Александар Бујнов: Разлика помеѓу преработките

Од Википедија — слободната енциклопедија
[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
StanProg (разговор | придонеси)
сНема опис на уредувањето
Ред 7: Ред 7:
роден-место= {{роден во|Шумен}}, [[Бугарија]] |
роден-место= {{роден во|Шумен}}, [[Бугарија]] |
починал-дата={{починал на|27|септември|1924}} |
починал-дата={{починал на|27|септември|1924}} |
починал-место= {{починал во|Банско (Бугарија)}}, денес [[Бугарија]] |
починал-место= {{починал во|Банско (Бугарија)}}, [[Бугарија]] |
}}
}}
'''Александар Иванов Ненов''' ({{lang-bg|Александър Буйнов}}), наречен '''Бујнов''' ([[26 септември]] [[1879]] - [[27 септември]] [[1924]]) е бугарски револуционер, учесник во македонското револуционерно движење, член и војвода на [[Македонска револуционерна организација|Македонската револуционерна организација]].
'''Александар Иванов Ненов''' ({{lang-bg|Александър Буйнов}}), наречен '''Бујнов''' ([[26 септември]] [[1879]] - [[27 септември]] [[1924]]) е бугарски револуционер, учесник во македонското револуционерно движење, член и војвода на [[Македонска револуционерна организација|Македонската револуционерна организација]].

Преработка од 08:48, 4 септември 2011

Александар Бујнов
Роден 26 септември 1879
Шумен, Бугарија
Починал 27 септември 1924
Банско (Бугарија), Бугарија

Александар Иванов Ненов (бугарски: Александър Буйнов), наречен Бујнов (26 септември 1879 - 27 септември 1924) е бугарски револуционер, учесник во македонското револуционерно движење, член и војвода на Македонската револуционерна организација.

Биографија

Александар Ненов е роден во градот Шумен на 26 септември 1879 година. Тој е најстариот син во семејството на богатите занаетчија кој изработувале гајтани и срма за народни носии. [1]. Се школувал во својот роден град, а завршил гимназија во Софија. Во 1896 година запишува право на Софискиот универзитет, а во 1897 година станува актер во театарот "Солзи и смеа". При една од турнеите на театарот во Солун во 1898 година се запознава со дејци на ВМОРО и се вклучува во македонското ослободителното движење. Поради бујниот карактер е нарекуван "Бујниот" и од таму прифаќа името Бујнов.

По Илинденското востание во 1903 година Бујнов го напуштил театарот и се одал целосно на македонското револуционерното движење. До 1905 година е четник во Скопски револуционерен округ, а потоа - во Серско, каде што станува еден од блиски на Јане Сандански.

На третиот редовен конгрес на Серско револуционерен округ во 1907 година е избран за член и секретар на окружниот револуционерен комитет. По Младотурската револуција во 1908 година е меѓу основачите на Народната федеративна партија во Солун и е член на Централниотсовет. Во 1912 година Бујнов е избран за пратеник во Османлискиот парламент.

Во Балканските војни (1912-1913) Александар Бујнов застанува на чело на чета и го заштитува македонското население во Неврокопско и Демирхисарско од настапувањата на Турците и учествува во ослободувањето на Пиринска Македонија. Со него се војводите Димитар Арнаудов, Икономов, Иван Кјумџиев, Грнев, Тухчев и Бакаров. Во борба во селото Црвишта во Шарлија на 22 октомври 1912 година е тешко повреден.

По Првата светска војна е во групата на противниците на Тодор Александров и генерал Александар Протоѓеров, предводена од Ѓорче Петров. Во април 1923 година е избран за пратеник во Бугарското народно собрание. По превратот од 9 јуни се утврдува во градот Банско. По убиството на Тодор Александров, Александар Бујнов е убиен по пресудата на ВМРО на 27 септември 1924 година во Банско. [2][3][4][5][6].

Извори

  1. Макдермот, Мерсия. „За свобода и съвършенство - биография на Яне Сандански“, София, 1987, Наука и изкуство, стр. 177
  2. Биографични данни от библиотека на ВМРО-София
  3. „Алманах на българските национални движения след 1878 г.“, София, 2005.
  4. Македонски научен институт
  5. Николов, Борис Й. Вътрешна македоно-одринска революционна организация. Войводи и ръководители (1893-1934). Биографично-библиографски справочник, София, 2001, стр. 22 - 23.
  6. Македонска енциклопедија, МАНУ, Скопие, 2009, стр. 224