Russula exalbicans
Russula exalbicans, е вид на печурки од родот Гулапка од фамилијата (латински Russulaceae).
Опис[уреди | уреди извор]
Сува на допир, кадифена, не сјајна, често склона кон пукање. Кутикулата е многу тешко да се одвои од пулпата на габата.
Шапката - може да порасне од 5 до 10 см во должина. Бојата на шапката е интензивно со крвава црвена боја, со малку потемни рабови од централниот дел на шапката. Кај младите примероци, шапката е обликувана топчесто, постепено станува поконвексно и со малку свртени рабови.
Ливчињата се бели или жолти, често разгранети. Тие може да имаат зеленикава или сивкава нијанса.
Дршката е долга од 3- 7 см и од1,5-3 см дебела, обично е бела, понекогаш со розова нијанса, има жолти дамки во основата. Со возраста, а особено кога е влажна, може да стане и малку сива. Месото на дршката е прилично густо, бело, многу тврдо, и има горчлив вкус.
Месото е бело, но на влажно време лесно посивува. Мирисот е малку овошен. Вкусот е остар, кај младите примероци е исто така остар. Старите плодни тела понекогаш се целосно меки[1][2].
Таксономија[уреди | уреди извор]
Russula exalbicans (Pers.) Melzer[cs] & Zvára, Arch. Přírodov. Výzk. Čech. 17(4): 97. 1928
Синоними[уреди | уреди извор]
- Agaricus rosaceus ß exalbicans Pers., Syn. meth. fung. (Göttingen) 2: 439. 1801
- Agaricus exalbicans (Pers.) J.Otto, Vers. Anordnung Beschr. Agaricorum (Leipzig): 27. 1816
- Russula depallens (Pers.) Fr., 1825
- Russula pulchella I.G.Borshch., Fungi Ingrici 9: tab. 2. 1857
Екологија[уреди | уреди извор]
Расте во листопадни шуми. Многу поретко во четинарски шуми.
Видот се среќава во Северна Африка (Мароко), Северна Азија (Сибир, Камчатка), Северна Америка (САД), Гренланд и Европа.
Како и сите Гулапка, тоа е микоризна габа која формира симбиотска врска речиси исклучиво со брезите.
Затоа, гулапката се среќава главно во брезови и борови шуми или под брезите во шумските насади, на рабовите во шумските насади. Габата често се среќава и под брезите надвор од затворените шумски насади, особено во парковите, под дрворедите покрај патишта, насипи, ровови, како и на суви и полусуви пасишта и на купишта пепел.
Russula exalbicans сака умерено влажни, плитки, хумусни и варовнички почви. Чести се случаите на формирање на двојна микориза заедно со Lactarius pubescens. Плодните тела се појавуваат од мај до почетокот на ноември, а габата се наоѓа од ниските до високите области.[2]
Наводи[уреди | уреди извор]
Литература[уреди | уреди извор]
- Romagnesi, H. Les Russules d'Europe et d'Afrique du Nord. - Париз: Бордас, 1967 година. - П. 401. - 998 стр. — ISBN 0-934454-87-6 .
- Алфред Ајнхелингер: Die Gattung Russula во Баерн. Во: Bibliotheca Mycologica. 3. Auflage. Бенд 112. Берлин/Штутгарт 1994 година, ISBN 978-3-443-59056-7, С. 76.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- Russula exalbicans (Перс.) Мелцер и Звара (англиски) веб-страницата
- ecosystema.ru Русула бледнее, или Русула убава
- Мико атлас - Русула егзалбиканс(чешки) )
- ↑ Bon, Marcel; Wilkinson, John; Lohmeyer, Till R. (2005). Pareys Buch der Pilze über 1500 Pilze Europas. Stuttgart. ISBN 978-3-440-09970-4. OCLC 181441359.
- ↑ 2,0 2,1 Krieglsteiner, German J.; Winterhoff, Wulfhard; Kaiser, Armin; Gminder, Andreas (2000). Ständerpilze: Leisten-, Keulen-, Korallen- und Stoppelpilze, Bauchpilze, Röhrlings- und Täublingsartige. Stuttgart (Hohenheim): Ulmer. ISBN 3-8001-3531-0. OCLC 174420459.