Александар Бујнов: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Нема опис на уредувањето |
|||
| Ред 12: | Ред 12: | ||
== Биографија == |
== Биографија == |
||
Александар Ненов е роден во градот [[Шумен]] на 26 септември 1879 година. Тој е најстариот син во семејството на богатите занаетчија кој изработувале гајтани и срма за народни носии. <ref>Макдермот, Мерсия. „За свобода и съвършенство - биография на Яне Сандански“, София, 1987, Наука и изкуство, стр. 177</ref>. Се школувал во својот роден град, а завршил гимназија во [[Софија]]. Во 1896 година запишува право на Софискиот универзитет, а во 1897 година станува актер во театарот ''"Солзи и смеа"''. При една од турнеите на театарот во [[Солун]] во 1898 година се запознава со дејци на [[ВМОРО]] и се вклучува во македонското ослободителното движење. Поради бујниот карактер е нарекуван ''"Бујниот"'' и од таму прифаќа името ''Бујнов''. |
Александар Ненов е роден во градот [[Шумен]] на 26 септември 1879 година. Тој е најстариот син во семејството на богатите занаетчија кој изработувале гајтани и срма за народни носии. <ref>Макдермот, Мерсия. „За свобода и съвършенство - биография на Яне Сандански“, София, 1987, Наука и изкуство, стр. 177</ref>. Се школувал во својот роден град, а завршил гимназија во [[Софија]]. Во 1896 година запишува право на Софискиот универзитет, а во 1897 година станува актер во театарот ''"Солзи и смеа"''. При една од турнеите на театарот во [[Солун]] во 1898 година се запознава со дејци на [[ВМОРО]] и се вклучува во македонското ослободителното движење. Поради бујниот карактер е нарекуван ''"Бујниот"'' и од таму прифаќа името ''Бујнов''. |
||
По [[Илинденското востание]] во 1903 година Бујнов го напуштил театарот и се одал целосно на македонското револуционерното движење. До 1905 година е четник во Скопски револуционерен округ, а потоа - во Серско, каде што станува еден од блиски на [[Јане Сандански]]. |
|||
На третиот редовен конгрес на Серско револуционерен округ во 1907 година е избран за член и секретар на окружниот револуционерен комитет. По [[Младотурска револуција|Младотурската револуција]] во 1908 година е меѓу основачите на [[Народната федеративна партија]] во Солун и е член на Централниотсовет. Во 1912 година Бујнов е избран за пратеник во Османлискиот парламент. |
|||
== Извори == |
== Извори == |
||
Преработка од 06:12, 4 септември 2011
| Александар Бујнов | ||
| ||
| Роден | 26 септември 1879 Шумен, Бугарија | |
|---|---|---|
| Починал | 27 септември 1924 Банско (Бугарија), денес Бугарија | |
Александар Иванов Ненов (бугарски: Александър Буйнов), наречен Бујнов (26 септември 1879 - 27 септември 1924) е бугарски револуционер, учесник во македонското револуционерно движење, член и војвода на Македонската револуционерна организација.
Биографија
Александар Ненов е роден во градот Шумен на 26 септември 1879 година. Тој е најстариот син во семејството на богатите занаетчија кој изработувале гајтани и срма за народни носии. [1]. Се школувал во својот роден град, а завршил гимназија во Софија. Во 1896 година запишува право на Софискиот универзитет, а во 1897 година станува актер во театарот "Солзи и смеа". При една од турнеите на театарот во Солун во 1898 година се запознава со дејци на ВМОРО и се вклучува во македонското ослободителното движење. Поради бујниот карактер е нарекуван "Бујниот" и од таму прифаќа името Бујнов.
По Илинденското востание во 1903 година Бујнов го напуштил театарот и се одал целосно на македонското револуционерното движење. До 1905 година е четник во Скопски револуционерен округ, а потоа - во Серско, каде што станува еден од блиски на Јане Сандански.
На третиот редовен конгрес на Серско револуционерен округ во 1907 година е избран за член и секретар на окружниот револуционерен комитет. По Младотурската револуција во 1908 година е меѓу основачите на Народната федеративна партија во Солун и е член на Централниотсовет. Во 1912 година Бујнов е избран за пратеник во Османлискиот парламент.
Извори
- ↑ Макдермот, Мерсия. „За свобода и съвършенство - биография на Яне Сандански“, София, 1987, Наука и изкуство, стр. 177