Станислав Бинички: Разлика помеѓу преработките

Од Википедија — слободната енциклопедија
[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
нова страница
 
Нема опис на уредувањето
Ред 8: Ред 8:
| роден-место = <!-- населено место, административен регион, суверена држава.-->
| роден-место = <!-- населено место, административен регион, суверена држава.-->
| починал-дата = 15 фебруари 1942
| починал-дата = 15 фебруари 1942
| починал-место = <!-- населено место, административен регион, суверена држава.-->
| починал-место = [[Белград]] (Југославија)
| починал-причина =
| починал-причина =
| националност = србин
| националност = србин
Ред 45: Ред 45:
Автор бил на бројни композиции за војни дувачки оркестри. Ја компонирал музиката за бајката Љиљан и оморика, вовед за Војничев Еквиноцио, „Наход“, „Ташана“ и други. Во фебруари [[2008]] година во [[Белград]] е пронајдена грамофонска плоча на издавачот Concert Gramophone Record (снимено околу [[1910]] година) со снимка на војните капели каде што диригира Станислав Бинички. Плочата денес се наоѓа во фондот на народната библиотека на [[Србија]]. Станислав Бинички бил почитувана личност кога, кун крајот на триесеттите години на двадесеттиот век, е повикан по прв пат да ги слушне нововоспоставените ѕвона на новата црква св. Александар Невски во една населба во [[Белград]]. Според записот во црковниот летопис Бинички слушајќи ги ѕвоната, воодушевен извикал: „Ете конечно и белград доби вистински црквени ѕвона“. Во неговото родно место секоја година се одржува музичката манифестација „Дани Станислава Биничког“, во рамките на кои настапиле многу угледни солисти и ансамбли.
Автор бил на бројни композиции за војни дувачки оркестри. Ја компонирал музиката за бајката Љиљан и оморика, вовед за Војничев Еквиноцио, „Наход“, „Ташана“ и други. Во фебруари [[2008]] година во [[Белград]] е пронајдена грамофонска плоча на издавачот Concert Gramophone Record (снимено околу [[1910]] година) со снимка на војните капели каде што диригира Станислав Бинички. Плочата денес се наоѓа во фондот на народната библиотека на [[Србија]]. Станислав Бинички бил почитувана личност кога, кун крајот на триесеттите години на двадесеттиот век, е повикан по прв пат да ги слушне нововоспоставените ѕвона на новата црква св. Александар Невски во една населба во [[Белград]]. Според записот во црковниот летопис Бинички слушајќи ги ѕвоната, воодушевен извикал: „Ете конечно и белград доби вистински црквени ѕвона“. Во неговото родно место секоја година се одржува музичката манифестација „Дани Станислава Биничког“, во рамките на кои настапиле многу угледни солисти и ансамбли.


== Училиште „Станислав Бинички“ =
== Училиште „Станислав Бинички“ ==
Во почетокот на 20тиот век, фомирано е училиштето за ниско музичко образование, со седиште во Белград, во улицата „Сењачкој“ број 31, која го носи називот по Станислав Бинички. Низ ова школо поминале многу врвни уметиници на денешницава, кои што основното музичко образование го стекнале од врвни педагоги и стручњаци од ова школо.
Во почетокот на 20тиот век, фомирано е училиштето за ниско музичко образование, со седиште во Белград, во улицата „Сењачкој“ број 31, која го носи називот по Станислав Бинички. Низ ова школо поминале многу врвни уметиници на денешницава, кои што основното музичко образование го стекнале од врвни педагоги и стручњаци од ова школо.
Некои од споменатите музички уметници, денес на светски признат глас се: [[Александар Маџар]], [[Ивица Ватович]], [[Бојан Чалдович]], [[Радмила Вардалич]] и многу други.
Некои од споменатите музички уметници, денес на светски признат глас се: [[Александар Маџар]], [[Ивица Ватович]], [[Бојан Чалдович]], [[Радмила Вардалич]] и многу други.

Преработка од 17:34, 14 ноември 2012

Станислав Бинички
Податотека:Stanislav Binicki.jpg
Роден Станислав Бинички
27 јули 1872
Починал 15 фебруари 1942
Белград (Југославија)
Националност србин

Станислав Бинички (Јасика, 27 јули 1872 - Белград, 15 фебруари 1942) бил познат српски композитор, диригент и педагог. Сметан е за еден од најголемите претставници на српската класична музика. Првите музички знаења ги стекнал од Стеван Мокрањца и Јосиф Маринкович, певајќи во хорот во Обилич. За време на студиите на Филозовискиот факултет во Белград го основал академското музичко друштво. После едногодишната работа во гимназијата во Лесковац каде заминува за Минхен, измеѓу 1895 и 1899 година студира композиција и соло пеење.

После завршените студии, се вратил во Белград каде што учествувал во развојот на музичките и педагошките интереси. Станува војник со чин Каплар и го основа првиот симфониски Београдски воен оркестар, а во 1904 година и музиката на кралската гарда на која и диригира до 1920 година. Заедно со Мокрањца и Манојлович ја основаат Српската музичка школа. Бил хороводач на многу пејачки друштва и диригент на народното кино, каде што во 1920 година ја основал операта и бил првиот диригент и директор.

Од 1924 година се посветува на компонирањето, познат е по тоа што за своите композииции користел фолклорни мотиви. Неговото најпознато дело е првата српска опера „На Уранку“. Автор бил на бројни композиции за војни дувачки оркестри. Ја компонирал музиката за бајката Љиљан и оморика, вовед за Војничев Еквиноцио, „Наход“, „Ташана“ и други. Во фебруари 2008 година во Белград е пронајдена грамофонска плоча на издавачот Concert Gramophone Record (снимено околу 1910 година) со снимка на војните капели каде што диригира Станислав Бинички. Плочата денес се наоѓа во фондот на народната библиотека на Србија. Станислав Бинички бил почитувана личност кога, кун крајот на триесеттите години на двадесеттиот век, е повикан по прв пат да ги слушне нововоспоставените ѕвона на новата црква св. Александар Невски во една населба во Белград. Според записот во црковниот летопис Бинички слушајќи ги ѕвоната, воодушевен извикал: „Ете конечно и белград доби вистински црквени ѕвона“. Во неговото родно место секоја година се одржува музичката манифестација „Дани Станислава Биничког“, во рамките на кои настапиле многу угледни солисти и ансамбли.

Училиште „Станислав Бинички“

Во почетокот на 20тиот век, фомирано е училиштето за ниско музичко образование, со седиште во Белград, во улицата „Сењачкој“ број 31, која го носи називот по Станислав Бинички. Низ ова школо поминале многу врвни уметиници на денешницава, кои што основното музичко образование го стекнале од врвни педагоги и стручњаци од ова школо. Некои од споменатите музички уметници, денес на светски признат глас се: Александар Маџар, Ивица Ватович, Бојан Чалдович, Радмила Вардалич и многу други. Тие го стекнале знаењето од: Војислав Вукович Терзич, Радојке Херман, Емилије Герасимович, Душана Антоновича и други музички педагози. Школата до денес имала пет директори:

  • Меланија Штрос (првиот директор и основач на училиштето);
  • Миодраг Јаковљевич;
  • Милош Павлович;
  • Драган Иванович;
  • Радојка Херман.

Од 1988 година и лесковачкото музичко училиште (основано 1949 година) го носи името на Станислав Бинички. Почетком XX века, основана је школа за ниже музичко образовање, са седиштем у Београду, у Сењачкој улици број 31, која носи назив по Станислав Бинички.

Надворешни врски