Рационализам: Разлика помеѓу преработките
| [непроверена преработка] | [непроверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
с Бот менува: Референци -> Наводи |
с Бот менува: филозоф... -> философ... |
||
| Ред 1: | Ред 1: | ||
Во [[епистемологија]]та и во најширока смисла, '''рационализaм''' е „секое гледиште кое се повикува на [[разум]]от како извор на знаењето.“ <ref>{{цитирана книга|title=A Dictionary of Philosophy|first=A.R.|last=Lacey|location=London|year=1996}}</ref> Во техничка смисла, тоа е метод или теорија „во која критериумот за вистината не е сензорен туку интелектуален и дедуктивен“.<ref>{{цитирана книга|title=Rationalism|first=Vernon J.|last=Bourke|year=1962}}</ref> Разни степени на примена на овој метод водат кон различни рационалистички гледишта, од умерените дека „разумот има предимство пред другите начини за стекнување на знаењата“, до радикалните позиции дека „разумот е единствен пат до знаењето“. |
Во [[епистемологија]]та и во најширока смисла, '''рационализaм''' е „секое гледиште кое се повикува на [[разум]]от како извор на знаењето.“ <ref>{{цитирана книга|title=A Dictionary of Philosophy|first=A.R.|last=Lacey|location=London|year=1996}}</ref> Во техничка смисла, тоа е метод или теорија „во која критериумот за вистината не е сензорен туку интелектуален и дедуктивен“.<ref>{{цитирана книга|title=Rationalism|first=Vernon J.|last=Bourke|year=1962}}</ref> Разни степени на примена на овој метод водат кон различни рационалистички гледишта, од умерените дека „разумот има предимство пред другите начини за стекнување на знаењата“, до радикалните позиции дека „разумот е единствен пат до знаењето“. |
||
Во Западната |
Во Западната философска традиција, рационализмот започнал во [[Античка Грција]] со Елеатиците, Питагорејците и Платон, чии теории за самодоволноста на разумот станале лајтмотив за [[Неоплатонизам|Неоплатонизмот]] и [[Идеализам|идеализмот]]. |
||
Попознати претставници на рационализмот се [[Сократ]], [[Платон]], [[Рене Декарт]], [[Готфрид Лајбниц]] и [[Имануел Кант]]. |
Попознати претставници на рационализмот се [[Сократ]], [[Платон]], [[Рене Декарт]], [[Готфрид Лајбниц]] и [[Имануел Кант]]. |
||
Преработка од 11:20, 10 август 2010
Во епистемологијата и во најширока смисла, рационализaм е „секое гледиште кое се повикува на разумот како извор на знаењето.“ [1] Во техничка смисла, тоа е метод или теорија „во која критериумот за вистината не е сензорен туку интелектуален и дедуктивен“.[2] Разни степени на примена на овој метод водат кон различни рационалистички гледишта, од умерените дека „разумот има предимство пред другите начини за стекнување на знаењата“, до радикалните позиции дека „разумот е единствен пат до знаењето“.
Во Западната философска традиција, рационализмот започнал во Античка Грција со Елеатиците, Питагорејците и Платон, чии теории за самодоволноста на разумот станале лајтмотив за Неоплатонизмот и идеализмот.
Попознати претставници на рационализмот се Сократ, Платон, Рене Декарт, Готфрид Лајбниц и Имануел Кант.
Наводи
| ||||||||||||||||||||||||||