Сисела Бок

Од Википедија — слободната енциклопедија

Сисела Бок (моминско Мирдал ; 2 декември 1934 година) е американски филозоф и етичар роден во Шведска, ќерка на двајца добитници на Нобеловата награда : Гунар Мирдал кој ја добил наградата за економија со Фридрих Хајек во 1974 година и Алва Мирдал која ја добила Нобеловата награда за мир. во 1982 година.

Биографија[уреди | уреди извор]

Бок дипломирала и магистрирала по психологија на Универзитетот Џорџ Вашингтон во 1957 и 1958 година, а докторирала по филозофија на Универзитетот Харвард во 1970 година. Порано била професор по филозофија на Универзитетот Брандеис, таа е моментално  Виш визитинг соработник во Центарот за популација и развојни студии на Харвард, Школата за јавно здравје Харвард .

Бок е омажена со Дерек Бок, поранешен претседател (1971 – 1991, привремен 2006 – 2007) на Харвард. Нејзината ќерка Хилари Бок е исто така филозоф. Нејзиниот брат, Јан Мирдал, бил политички писател и новинар.

На Бок и била доделена наградата Орвел во 1978 година за Лага: Морален избор во јавниот и приватниот живот .

На Бок и била доделена наградата Храброст на совеста на 24 април 1991 година „за нејзиниот придонес во стратегиите за создавање мир во традицијата на нејзината мајка“.[1]

Книги[уреди | уреди извор]

  • Лажење: Морален избор во јавниот и приватниот живот (Книги на Пантеон, 1978; Гроздобер изданија со мека, 1979, 1989, 1999 година).
  • Тајни: за етиката на прикривањето и откривањето (Пантеон Букс, 1982; Гроздобер изданија со мека, 1984, 1989 година).
  • Стратегија за мир: Човечки вредности и закана од војна (Pantheon Books, 1989; Vintage мек издание, 1990).
  • Алва Мирдал: Мемоарите на ќерката (Адисон-Весли, 1991 година; издание на мека 1992 година).
  • Заеднички вредности (Прес на Универзитетот во Мисури, 1995 година; издание на мека 2002 година).
  • Mayhem: Violence as Public Entertainment (Персеј, 1998; издание со мека 1999).
  • Еутаназија и самоубиство потпомогнато од лекар, со Џералд Дворкин и Реј Фреј (Универзитетска преса во Кембриџ, 1998).
  • Истражување на среќата: од Аристотел до наука за мозокот ( Прес на Универзитетот Јеил, 2010 година).[2]

Поврзано[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. „The Peace Abbey Courage of Conscience Recipients List“. Архивирано од изворникот на February 14, 2009.
  2. Thomas Nagel (December 23, 2010). „Who Is Happy and When?“. The New York Review.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]