Околу обидот за атентат врз Махмуд денеска постојат повеќе верзии. Според една од нив, еден од неговите робови, грузиската девојка по име Чеври ја собирала пепелта кога ја слушнала вревата во Топкапи сарај околу убиството на Селим. Така кога атентаторите се приближувале кон харемските соби каде Махмуд престојувал, таа започнала да фрла со пепел врз бунтовниците каде привремено ги заслепила. Ова му овозможило на Махмуд да побегне преку прозорец и да се искачи на покривот од харемот и влегол во една одаја каде се пресоблекол. Во исто време еден од лидерите на бунтот, Алемдар Мустафа Паша кога го видел мртвото тело на Селим, веднаш го прогласил на Махмуд за нов султан. Девојката која му помогнала на Махмуд била добро наградена и станала главен благајник во харемот како втора најважна функција според хиерархијата на харемот.