Преносен слој

Во компјутерските мрежи, транспортниот слој обезбедува крај-до-крај на комуникациските услуги за апликации во рамките на слојот на архитектурата на мрежните компоненти и протоколи. Транспортниот слој обезбедува соодветен сервис како што е поддршка за врска на проток на податоци, сигурност, контрола на проток и мултиплексирање.

Транспортниот слој е содржан и во двата TCP/IP моделот,кој е основа на Интернетот и OSI моделот(Отворениот систем за интерврска) на општо вмрежување. Дефиницијата на Транспортниот модел е малку различна во овие два модела. Оваа статија најпрво се однесува на TCP/IP моделот, во кој TCP во голема мера е приспособен за поврзување на апликативно програмирање на интернет домаќини, како и спротивно од OSI моделот од Транспортниот слој.

Најпознат протокол за транспорт е TCP(Контрола на преносен протокол). Го позајмува името за наслов на потполниот Соодветен Интернет протокол, TCP/IP. Се користи за ориентирано поврзана трансмисија, каде што неврските UDP(Кориснички датаграм протокол) се користат за едноставен пренос на пораки. TCP е многу комплексиран протокол , што докажуваат и својот постојан дизајн кој вклучува сигурна трансмисија и услуги за проток на податоци. Друг видлив протокол во оваа група е DCCP(Datagram Congestion Control Protocol) и SCTP(Stream Control Transmission Protocol).

Сервиси:[уреди | уреди извор]

Постојат многу сервиси кои се обезбедени со протоколот на Транспортниот слој и различни протоколи коишто го или не го имплементираат него.

Поврзано-ориентирана комуникација: Објаснувањето на врската како проток на податоци може да обезбеди многу предности во апликациите. Тоа нормално е полесно да се справи со основните помалку-врзани модели, како што се TCP основниот IP модел на datagrams.
Бајт ориентација: Наместо за обработка во основниот комуникациски ситемски формат, често е полесно за една апликација да обработи проток на податоци како секвенца од бајти.Ова поедноставување помага апликациите да работат со различни основни формати на порака.
Идентични распоред на испораки: Мрежниот слој генерално не гарантира дека пакетите на податоците ќе стигнат со ист редослед по којшто се пратени, но често ова е пожелна функција. Ова обично се прави преку сегментот на броеви,со приемник кој го поминува барањето за редослед.Ова може да предизвика блокирање.
Веродостојност: Пакетите можат да се изгубат за време на транспортот предизвикан од мрежната преоптовареност и грешките. Со помош на кодот за детекција на грешки како што е контролен збир, протоколот за транспорт може да провери дека податокот не е корумпиран, и да го верификува исправниот испраќач со ACK или NACK пораката до испраќаќот. Автоматското повторување за барање шеми може да се користи за реемитување изгубени или оштетени податоци.
Контрола на проток: Постапката за пренос на податоци помеѓу два јазли понекогаш мора да се одржува под контрола за заштита од брзите испраќачи за пренесување на повеќе податоци отколку што може да подржи примањето на податоците, што предизикува преплавување.

Анализа:[уреди | уреди извор]

Транспортниот слој е одговорен за доставување на податоците до соодветниот апликациски процес на компјутерот-домаќин. Ова вклучува статистички мултиплексирање на податоци од друг апликациски процес, односно формирање на пакети со податоци, и додавање на изворот и дестинацската порта од броеви во заглавјето на секој транспортен слој на пакети од податоци. Заедно со изворот и одредиштето на IP адресата, портата од броеви претставува мрежно пристаниште, односно идентификациона адреса од процес-до-процес комуникацијата. Во OSI моделот оваа функција е претставена со Session Layer.

Некои протоколи од траснпортниот слој, како на пример TCP но не UDP овозможуваат виртуелни затворени кругови односно поврзано ориентирана комуникација над загбените пакети од ориентираната мрежа. Протокот на бајти поминува кога прикриените пакетни начини на комуникација се бараните процеси. Ова инволвира лоша врска, раздвојува проток на податоци во пакетите наречени сегменти, броење на сегменти и прераспределба надвор од податоците.

Финално, некои протоколи на транспортниот слој, како TCP но не UDP обезбедуваат крај до крај сигурна комуникација односно грешно враќање со мисла грешно детектирање на код и ARQ протокол. ARQ исто така обезбедува контрола на проток, која може да биде комбинирана со избегнување на застој..

UDP е многу едноставен протокол, кој го вклучува HTTP пребарувањето и емајл трансферот. UDP може да се користи за multicasting и broadcasting бидејќи при преносот не е можно голема количина од домаќините. UDP обично дава поголема продуктивност и пократка латенција, и затоа често се користи за real-time multimedia communication каде што загубата на пакетите е прифатлива,како на пример IP-TV и IP-telephony и за игрите на интернет. OSI моделот дефинира пет класи на транспортни протоколи: TP0 обезбедува најмала грешка при закрепнување до TP4 која е наменета за помалку сигурни мрежи.

Протоколи:[уреди | уреди извор]

Точната дефиниција на она што се квалификува како протоколи на транспортниот слој не е фирма. Ова е кратка листа:

Наводи[уреди | уреди извор]

^ RFC 1122, §1.1.3. "The transport layer provides end-to-end communication services for applications."
^ RFC 1122, Requirements for Internet Hosts—Communication Layers, IETF, R. Braden (Editor), October 1989
^ "ITU-T Recommendation X.224 (11/1995) ISO/IEC 8073". http://www.itu.int/rec/T-REC-X.224-199511-I/en/.