Густав Крклец
Густав Крклец (Удбиња во близина на Карловац, 23 јуни 1899 - Загреб, 30 октомври 1977) бил хрватски писател, преведувач од руски, чешки, словенечки и германски, прв претседател на Друштвото на хрватските книжевни преведувачи. Еден од најважните хрватски писатели на 20 век.
Животопис[уреди | уреди извор]
Густав Крклец е роден во Удбина во близина на Карловац, како прво дете во семејството Аугуста и Хермен Крклец.[1] Детството го поминал во Марушевац, во Хрватското Загорје, што оставило траен белег во неговиот поетски опус. Гимназија учел во Вараждин, Загреб и Сушак и студирал филозофија во Загреб.
Втората светска војна започнала додека бил во Белград, каде што го доживеал бомбардирањето на градот, а потоа се преселил во Земун во септември 1941 година. Во Земун работел како државен службеник и соработувал со граничната гарда до бомбардирањето на Земун во март 1944 година. Бил претседател на Земунскиот веслачки клуб.[2] Потоа, накратко се преселил со својата сопруга Мирјана во Сланкамен, а крајот на војната го дочекал во Самобор. Во септември 1945 година, неговата сопруга дошла во Загреб, а оттогаш Крклец живеел и работел во Загреб до неговата смрт на 30 октомври 1977 година.
Литературна креативност[уреди | уреди извор]
Најважниот дел од книжевната работа на Крклец се состои од стихови. Неговата антолошка поезија со концизен, непосреден и јасен израз изразува ведрина и радост и метафизичка вознемиреност. Тој, исто така, пишувал есеи, критики, патувања, пилоти и афоризми. Преведувал многу, најмногу од руски, германски, но исто така словенечки и чешки. Крклец се соочил и со таканаречена секојдневна критика. Од неговите преводи особено се истакнуваат преводите на Пушкин, Прешерн и Брехт. Под псевдонимот Мартин Липњак напишал критични записи и есеи.
Дела[уреди | уреди извор]
- Лирика, 1919 г.
- Сребрена улица, 1921 г.
- Бездомништво, 1921 г.
- Нови песни, 1923 г.
- Љубовни птици, 1926 г.
- Патување до небо, 1928 г.
- Сон под брезата, 1940 г.
- Подароци за безимени, 1942 г.
- Ранетиот галеб: Шест песни, "Хрватски орач", Загреб, 1942 година (соавтори Фрањо Алфиревиќ, Салих Алиќ, Никола Шоп, Владо Влаисалевиќ и Иво Балентовиќ)
- Темнината на времето, 1944 г.
- Ликови и пејзажи, 1954 г.
- Писмата на Мартина Липњака од покраината, 1956 г.
- Кошмар, 1960 г.
- Телеграфски басни, 1952 г.
- Загорскиот виновград, 1958 г.
Награди[уреди | уреди извор]
- 1944 г.: Антунова награда.
- 1968 г.: Награда Владимир Назор за животно дело.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Matica hrvatska: Ernest Fišer: Uz stotu godišnjicu rođenja Gustava Krkleca. Čudnovati dvostruki život Архивирано на 5 април 2012 г., preuzeto 28. jula 2012.
- ↑ Tko je tko u NDH: Hrvatska 1941.–1945., Minerva, Zagreb. 1997. ISBN 978-953-6377-03-9. pp. 210-211.