NGC 4137

Од Википедија — слободната енциклопедија
NGC 4137
Поглед кон NGC 4137
Поглед кон NGC 4137
Соѕвездие Ловечки Кучиња
Епоха Ј2000.0
Положба
Положбен агол 54°
Податоци од набљудување
Вид на тело спирална галаксија
Морфолошки вид SBc
Привиден сјај
(видлив)
14,1
Привиден сјај
(во честот. појас.)
14,8
Површински сјај 13,7 m/лм2
Физички податоци
Привидни димензии 1,1' x 0,7'
Историја
Откривач Едуар Жан Мари Стефан
Откриена 4 мај 1881
Други ознаки UGC 7135, MCG 7-25-33, CGCG 215-36, VV 454

NGC 4137спирална галаксија во соѕвездието Ловечки Кучиња, заведена во Новиот општ каталог на длабоконебесни тела.

Објектот бил предмет и на други истражувања, па освен како NGC 4137 се споменува и како UGC 7135, MCG 7-25-33, CGCG 215-36, VV 454.

Откривање[уреди | уреди извор]

Објектот е откриен на 4 мај 1881 година од страна на Едуар Жан Мари Стефан, со помош на рефлекторски телескоп, чијашто леќа имала пречник од 31,5 см.

Податоци[уреди | уреди извор]

Податоци од набљудување[уреди | уреди извор]

Според морфолошката класификација на галаксиите, NGC 4137 е од видот SBc.[1] Видливиот сјај со голо око изнесува 14,1 m, а оној во рамките на интервалот од минималната до максималната честота 14,8 m, додека површинскиот сјај изнесува 13,7 m/лм2.[2] NGC 4137 има привидни димензии од 1,1' х 0,7'.[2]

Астрономски податоци[уреди | уреди извор]

Објектот е од епохата Ј2000.0. Положбениот агол на објектот е во износ од 54°.[2]

Други поделби[уреди | уреди извор]

Проучување на NGC 4137 е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, во Каталогот на најважните галаксии (PGC), објектот се среќава со ознаката 38619. Во рамките на атласот на длабокото небо, Уранометрија 2000.00, објектот припаѓа на групата означена со бројот 74; додека во Каталогот на основни ѕвезди (GSC) е групиран под бројот 3019. Објектот е забележан и во фотографското истражување спроведено од Паломарската опсерваторија во 1958 година, каде што се споменува во групата под број 1367.

Поврзано[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Запис за NGC 4137 на НАСА (англиски)
  2. 2,0 2,1 2,2 Students for the Exploration and Development of Space, поправени податоци за NGC {{{n}}}

Користена литература[уреди | уреди извор]

  • Hirshfeld, Alan, and Roger W. Sinnott, eds., Sky Catalogue 2000.0, Vol.2, Cambridge, Massachusetts: Sky Publishing Corp. and Cambridge University Press, 1985. (3098,238)

Надворешни врски[уреди | уреди извор]