Russula fragilis
| Russula fragilis | |
|---|---|
| |
| Научна класификација [ у ] | |
| Царство: | Габи |
| Оддел: | Столпчести габи |
| Класа: | Агарикомицети |
| Ред: | Гулапковидни |
| Семејство: | Гулапки |
| Род: | Гулапка |
| Вид: | Russula fragilis |
| Научен назив | |
| Russula fragilis (Pers.) Fr. | |
| Russula fragilis | |
|---|---|
Научна класификација 
| |
| Царство: | Fungi |
| Колено: | Basidiomycota |
| Класа: | Agaricomycetes |
| Ред: | Russulales |
| Семејство: | Russulaceae |
| Род: | Russula |
| Вид: | R. fragilis
|
| Биномен назив | |
| Russula fragilis | |
Russula fragilis е нејадливата габа, која е припадник на родот Гулапка. Таа е мала, кревка, со долга дршка и различно обоена, кршлива, се наоѓа во мешани шуми во Европа, Азија и Северна Америка.
Таксономија[уреди | уреди извор]
Russula fragilis првпат била опишана како Agaricus fragilis од микологот Кристијан Хендрик Персон во 1801 година, а подоцна била ставена во родот Гулапка од Елиас Магнус Фрис во 1838 година.
Опис[уреди | уреди извор]
Шапката е 2-5 см во пречник. Има многу променлива боја и може да биде темно виолетова, со темен, речиси црн центар, или може да има различни нијанси на маслинесто-зелена, или виолетово-розова, па дури и бледо жолта. Бојата има тенденција брзо да бледнее и може да стане многу бледа. Во почетокот обликот на шапката е конвексен, но подоцна се израмнува. Кожата на шапката се лупи до три четвртини, а постарите примероци често имаат избраздена маргина. Кревката, бела дршка е долга колку големината на шапката, и има тесен облик на палка. Ливчињата се прикачени и бели, дава отпечаток на спори со бела боја. Тие имаат карактеристични предели, или засеци на нивните слободни рабови, кои можат да се видат под рачната леќа, што е многу добар дијагностички поим за видовите. Месото е бело и има многу лут вкус, со овошен мирис.[1]
Слични видови[уреди | уреди извор]
Russula betularum често се среќава со бреза, и иако обично побледи може да се помеша со измиени примероци на R. fragilis, Russula gracillima е слична по изглед, и расте на истите локации, иако ниту еден од видовите нема прекар (назабени) на рабовите на ливчињата.
Распространетост и живеалиште[уреди | уреди извор]
Russula fragilis се појавува кон крајот на летото и есента, обично расте во мали групи. Распространета е во северните умерени зони на Европа, Азија и Северна Америка. Веројатно е во микориза со различни дрвја, вклучувајќи бреза и даб.[2] Често се појавува на или во близина на гнило дрво.[3]
Токсичност[уреди | уреди извор]
Оваа печурка не се јаде [4] поради токсините што ги содржи и нејзиниот многу лут вкус.[5] Многу видови Гулапка со лут вкус предизвикуваат проблеми од гастроинтестинална природа кога се консумираат, што резултира со дијареа и повраќање.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Roger Phillips (2006). Mushrooms. Pan MacMillan. стр. 25. ISBN 0-330-44237-6.
- ↑ Laessoe T. (1998). Mushrooms (flexi bound). Dorling Kindersley. ISBN 0-7513-1070-0.
- ↑ Trudell, Steve; Ammirati, Joe (2009). Mushrooms of the Pacific Northwest. Timber Press Field Guides. Portland, OR: Timber Press. стр. 52. ISBN 978-0-88192-935-5.
- ↑ Phillips, Roger (2010) [2005]. Mushrooms and Other Fungi of North America. Buffalo, NY: Firefly Books. стр. 134. ISBN 978-1-55407-651-2.
- ↑ Miller Jr., Orson K.; Miller, Hope H. (2006). North American Mushrooms: A Field Guide to Edible and Inedible Fungi. Guilford, CN: FalconGuide. стр. 84. ISBN 978-0-7627-3109-1.