Марина Гржиниќ

Од Википедија — слободната енциклопедија
Марина Гржиниќ

Марина Гржиниќ е филозоф, теоретичарка и уметничка од Љубљана. Таа е истакната современа теоретска и критичка фигура во Словенија.[1] Од 1993 година е вработена во Институтот за филозофија при Научен и истражувачки центар на Словенечката академија на науката и уметноста (краток ZRC-SAZU на словенечки јазик и SRC-SASA на англиски јазик). Денес, таа служи како професор и советник за истражување. За нејзината научна работа, таа го добила знакот Златна САСА во 2007 година.[2] Од 2003 година, таа исто така служела како редовен професор на Академијата за ликовни уметности во Виена, Австрија.[3] Таа објавува многу, предавања ширум светот и се занимава со видеоуметност од 1982 година.[4]

Ран живот и образование[уреди | уреди извор]

Марина Гржиниќ е родена во 1958 година во Риека ( Југославија ), во денешна Хрватска. Таа е израснала во семејство на италијанско малцинство. Таа се преселила сама во Љубљана на седумнаесет години (по завршувањето на гимназиските студии во Риека). Таа добила диплома за уметност во аналитичка социологија во 1985 година, го завршила својот магистер на уметности во 1991 година на Факултетот за уметности во Словенија, а докторската титула ја добила во 1995 година од Филозофскиот оддел на Факултетот за уметности на Универзитетот во Љубљана. Насловот на нејзината дисертација била Виртуелна реалност: Ахронично време, параспан и симулација. Гржиниќ била еден од првите, ако не и првата во Словенија и можеби поранешна Југославија, со докторат по филозофија и виртуелна реалност, сајбер простор, сајберфеминизам ( Харавеј ), постколонијална теорија ( Трин Т. Мин-ха ), француски структурализам и медиуми теорија ( Бодријар, Кучо, Клонарис / Томадаки, Вирилио, итн.) ) [5] Во периодот од 1997 до 1998 година, таа ја завршила постдокторската академска обука во Јапонија, на Универзитетот во Токио (доби грант од јапонската влада, JSPS) и помина една година со професорот Мачико Кусахара.[6]

Кариера[уреди | уреди извор]

Во Љубљана, таа се вклучила во конституирањето на она што денес е познато како Љубљана алтернативно или субкултурно движење, кое во 80-тите години на минатиот век разви нови уметнички практики (како видео и перформанси) политички ангажирани движења како што се хомосексуалните мажи и лезбејската сцена и многу други процеси кои биле конститутивни за дискусија за позицијата на уметноста и културата во Словенија во врска со барањата и борбите за политички еманципиран живот што ја заобиколува перцепцијата на буржоазијата од средната класа за словенечкото општество и реалност.[7]

Теорија[уреди | уреди извор]

Теоретската работа на Гржиниќ се фокусира на современата филозофија и естетика по модернизмот. Нејзината работа е насочена кон теорија на идеологија, теорија на технологија, биополитика / некрополитика, видео технологија [8] и трансфеминизам [9] во врска со деколонијалност [10] Работата на Грчиниќ не може лесно да се запише во ова или она училиште или дисциплина, иако во последниве години, таа ја изнесе глобалната критичка филозофија, која е смела и опасно конкретна да биде будна, критична за локалното, против расизмот, колонијалноста и глобално да го доведува во прашање капитализмот и некрополитиката.[11]

Важно е да се потенцира нејзиниот теоретски пристап што е помеѓу политичката перформативна теорија и активистичката критика и теоријата во акција.[12] Ова значи дека позицијата на Гржиниќ не е одвоена област на толкување што произлегува од теоретското и филозофското размислување, туку дека нејзината работа во филозофијата, теоријата и уметностите произлегува од конкретната теоретска пракса и интервенции и сродни култури.[13]

Таа редовно ги спроведува своите истражувачки резултати во процесите на образование, како и во други дисциплини, особено уметнички дисциплини, конечно, таа се занимава значително со јавниот живот дома и во странство, како дел од различните борби политички и социјално мотивирани против капитализмот и неговите процеси на одземање, расизам и брутална дискриминација.[14]

Уметност / видео[уреди | уреди извор]

Гржиниќ е активна во видеоуметноста и медиумската уметност од 1982 година. Таа работи во соработка со Аина Амид, историчарка на уметност и уметник од јубјана.[15]

Избрани дела[уреди | уреди извор]

Книги од 1995 година на:

  • В врсти за виртуелни крух : čas, prostor, subjekt in novi mediji v letu 2000, (Збирка Софија, 1996, 5). Љубљана: Znanstveno in publicistično središče, 1996 година. СЛОВЕНСКИ
  • Реконструирана фикција : нови лекови, (видео) уменост, постсоцијализам во ретроавангарда : теорија, политика, естетика : 1997–1985, (Књијна зборрка Кода). Љубљана: Штудентска организација универзе, Штудентска заложба, 1997 година. СЛОВЕНСКИ
  • U redu za virtualni kruh, (Библиотека Интермедија, књ. 2). Загреб: Меандар, 1998 година. ХРВАТСКИ
  • Реконструирана фантастика : Источна Европа, пост-социјализам и ретро-авангарда. Виена: Селена, 2000 година. АНГЛИСКИ [16]
  • Estetika kibersveta in učinki derealizacije, (Збирка Призма). Љубљана: Založba ZRC, ZRC SAZU, 2003 година. СЛОВЕНСКИ
  • Ситуирани практики на современа уметност : уметност, теорија и активизам од (истокот на) Европа. Љубљана: Založba ZRC: = Издаваштво на ZRC; Франкфурт на Мајна: Револвер - Archiv für aktuelle Kunst, 2004 година. АНГЛИСКИ
  • Авангарда и политика : istočnoevropska paradigma i rat na Балкану, (Библитека Словенија). Белград: Белградски круг, 2005 г. СРПСКИ
  • Estetika kibersvijeta i učinci derealizacije, (Основно). Загреб: институт за мултимедијални; Сараево: Кожница - центар за комуникација и култура, 2005 година. ХРВАТСКИ [17]
  • Реконструкција на фантастика : Europe de l'Est, постсоцијализам и ретро-авангарда, (филозофија на увертира). Париз; Будимпешта; Торино: Харматан, 2005 година. ФРАНЦИЈА [18]
  • Политизирање на уметноста, теоријата, репрезентацијата и новата технологија на медиумите, (Schriften der Akademie der bildenden Künste Vienna, Vol. 6). Виена: Шлебриг. Уредник, полицаец. 2008 година АНГЛИСКИ
  • Некрополитика, расизација и глобален капитализам. Историзација на биополитиката и форензиката на политиката, уметноста и животот. Марина Гржиниќ и Шефик Татлиќ, книги во Лексингтон, 2014 година.
  • Режими на невидливост во современата уметност, теорија и култура: слика, расизација, историја. Марина Гржиниќ, Анета Стојниќ и Мишко Шуваковиќ, изд., Чам: Палгравев Макмилан. полицаец. 2017 година
  • Менување на телесните способности во современата изведба: опасност, неподвижност и политика, Марина Гржиниќ и Анета Стојниќ, еди., (Авангарди во изведбата). Чам: Палграјв Мекмилан. полицаец. 2018 година
  • Размислување за граница. Расклопување на историите за расно насилство. Марина Гржиниќ, изд., Виена, Берлин: Серија публикации на Академијата за ликовни уметности Виена. Том 21. и Стернберг Прес, 2018 година.
  • Arte-Política-Resistencia, Tjaša Kancler, Barcelona: Ediciones tictac, 2018 година. ШПАНСКИ
  • Спротивставување на колонијализмот, антисемитизмот и турбо-национализмот. Преиспитување на минатото за нова пријатност. Марина Гржиниќ, Јовита Пристовчек, Софи Уиц, изд. Истражувачки проект PEEK / FWF Виена, 578 стр., Кембриџ научници, Велика Британија, 2020 година.

Користена литература[уреди | уреди извор]

  1. ↑ „Université du Québec à Trois-Rivières“. Uqtr.uquebec.ca. Архивирано од изворникот на 2013-04-25. Посетено на 2013-04-20.
  2. ↑ „Marina Gržinić Mauhler, PhD | Institute of Philosophy“. Fi2.zrc-sazu.si. Посетено на 2013-04-20.
  3. ↑ „]a[ akademie der bildenden künste wien“. Akbild.ac.at. Архивирано од изворникот на 2013-06-27. Посетено на 2013-04-20.
  4. ↑ „Relations/“. Grzinic-smid.si. Посетено на 2013-04-20.
  5. ↑ „архивски примерок“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 2020-09-01. Посетено на 2020-10-05.
  6. ↑ „Telepistemology: MIT Press“. Goldberg.berkeley.edu. Посетено на 2013-04-20.
  7. ↑ http://www.spikeart.at/dropbox/Llubljana_1.pdf[мртва врска]
  8. ↑ Context Providers: Conditions of Meaning in Media Arts – Google Knjige. Books.google.si. 2011. ISBN 9781841503080. Посетено на 2013-04-20.
  9. ↑ Löcker Verlag (16 April 2013). „Löcker Verlag – Reitsamer, Grzinic (Hg.) – New Feminism“. Loecker-verlag.at. Архивирано од изворникот на 2015-09-27. Посетено на 2013-04-20.
  10. ↑ „архивски примерок“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 2018-05-09. Посетено на 2020-10-05.
  11. ↑ „Project MUSE – Southeastern Europe and the Question of Knowledge, Capital, and Power“. Muse.jhu.edu. Посетено на 2013-04-20.
  12. ↑ Marina Gržinić (15 October 2009). „Marina Gržinić: Analysis of the exhibition "Gender Check – Femininity and Masculinity in the Art of Eastern Europe"“. eipcp.net. Посетено на 2013-04-20.
  13. ↑ [1][мртва врска][мртва врска]
  14. ↑ „From Biopolitics to Necropolitics: Marina Gržinić in conversation with Maja and Reuben Fowkes“. Artmargins.com. 9 October 2012. Архивирано од изворникот на 2013-04-20. Посетено на 2013-04-20.
  15. ↑ Löcker Verlag (16 April 2013). „Löcker Verlag – Marina Grzinic – New-Media Technology, Science, and Politics“. Loecker-verlag.at. Архивирано од изворникот на 2015-09-27. Посетено на 2013-04-20.
  16. ↑ Louis Gerber. „Fiction Reconstructed: Eastern Europe, Post socialism and the Retro-Avant-Garde by Marina Grzinic“. Cosmopolis.ch. Посетено на 2013-04-20.
  17. ↑ „Marina Gržinić- Estetika kibersvijeta i učinci derealizacije“. Scribd.com. Посетено на 2013-04-20.[мртва врска]
  18. ↑ „Une fiction reconstruite : Europe de l'Est, post-socialisme et rétro-avant-garde (2005) |“. Grzinic-smid.si. 13 February 2013. Посетено на 2013-04-20.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Марина_Гржиниќ&oldid=5129778“