Војна и мир: Разлика помеѓу преработките

Од Википедија — слободната енциклопедија
[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
Создадена страница со: <ref></ref>Војна и мир (руски: Война и мир, Пре-реформи руски: Война и миръ) е роман од руски...
 
сНема опис на уредувањето
Ред 1: Ред 1:
{{внимание}}
<ref></ref>Војна и мир (руски: Война и мир, Пре-реформи руски: Война и миръ) е роман од рускиот автор Лав Толстој, објавен во 1869 година. Делото е во епски размери и се смета за едно од најславните дела на фикцијата. Тоа се смета за едно од најдобрите литературни достигнувања , заедно со другото негово познато дело "Ана Каренина" (1873-1877).
{{викифицирање}}
Војна и мир (руски: Война и мир, Пре-реформи руски: Война и миръ) е роман од рускиот автор Лав Толстој, објавен во 1869 година. Делото е во епски размери и се смета за едно од најславните дела на фикцијата. Тоа се смета за едно од најдобрите литературни достигнувања , заедно со другото негово познато дело "Ана Каренина" (1873-1877).
Војна и мир ги опишува во графички детали настаните кои довеле до француската инвазија на Русија, како и влијанието на ерата на Наполеон на царистичкото општество, како што се гледа преку очите на петмина руски аристократски семејства. Делови од претходната верзија се серијали во списанието Руски месинџер (Руски гласник) помеѓу 1865 и 1867 година. Романот првпат беше објавен во целост во 1869 година. "Њусвик" во 2009 година го рангираше на врвот на својата листа на Топ 100 книги.
Војна и мир ги опишува во графички детали настаните кои довеле до француската инвазија на Русија, како и влијанието на ерата на Наполеон на царистичкото општество, како што се гледа преку очите на петмина руски аристократски семејства. Делови од претходната верзија се серијали во списанието Руски месинџер (Руски гласник) помеѓу 1865 и 1867 година. Романот првпат беше објавен во целост во 1869 година. "Њусвик" во 2009 година го рангираше на врвот на својата листа на Топ 100 книги.
Самиот Толстој , некако нерешително, изјави за Војна и мир дека "не е роман, а уште помалку е тоа поема, а уште помалку една историска хроника."
Самиот Толстој , некако нерешително, изјави за Војна и мир дека "не е роман, а уште помалку е тоа поема, а уште помалку една историска хроника."

Преработка од 16:37, 6 мај 2011

Војна и мир (руски: Война и мир, Пре-реформи руски: Война и миръ) е роман од рускиот автор Лав Толстој, објавен во 1869 година. Делото е во епски размери и се смета за едно од најславните дела на фикцијата. Тоа се смета за едно од најдобрите литературни достигнувања , заедно со другото негово познато дело "Ана Каренина" (1873-1877). Војна и мир ги опишува во графички детали настаните кои довеле до француската инвазија на Русија, како и влијанието на ерата на Наполеон на царистичкото општество, како што се гледа преку очите на петмина руски аристократски семејства. Делови од претходната верзија се серијали во списанието Руски месинџер (Руски гласник) помеѓу 1865 и 1867 година. Романот првпат беше објавен во целост во 1869 година. "Њусвик" во 2009 година го рангираше на врвот на својата листа на Топ 100 книги. Самиот Толстој , некако нерешително, изјави за Војна и мир дека "не е роман, а уште помалку е тоа поема, а уште помалку една историска хроника." Изработка на романот Војна и мир е фамозно долго име за роман (иако не е најдолгото). Таа е поделена на четири книги, или целини, секоја со одделни делови содржи многу поглавја. Толстој произлезе со наслов, и некои од неговите теми, од 1861делата на Прудон: La Guerre et la paix ("Војна и мир" на француски јазик). Толстој имал служено во Кримската војна и напишал серија од кратки раскази и новели во кој се опишани сцени од војната. Тој почнал да ја пишува Војна и мир во годината, во која тој, конечно, се оженил и се населил во неговата земја на својот имот. Првата половина од книгата е напишана под името "1805". За време на пишувањето на второта половина, го прочитал широко познатиот Шопенхауер, како еден од неговите главни инспирации. Сепак, Толстој ги развил своите сопствени гледишта на историјата и улогата на поединецот во рамките на тоа . Романот може генерално да се класифицира како историска фикција. Тоа содржи елементи кои се присутни во многу видови популарни книжевности во 18 и 19 век , особено љубовните романи .Војна и мир постигнува свој литературен статус на неодолив жанр. Толстој беше инструментален во доведување на нов вид сознанија за романот. Неговата наративна структура е позната по својот "бог-сака" способност да лебдат над и во рамките на настаните, но исто така и во начинот на кој таа брзо и беспрекорно се врежа во помнење . Неговата употреба на визуелни детали често е кинематографска во својот обем, со користење на литературни еквиваленти на поместување, широки снимки и фотографии одблизу, да дадат драматичен интерес за битки и балови. Овие уреди, кои што не се ексклузивни за Толстој, се дел од новиот стил на романот кои се појавија во средината на 19-тиот век и на кои Толстој се докажа како господар .

Реализам Толстој инкорпорирал широко историски истражувања. Тој бил, исто така, под влијание на многу други романи. Ветеран на Кримската војна, Толстој бил доста критичен кон стандардите на историјата, особено на стандардите на воената историја, во Војна и Мир. Толстој ги прочитатал сите стандардни истории достапени и на Руски и Француски за Наполеоновите војни и комбинирал повеќе традиционални истории пишувани во форма на роман . Тој објаснува на почетокот од третиот том на романот за неговите сопствени погледи за тоа како историјата треба да биде напишана. Неговата цел била да се замагли линијата помеѓу фикцијата и историјата, со цел да се доближат до вистината, како што вели тој во Том 2. Романот е поставен 60 години порано од времето во кое го напишал Толстој, "во времето на нашите дедовци", како што вели тој. Тој разговарал со луѓе кои живееле низ војната за време на француската инвазија на Русија во 1812 година, така што книгата е, исто така, делумно етнографски фикционирана .Тој читал писма, весници, автобиографски и биографски материјали кои се однесувале на Наполеон и на десетици други историски ликови во романот. Постојат околу 160 вистински лица именувани или наведени во Војна и Мир.

Јазик

Иако Толстој го напишал поголемиот дел од книгата, вклучувајќи ги сите раскази на Руски, значајни делови на дијалог(вклучувајќи го и отворањето став) се напишани на Француски јазик со ликовите често префрлувани помеѓу двата јазика.Ова се одразува во 19-тиот век на Руската аристократија , каде Француски, странски јазик, е широко распространет и се смета за јазик на престиж и е попрефиниран од Рускиот. Оваа иницијатива беше покрената од историското влијание низ Европа на моќната палата на кралот на сонцето Луј XIV од Франција, што доведува до членови на руската аристократија да бидат се помалку компетентни во зборувањето на својот мајчин јазик. Во Војна и Мир, на пример, Џули Карагина, пријател на принцезата Марја , морала да зема часови по Руски, со цел да го совлада својот мајчин јазик. Се смета дека тоа е намерно направен литературен уред каде вработени од страна на Толстој, треба да ги опишат француските трикови и неискреност како јазик на театарот, и измамата, додека руските се јавуваат како јазик на искреноста, чесноста и сериозноста. Во романот, кога Пјер ја запросува Хелен, тој и зборува на француски - Je vous Aime ('те сакам'). Кога бракот подоцна излегува дека е лажен, Пјер ги обвинува овие француски зборови. Употребата на францускиот јазик се намалува како што напредува книгата и војните со француски интензитет, кулминираат во фаќање и евентуално согорувањето на Москва. Прогресивното отстранување на францускиот јазик од текстот е средство за демонстрирање дека Русија се ослободила од странската културна доминација. Тоа е, исто така, ниво на развој, и начин на покажување дека само еднаш-восхитената и пријателска нација, Франција, се претвори во непријател. До средината на книгата , неколкумина руски аристократи, чија команда од Франција е далеку подобра од нивната Руска команда , се анксиозни во наоѓањето на Руски тутори за себе.


Англиски преводи

Војна и Мир е преведена на Англиски јазик во неколку наврати, почнувајќи со Клара Бел која работи со француски преводи. Преведувачите Констанс Гарнет и Луиз и Ајлмер Муд го познавале Толстој лично. Преводи треба да одговараат со Толстоевата синтакса и неговата симпатија на повторувања Околу 2% од Војна и Мир е на Француски јазик;Толстој го отстранил францускиот јазик во ревидираната 1873 верзија, само за да го врати подоцна. Повеќето преведувачи го следат Гарнет задржувајќи некои Француски, Бригс не користат Француски, додека Pevear-Volokhonsky го задржале францускиот целосно.

Позадина и историски контекст

Романот започнува во 1805 година за време на владеењето на цар Александар I и доведува до 1812 француската инвазија на Русија од страна на Наполеон. Во ерата на Катерина Велика (1.762-1.796), кога кралскиот дворец во Париз беше центар на Западна европската цивилизација, е се уште свежа во мислите на постарите луѓе. Катерина, одлично го познавала францускиот јазик и сакала да ја преобликува Русија во голема Европска земја, да го направи францускиот, јазик на нејзиниот кралски дворец. За следните сто години, тоа стана социјална обврска за членовите на руските благородници да се зборува француски и да се разбира француската култура.Овој историски и културен контекст во аристократијата се рефлектира во Војна и Мир. Внукот на Катерина, Александар I, на престолот дошол во 1801 година на возраст од 24 години. Во романот, неговата мајка, Mарја Федоровна, била најмоќната жена во Рускиот дворец. Војна и Мир ја раскажува приказната за пет аристократски семејства - Безуковс, на Болконскијс, на Ростовс, на Курагинс и Дурбетскојс - и нестабилност на нивните лични животи со историјата на 1805-1813, главно инвазијата на Наполеон на Русија во 1812 година. Безуковс, е многу богато, и фрагментирано семејството како стариот гроф, Кирил Владимирович, кои имаат десетици нелегитимна синови. Болконскијс се старо, стабилно и богато семејство кое се базира на Ќелава Хилс. Стариот принц Болконсиј, Николај Андреевич, служи како општо под Катерина Велика, во претходните војни. Московското семејство Ростовс имаат многу имот, но никогаш немаат готовина. Тие се блиско поврзано семејство кои го живеат секој момент без оглед на нивната финансиска состојба. Семејството Курагин има три деца, кои се сите со сомнителен карактер. Семејството Дурбетској е едно од осиромашените благородништва, и го сочинуваат една постара мајка и нејзиниот единствен син, Борис, кој таа сака да напредува во кариерата. Толстој потрошил години во истражување и препишување на книгата. Тој работел од примарни извори на материјали (интервјуа и други документи), како и од историските книги, филозофски текстови и други историски романи. Толстој исто така користел голем дел од своето искуство во Кримската војна со цел да донесе живописни детали од прва рака за тоа како руската армија е структурирана. Стандардниот руски текст на Војна и Мир е поделен во четири книги (петнаесет делови) и два епилози - една претежно раскажувана, од друга тематика. Додека првата половина на романот се однесува стриктно со измислени ликови, подоцна делови, како и еден од двата епилози на делото, се повеќе се состојат од есеи за природата на војната, моќта, историјата и историографијата. Толстој ги прошарани овие есеи во приказната на начин на кој тој претходно ја одбиваше измислената конвенција. Одредени скратени верзии ги отстранија овие есеи целосно, додека други, објавени дури и за време на животот на Толстој, едноставно ги поместија овие есеи во прилог.

Фабула-резиме

Војна и Мир има голема екипа на ликови, од кои мнозинството се воведени во првата книга. Некои од нив се вистински историски личности како Наполеон и Александар I. Опсегот на романот е огромен, иако првенствено се фокусира на пет аристократски семејства. Заплетот и интеракцијата на ликовите завзема место во ерата околу 1812 година Француската инвазија на Русија за време на Наполеоновите војни.


Книга / Том Еден

Романот започнува во јули 1805 г. Во Санкт Петербург, во вечер дадена од страна на Ана Павловна Счерер - чесната и доверлива слугинка на царицата Марија Феодоровна. Многу од главните ликови и аристократски фамилии во романот се воведени како тие да влегуваат во салонот на Ана Павловна. Пјер (Пјотр Кирилович) Безуков е вонбрачен син на еден богат , еден постар човек кој е на умирање по серијата удари. Пјер сака да се заплетка во борбата за своето наследство. Образован во странство на сметка на неговиот татко по смртта на неговата мајка, Пјер е во суштина добар, но социјално непријатен, и тешко се отвора пред другите, добродушен, смета дека е тешко да се интегрира во општеството на Петербург.Познато им е на сите дека Пјер е еден од милениците на татко му покрај останатите вонбрачни деца. Исто така, присуствува на вечерта и пријателот на Пјер, интелегентен и сардоничен принцот Андреј Николаевич Болконскиј, сопругот на Лиз, шармантна личност и фаворит на општеството. Пронаоѓајќи се во општеството на Петербург и разочаран од брачниот живот по откривањето на неговата сопруга празен и површен, принцот Андреј прави кобен избор да биде помошник на принцот Михаил Иларионович Кутузов во нареднита војна против Наполеон. Заплетот се одвива во Москва, античкиот град на Русија и поранешен главен град, за разлика од своите провинции, правени се повеќе Руски начини за високо манирање на општеството на Петерсбург. Семејството Ростов се воведени. Грофот Илја Андрејевич Ростов има четири деца адолесценти. Тринаесет-годишната Наташа (Наталија Илијинична) верува во љубовта со Борис Дурбетсков, дисциплиниран млад човек кој треба да оди во војска, како офицер. Дваесет-годишниот Николај Илич ја вети неговата тинејџерска љубов на Соња (Софија Александровна), неговиот петнаесет-годишен братучед, сирак, кој е воспитан од страна на Ростовс. Најстарото дете на семејството Ростов, Вера Илјинична, е ладна и некако горделива, но има добар потенцијален брак со руско-германскиот офицер, Адолф Карлович Берг. Петја (Петар Илич) е девето и најмалото дете од семејството Ростов, како и неговиот брат, тој е импулсивен и нестрплив да се приклучи на армијата, кога ќе порасне. Главата на семејството, грофот Илја Ростовски и грофицата Наталија Ростова, се приврзана двојка, но секогаш се загрижени за нивните неорганизирани финансии. На Балт Хилс, селскиот имот на Болконскјс, принцот Андреј заминува за војната и ја напушта својата престрашена, бремена жена Лиз со неговиот ексцентричен татко, принцот Николај Андрејевич Болконскиј и неговата побожна сестра Марија Николајевна Болконскаја. Вториот дел започнува со опис на претстојните руско-француски воени подготовки. На ангажман на Schöngrabern, Николај Ростов, кој сега е запишан како водич на коњаницата за прв пат ја вкусува битката. Тој се запознава со принцот Андреј, кого тој го навреди во напад на избувливост. Од повеќето млади војници, тој е длабоко привлечен од харизмата на Цар Александар. Николај со хазардни игри и социјализација со неговиот офицер, Василиј Дмитрич Денисов, се спријателуваат со насилниците, а можеби и психопатот Фјодор Иванович Долоков.


Книга / Том Два

Втората книга започнува во почетокот на 1806 година со Николај Ростов кој кратко се враќа на домашно отсуство од Москва.Николај го наоѓа семејството Ростов како се соочува со финансиска пропаст поради лошото управување со имотот.Тој ја поминува зимата дома, во придружба на неговиот пријател Денисов, офицер од Павлоград пешадиски полк во кој тој служи. Наташа прераснува во една убава млада девојка. Денисов се вљубува во неа, тој и предлага брак но е одбиен. Мајката на Николај се изјасни Николај да најде добра финансиска перспектива во бракот, Николај одбива да го прифати барањето на неговата мајка. Тој ветува дека ќе се ожени со љубовта од детството Соња. Пјер Безуков, по добивањето конечно на неговото наследство, одеднаш се трансформира од тромав млад човек во еден од најбогатите и најпознатите подобни ергени во Руската империја. Рационално знаејќи дека тоа не е во ред, тој и предлага брак на прекрасната ќерка на кнезот Курагин, Елен (Елена Василјевна Курагина), на кого му е сексуално привлечена. Елена, за која се шпекулира дека е во родоскверна врска со нејзиниот брат, шармантниот Анатол, Пјер вели дека таа никогаш нема да може да има деца со него. Елен има афера со Долоков, ова Пјер го обелоденува во јавноста. Пјер го губи својот темперамент и го предизвикува Долоков,искусен и безмилосен убиец, на двобој. Неочекувано, Пјер го повредува Долоков. Елен ја негира нејзината љубовна врска, но Пјер е убеден во нејзината вина, и пред да се однесува насилно со неа, ја остава. Во неговата морална и духовна конфузија, Пјер се приклучува на Масоните, а станува вовлечен во Масонската внатрешна политика. Голем дел од том два на книгата се однесува на борбата со неговите страсти и неговите духовни конфликти да биде подобар човек. Сега богат аристократ, тој го напушта својата поранешно безгрижно однесување и влегува по филозофска потрага особено на Толстој: како треба да живееме морален живот во етички несовршен свет? Прашањето постојано го спречува и збунува Пјер. Тој се обидува да ги ослободи неговите кметови, но на крајот не постигнува ништо на ум. Пјер е опишан како контраст на интелигентната и амбициозна личност принцот Андреј Болконскј. Во битката кај Аустерлиц, Андреј е инспириран од визија на славата да биде одговорен за голема војска. Тој страда од фатална артилериски рана. Во лицето на смртта, Андреј сфаќа дека сите негови поранешни амбиции се бесмислени и неговиот поранешен херој Наполеон (кој го спасува со коњи на бојното поле) е очигледно суетен самиот себе си. Принцот Андреј се опоравува од повредите во воената болница и се враќа дома, каде ја наоѓа неговата сопруга Лиз како умира при пораѓајот . Го мачи грижата на совест за тоа што не ја третирал Лиз подобро кога таа била жива и е освоен од страна на жалниот израз на лицето на својата мртва сопруга. Неговото дете, Николенка, преживува. Оптоварен со нихилистички разочарувања, принцот Андреј не се враќа во армијата, но одлучува да остане на неговиот имот, и да работи на проект со кој ќе составува збирка закони, воено однесување и да помогне во решавањето на некои од проблемите на руската неорганизираност во кој тој верува дека се одговорни за губењето на животот во битката на руската страна. Пјер доаѓа да го посети и носи нови прашања: каде е Бог во овој аморален свет? Пјер е заинтересиран за можноста за задгробниот живот. Оддалечената сопруга на Пјер, Елен, го моли да ја земе назад, и покрај неговите предрасуди за неа. И покрај нејзината банална плиткост, Елен се воспоставува како влијателна водителка во општеството на Петерсбург. Принцот Андреј се чувствува принуден да ги земе неговите ново напишани воени поими за Петерсбург, наивно очекува да влијае на царот или оние блиски до него. Младата Наташа, исто така, во Петербург, е возбудена од фустанот за нејзиниот прв бал, каде што го запознава принцот Андреј и за кратко време го фасционира со нејзиниот весел шарм. Андреј верува дека повторно си ја нашол среќата, по плаќање на Ростовс и неколку посети, и предлага брак на Наташа. Сепак, стариот принц Болконскиј, таткото на Андреј, не му се допаѓа фамилијата Ростовс, се противи на бракот, и инсистира на одложување од една година. Принцот Андреј остава да закрепне од повредите во странство, оставајќи ја Наташа првично вознемирена. Таа наскоро го обновува духот во себе, сепак, и Грофот Ростов ја зема нејзе и Соња да поминат некое време со еден пријател во Москва. Наташа ја посетува операта во Москва, каде што се запознава со Елен и нејзиниот брат Антол. Антол оттогаш се оженил со жена од Полска која тој ја напуштил во Полска. Многу го привлекува Наташа и е решен да ја заведе. Елен и Антол соработуваат заедно за да го постигнат овој план. Анатол и испраќа бакнежи и љубовни писма , како дел од планот за бегство. Наташа е убедена дека го сака Анатол и и пишува писмо н апринцезата Марија, сестрата на Андреј , за раскинување на нејзината свршувачка. Во последен момент Соња ги открива нејзините планови за бегство и ги спречува. Пјер е шокиран и ужаснат од однесувањето на Наташа, но тој доаѓа тука свајќајќи дека се заљубил во неа. Во времето кога Големата Комета од 1811-2 лебди на небото, започнува одново животот на Пјер. Принцот Андреј го прифаќа студеното раскинување на свршувачката со Наташа. Тој му кажува на Пјер дека неговата гордост нема да му дозволи да го обнови повторно предлогот за брак. Засрамена од нејзиното блиско заведување и од сознанието дека Андреј нема да и прости Наташа се обидува да се самоубие и си нанесува сериозни последици.




Книга / Том Три

Со помош на нејзиното семејство, особено со помошта од Соња, и цврстата религиозна верба, Наташа ќе успее да издржи во Москва во текот на овој тежок период за неа. Во меѓувреме, целата територија на Русија е под влијание на конфронтација меѓу војниците на Наполеон и на Руската армија. Пјер е убеден дека Наполеон е антихристот на Книгата на Откровението. Стариот принц Болконскиј умира од срцев удар додека се обидувал да го заштити својот имот од француските пљачкаши. Немало никаква организирана помош од Руската армија која се чинеше достапна за Болконскјс, но Николај Ростов се вртил на нивниот имот со цел да ги стиши започнатите селски немири. Него го привлекува принцезата Марија, но се потсетува на ветувањето кое и го дал на Соња. Назад во Москва, војната – завзема замав додека Петја-опседнат успева да го грабне парчето кекс од царот и е пред катедралата на Богородица, тој конечно ги убедува неговите родители да му дозволат да се пријави. Наполеон е главниот лик во овој дел од романот и е презентиран во живописни детали, и е опишан како мислител и како стратег. Неговиот начин на облекување и неговите вообичаени ставови и својства на умот, се претставени во детали. Исто така, опишани се и добро организираните сили од над 400.000 француска армија (само 140.000 од нив всушност зборуваат француски) кои маршеви брзо низ Рускате села до крајот на летото стигнале до периферијата на градот Смоленск. Пјер одлучува да ја напушти Москва и да оди да ја набљудува битката на Бродино од гледна точка во близината на еден руски артилериски екипаж. Одредено време по набљудувањето на битката, тој почнува да се вклучува во носењето муниција. Во екот на криза тој ја гледа пред свои очи смрта и уништовањата од војната. Борбата станува одвратно злосторство за двете армии, а завршува во ќор-сокак. Русите, пак, добија морална победа очигледно стоејќи пред непобедливата армија на Наполеон. Од стратешки причини и претрпените тешки загуби, руската армија се повлекла наредниот ден, дозволувајќи им на Наполеоновите војници да маршираат до Москва. Меѓу жртвите се Анатол Курагин и принцот Андреј. Анатол ја губи ногата, а Андреј добива рана во пределот на стомакот. Се соопштува дека и двајцата се загинати , но нивните семејства се во таков неред што никој не може да биде известен.

Книга / Том Четири

Семејството Ростовс чекаа до последен момент за да ја напуштат Москва, дури и по сознанието дека Кутузов се повлекол од Москва и Московјанците дале котрадикторни пропагандистички, упатства за тоа како да побегнат или како да се борат. Грофот Ростопчин објавил постери, со цел да ги пробуди граѓаните да бидат религиозни, а во исто време ги повикал и да се борат со вили ако е тоа потребно. Пред да избегаат самиот тој дал наредба до го запалат градот. Семејството Ростовс тешко се одлучуваат што да земат со нив., но на крајот Наташа ги убедува да ги натоварат колите, во меѓувреме тие се повредени во битката кај Бородино. Непознат за Наташа, принцот Андреј е меѓу повредените. Кога Наполеоновата Голема армија конечно ја зазема напуштената и изгорена Москва, Пјер е во бесмислена мисија да го убие Наполеон. Тој станува анонимен човек во целиот овој хаос, оставајќи ги неговите одговорности тој е облечен како селанец со што ги избегнува своите должности и начин на живот. Единствените луѓе со кој тој се гледа додека е вака облечен се Наташа и некои членови од нејзиното семејство, по заминувањето од Москва. Наташа го препознава и му се насмевнува , и тој ја возвраќа неговата љубов кон неа. Пјер го спасува животот на еден француски офицер кој се борел во Бородино, но е заробен од страна на французите за време на неговиот обид за атентат на Наполеон, исто така спасил една жена да биде силована од страна на војниците од француската армија. Тој станува пријател со некој затвореник, Платон Каратев, селанец со свето однесување, кој не е способен за правење на злобни дела . Во Каратев, Пјер конечно го наоѓа она што тој го бара: чесен човек со интегритет (за разлика од аристократите на општеството Петербург) кој не се преправа. Пјер ја открива смислата на животот, едноставно со разговорите кои ги води со него. Откако беил сведок на пљачките кои ги вршеле француските војници во Москва и пукањата во руски цивили, Пјер е принуден да маршира заедно со Големата армија за време на неговото катастрофално повлекување од Москва во суровата руска зима. По неколку месеци на истрага и болка, мачењата кои ги доживувал за негова среќа Каратев бил застрелан од страна на некој Французин – Пјер конечно е ослободен од страна на Руска командосна партија, по мала пресметка со Французите, во акција е убиен младиот Петја Ростов. Во меѓувреме, Андреј,кој е ранет за време на инвазијата на Наполеон, е донесен како жртва и згрижен од страна на семејството Ростовс, бегајќи од Москва за Јарослав. Тој е заедно со Наташа и неговата сестра Марија пред крајот на војната.Ги изгубиле сите и сега се заедно, тој и простува на Наташа во последниот чин пред да умри. При крајот на романот, сопругата на Пјер Елен умира Како што романот црта на близок, сопруга Елен Пјер умира мистериозно (некои шпекулираат дека е таа била под некакви срамотни околности односно се обидувала да изврши абортус; преведувачот Ентони Бригс шпекулира дека таа починала од срцев удар). Пјер се соединува со Наташа, додека победничката Русија ја обновува Москва. Наташа зборува за смртта на принцот Андреј а Пјер за смртта на Каратев. И двајцата се свесни за поврзаноста помеѓу нив во нивната жалост. Со помош на принцезата Марија, Пјер ја наоѓа љубовта во последно , и по смртта на неговата поранешна сопруга тој се жени со Наташа.

Епилози

Првиот епилог започнува со свадбата на Пјер и Наташа во1813. Тоа е последниот среќен настан за семејството Ростов, кој е во процес на транзиција. Грофот Ростов наскоро умира, оставајќи го својот најстар син Николај да ја преземе контролата над старите долгови на имотот. Николај си ја поставува задачата пред себе да го спаси семејството од банкрот. Неговата одвратност кон идејата да склопи брак за богатство станува реалност за него, а пред се тоа беше и желбата на неговата мајка, тој се жени со богатата Марија Болконскаја и на таков начин го спасува своето семејство од финансиска пропаст.

Николај и Марија  се преселуваат во Болд Хилс заедно со неговата мајка и Соња, која ги поддржува до крај. . Охрабрени од богатството на неговата сопруга, Николај ги исплатил сите долгови на неговото семејство. Тие, исто така се погрижиле за синот на принцот Андреј сирачето Николај Андрејевич( Николенка ) Болконскиј.  

Како и во сите добри бракови, постојат недоразбирања, но на двојките-Пјер и Наташа, Николај и Марија-останаа посветени на нивните брачни другари. Пјер и Наташа го посетија Болд Хилс во 1820 година, повеќето за јубилејот на сите заинтересирани. Во последните поглавја има навестување дека, момчето Николенка заедно со Пјер ќе станат дел од Декемвриското востание. Првиот епилог завршува со Николенка ветувајќи дека ќе стори нешто со што дури и неговиот починат татко "би бил задоволен ..." (веројатно како револуционер на Декемврискиот револт). Вториот епилог ги содржи Толстоевите критики за сите постоечки облици на матрична историја. Тој се обидува да покаже дека постои голема сила зад историја, која претставува благослов. Тој ја нуди целата книга како доказ на оваа сила и критиките на својата работа. Бог, според тоа, станува збор кој Толстој го користи и се однесува на сите сили кои произведуваат историја, земени заедно како работат зад сцените.


Главени ликови во Војна и Мир


• Гроф Петар Кирилович (Пјер) Безуков - Голем, неснаодлив, и социјално незгоден вонбрачен син на еден стар руски благородник. Пјер, образован во странство, се враќа во Русија како чудак. Неговото големо наследство кое не го очекувал го прави доста пожелен во општеството. Пјер е главен лик и често глас на сопствените верувања и труд. • Принцот Андреј Николајевич Болконскиј - Силен но циничен, замислен, филозоф и помошник во Наполеонските војни. • Принцезата Марија Николајевна Болконскаја - побожна жена чиј ексцентричен татко се обидел да и овозможи добро образование. Грижата за добриот изглед на нејзините големи очи на нејзиното тенко и скромно лице често се споменуваат.

• Грофот Илја Андрејевич Ростов – Глава на семејството Ростов; финансиски слаб, склон на грешки. 

• Грофица Наталија Ростова - Сопруга на грофот Илја Ростов, мајка на четирите Ростови деца. • Грофица Наталија Илјинична (Наташа) Ростова – Главен лик, претставена како "не многу слатка, но полна со живот" и романтична млада девојка, таа страда за конечно да си ја најде среќата . Таа е искусена пејачка и танчерка. • Грофот Николај Илич Ростов – Коњаник, миленик и најстар син на семејството Ростов. • Софија Александровна (Соња)Ростова – сираче, братучеда на Вера, Николај, Наташа, и Петја Ростов. • Грофица Вера Илјинична Ростова – најстарото дете од фамилијата Ростов, се мажи за Германскиот војник, Берг.

• Петар Илич (Петја) Ростов – најмалото дете од фамилијата Ростов.

• Принцот Василиј Сергејевич Курагин – Груб човек, кој е одлучен да ги омаѓи неговите деца добро, и покрај тоа што се сомнева во карактерор на некои од нив.

• Принцезата Елена Василјевна (Елен) Курагин – Убава и сексуално привлечна жена која што има многу љубовни афери, вклучувајќи ги и (се шпекулира) аферите со нејзиниот брат Анатол.

• Принцот Анатол Василајевич Курагин - брат на Елен многу згоден и неморален, желен за забави кој тајно се оженил и се обидува да побегне со Наташа Ростова. • Принцот Иполит Василјевич - Најстарото а можеби и најглупавото дете од семејството Курагин. • Принц Борис Дурбетској – Сиромашен но аристократски млад човек понесен од амбиција, жртвувајќи ги неговите пријатели и добродетели, кој се жени за пари а не од љубов, за наследничката Џули Карагина.

• Принцезата Ана Mikhailovna Drubetskaya - Мајката на Борис.

• Фјодор Иванович Долоков - ладен, скоро психопатски офицер, тој го уништува Николај Ростов намамувајќи го на подмолен коцкарски долг( од кој Долоков има профит), тој единствено покажува љубов кон неговата стара мајка. • Адолф Карлович Берг - Еден млад руски офицер, кој сака да биде само како и секој друг. • Ана Павловна Шерер- Исто така позната како Анет, таа е домаќинка на приемниот салон кој е локација на голем дел од случувањата од романот во Петерсбург. • Марија Димитриевна Акросимова - Една постара дама од московското општество, таа е елегантна танчерка и тренд-сетер, и покрај нејзината возраст и големина. • Амалија Евгениевна Буриен- Француската жена која живее со Болконски, првенствено како придружник на принцезата Mарја • Василиј Димитрич Денисов - пријател на Николај Ростов и брат офицер, кој и се додворува на Наташа. • Платон Кратаев- архетипски добар руски селанец, кого Пјер го сретнува во затворот. • Наполеон 1 на Франција –Големиот човек, чија судбина е детално опишана во книгата. • Генерал Михаил Иларионович Кутузов – главен командант во книгата. Неговата посветеност и скромноста ја спаси Русија од Наполеон. • Осип Баздејев-. Масон кој се интересира за мистериозната група наПјер, започнувајќи долга суб-содржина. • Цар Александар I од Русија - Тој потпиша мировен договор со Наполеон во 1807 година, а потоа отиде во војна со него. Многу од ликовите на Толстој во Војна и мир беа базирани на реални луѓе кои му биле познати на Толстој . Неговите баба и дедо и нивните пријатели беа модели, за многу од главните ликови, неговите пра-баби и дедовци би биле на генерацијата на принцот Василиј или гроф Илја Ростов. Некои од ликовите, очигледно, се вистински историски личности.


Адаптации Филм Првиот руски филм адапитран врз база на Војна и мир беше во 1915 наречен Война и мир (Voyna i mir), режиран од Владимир Гардин и глума на Гардин и руската балерина Вера Карали. Филмот беше проследен во 1968 година од страна на критички реномираниот филм од четири дела - Војна и мир од советскиот режисер Сергеј Бондрачук, објавен индивидуално во 1965-1967 и како целосно преуредено во 1968 година. Овде учествуваа Лјудмила Савелјева (како Наташа Ростова) и Вјачеслав Тикхонов ( како Андреј Боклонски ). Бондрачук го одглумил ликот на Пиере Безуков. Филмот беше речиси 7 часа долг, беа вклучени илјадници актери, 120 000 додатоци, и биле потребни седум години да се заврши снимањето, што резултирало со драматична промена на возраста на актерите од сцена до сцена. Доби Оскар за најдобар странски филм за неговата автентичност и масивност. Филмот се смета за најдобра филмска реализација на романот. Романот е адаптиран два пати за кино надвор од Русија. Првиот од овие беше продуциран од Ф. Камеи во Јапонија (1947). Вториот, 1956 Војна и мир беше 208 минути долг во режија на американскиот крал Видор. Овде глумеле Одри Хепбурн ( Наташа ), Хенри Фонда (Пиере), и Мел Ферер (Андреј). Одри Хепбурн беше номинирана за наградаат БАФТА за најдобра британска актерка и за наградата Златен глобус за најдобра актерка во драмската продукција.


Опера Иницирано со предлогот на германскиот режисер Ервин Пискатор во 1938 година, рускиот композитор Сергеј Прокофјев ја компонира неговата опера Војна и мир( опера 91, либрето на Мира Менделсон) базирано на овој епски роман во 1940-тите. Целосното музичко дело било премиерно во Ленинград во 1955 година. Тоа била првата опера со јавен настап во Оперската куќа во Сиднеј (1973).



Музика Состав од Нино Рота Однесувајќи се на забелешките на албумот, првата песна ‘’The Gates of Delirium’’ – Портите на делириум,од албумот Relayer, од страна на прогресивната рок група Јес (Yes), за кои се вели дека се слободно засновани на романот.

Театар Првите успешни сценски адаптации на Војна и мир беа изработени од Алфред Неуман и Ервин Пискатор (1942, ревидиран 1955 година, објавен од страна на Macgibon&Kee во Лондон 1963година, и изведувани во 16 земји) и од Р. Лукас (1943). Сценска адаптација од Хелен Едмундсон, првпат направена во 1996 во Кралскиот национален театар, беше објавена истата година од страна на Nick Hern Books, Лондон. Едмундсон додава и ја дополнува претставата за 2008 продукција како две- три часовни делови од Шеард Икспиријанс, во режија на Нанси Меклер и Поли Теале. Ова беше најпрвин поставено на Nottingham Playhouse, потоа турнеја во Велика Британија до Ливерпул, Дарлингтон, Бат, Варвик, Оксфорд, Труро, Лондон( Хампстед Театарот) и Челтенхам. Од 15-18 јули, Бирминген Театарската школа ги изведе овие седумчасовно епско дело во Кресентскиот театар во Бриндлејплејс со голем успех. Бирмингенската театарска школа е единственото драмско училиште во светот што ја изведува новата адаптација на Војна и мир. Режирано од Крис Розански и како помошник на режисерот Кралскиот Национален театар, изведувач Антони Марк со вокали обезбедени од Д-р Риа Кин и кореографија од Колин Ланг.

Радио и телевизија Во декамври 1970, Пацифика Радио станица ВБАИ емитува читање на целиот роман (Dunnigan превод од 1968 год) кој е читан од над 140 јавни личности и обични луѓе Војна и мир (1972): ББС(BBC) ( British Broadcasting Corporation ) објави телевизиска серија врз основа на романот, емитувана во 1972-1973. Антони Хопкинс ја играл водечката улога на Пиере. Други водечки карактери беа глумени од Рупет Дејвис, Феит Брук, Мораг Худ, Алан Доби, Ангела Даун и Силвестер Моранд. Оваа верзија реално ги вклучува и многу споредни ликови на Толстој вклучувајќи го Платон Каракаев ( Хари Лок). Драматизирана целосна адаптација на 10 делови беше напишана од Марси Кахан и Мајк Валкер во 1997 за ББС Радио 4.Продукцијата во 1998 година ја доби Талки наградата за најдобра драма и беше околу 9.5 часа во должина. Беше режирана од Жанет Витакер и со Симон Расел Бел, Жерард Марфи, Ричард Џонсон и други. La Guerre et la paix ( Војна и мир ) ТВ 2000 од Франсоа Русилон. Роберт Брубакер ја играше водечката улога на Пиер. Војна и мир (2007): произведени од страна на италијанецот Лукс Вајд – ТВ мини серии на руски и англиски копродуцирано во Русија, Франција, Германија, Полска и Италија. Во режија на Роберт Дорнхелм, со сценарио напишано од страна на Лоренцо Фавела, Енрико Медиоли и Гевин Скот. Се одликува со меѓународно учество со Александар Бејер кој ја игра водечката улога на Пиер асистирано од Малколм Мекдауел, Клеменс Поеси, Алесио Бони, Пилар Абела, Џ.Кимо Албас, Кен Дукен, Џуозапас Бегдонас и Тони Берторели.