Омов закон: Разлика помеѓу преработките
[непроверена преработка] | [непроверена преработка] |
с Бот Менува: bn:ও’মের সূত্র |
с r2.7.1) (Бот Додава: li:Wet van Ohm |
||
Ред 65: | Ред 65: | ||
[[lv:Oma likums]] |
[[lv:Oma likums]] |
||
[[lt:Omo dėsnis]] |
[[lt:Omo dėsnis]] |
||
[[li:Wet van Ohm]] |
|||
[[hu:Ohm törvénye]] |
[[hu:Ohm törvénye]] |
||
[[mg:Lalan'i Ohm]] |
[[mg:Lalan'i Ohm]] |
Преработка од 01:47, 26 јануари 2011
Омовиот закон се однесува на електрични кола, тој вели дека:
- Струјата помеѓу две точки е директно пропорционална со потенцијалната разлика (напонот) и обратно пропорционална со отпорот помеѓу нив.
Математички, тоа се изразува како:
Каде што I е струјата во ампери, U е потенцијалната разлика во волти, и R е електричната отпорност изразена во оми. Потенцијалната разлика е позната и како пад на напонот, и може да се означува и со V, E или ЕМС (електромоторна сила).[1]
Оваа законитост ја открил германскиот физичар Георг Ом, и ја објавил во 1827. година како резултат на лабораториски мерења, и во малку посложена форма.
Отпорноста на повеќето отпорнички материјали отпорници е константна за широк спектар на струи и напони. Кога отпорникот се употребува во вакви околности, неговата отпорност се нарекува „омска“. Покрај омската отпорност, постои и капацитивна и индуктивна, кои се јавуваат кај променливите и наизменичните струи.
Омовиот закон, во презентираната форма, е мошне корисен за електротехниката, затоа што опишува како напонот, струјата и отпорот се поврзани на „макроскопско“ ниво, односно како елементи на електричното коло. Физичарите кои ги проучуваат електричните својства на материјалите на микроскопско ниво ја употребуваат векторската равенка:
каде што J е густина на струјата (струја по единична површина), σ е електричната спроводливост, а E е електричното поле (во волти по метар).
Наводи
- ↑ Handbook of Chemistry and Physics, Fortieth Edition, стр. 3112, 1958