Russula solaris
| Russula solaris | |
|---|---|
| |
| Научна класификација [ у ] | |
| Царство: | Габи |
| Оддел: | Столпчести габи |
| Класа: | Агарикомицети |
| Ред: | Гулапковидни |
| Семејство: | Гулапки |
| Род: | Гулапка |
| Вид: | Russula solaris |
| Научен назив | |
| Russula solaris Ferd. & Winge (1924) | |
| Russula solaris | |
|---|---|
Научна класификација 
| |
| Царство: | Fungi |
| Колено: | Basidiomycota |
| Класа: | Agaricomycetes |
| Ред: | Russulales |
| Семејство: | Russulaceae |
| Род: | Russula |
| Вид: | R. solaris
|
| Биномен назив | |
| Russula solaris | |
Russula solaris е вид на габа од фамилијата Гулапка.[1] Ги има во Европа.[2] Овој редок вид понекогаш се среќава во буковите шуми. Жолтата шапка, лутиот вкус и прашокот од спори со окер боја се комбинираат за да создадат комбинација на особини што е единствена кај европските видови Гулапка.
Опис[уреди | уреди извор]
Russula solaris е исклучително кревка, мала и вкусна печурка со богата жолта капа широка 3-5 см. Шапката е хемисферична кога е млада, потоа конвексна и наскоро се вдлабнува. Често е со свиткано и со тенко месо. Работ на шапката е широко разгранет со возраста. Средината на шапката е значително потемна и често е со златно жолта во боја или малку портокалова затемнета. Маргината е посветла и често бледнее до речиси белузлаво бледо сламена жолта боја. Кожата на шапката е мрсна кога е влажна, без сјај кога е сува и може да се слупи до половина или повеќе. Ливчињата се долго бледи, а потоа стануваат сламено жолти. Тие се умерено густи и покажуваат јасни вкрстени вени. Отпечатокот на спорите е со кремова боја.
Чисто белата дршка е долга 2–5 см и широка 1–2 см дебела. Малку е во форма на палка и лесно се згмечува. Со возраста, стеблото е често шупливо. Месото има остар вкус, особено во ливчињата и е многу нежно. Мириса ароматично на оцет или сенф, многу слично на мирисот на жолтата гулапка.
Спорите се елипсовидни до речиси сферични, долги 7-9 µm и 5,5-7, понекогаш широки и до 7,5 µm. Вредноста Q (односот на должината и ширината на спорите) е 1,1-1,3. Орнаментот од спори се состои од трнливи, речиси изолирани брадавици високи 0,5–1,2 μm, од кои некои се малку издолжени, а понекогаш и меѓусебно на места поврзани.
Распространетост и живеалиште[уреди | уреди извор]
Како и сите Гулапка, Russula solaris е микоризална габа која главно формира симбиоза со буковите дрвја. Поретко, дабовите или другите листопадни дрвја можат да послужат и како домаќини. Габата сака свежа до умерено влажна, малку кисела до малку алкална, почва богата со бази, но сиромашна со хранливи материи. Плодните тела често се појавуваат на тревни места од јули до октомври, додека габата расте од низините до средните планини, ретко повисоки.[3]
Слични видови[уреди | уреди извор]
Russula solaris најверојатно може да се помеша со формите на Chamaeleontina која e со бледи ливчиња како што е жолтата гулапка (Russula acetolens) или бледожолтата гулапка (Russula raoultii).
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Russula solaris Ferde & Winge“. MycoBank. International Mycological Association. Посетено на 27 January 2014.
- ↑ Krieglsteiner, German J.; Winterhoff, Wulfhard; Kaiser, Armin; Gminder, Andreas (2000). Ständerpilze: Leisten-, Keulen-, Korallen- und Stoppelpilze, Bauchpilze, Röhrlings- und Täublingsartige. Stuttgart (Hohenheim): Ulmer. ISBN 3-8001-3531-0. OCLC 174420459.
- ↑ Kirillova, O. S.; Podolskaya, Yu. Yu. (2012). „Materials to the study of the genus Russula (Russulales, Basidiomycota) of Vologda Region“. Novosti sistematiki nizshikh rastenii. 46: 96–104. doi:10.31111/nsnr/2012.46.96. ISSN 0568-5435.