NGC 3826
| NGC 3826 | |
|---|---|
 | |
| Соѕвездие | Лав |
| Епоха | Ј2000.0 |
| Положба | |
| Положбен агол | 65° |
| Податоци од набљудување | |
| Вид на тело | елиптична галаксија |
| Морфолошки вид | E2 |
| Привиден сјај (видлив) |
13,4 |
| Привиден сјај (во честот. појас.) |
14,4 |
| Површински сјај | 12,9 m/лм2 |
| Физички податоци | |
| Привидни димензии | 0,9' x 0,7' |
| Историја | |
| Откривач | Вилијам Хершел |
| Откриена | 6 април 1785 |
| Други ознаки | NGC 3830, UGC 6671, MCG 5-28-18, CGCG 157-18 |
NGC 3826 — елиптична галаксија во соѕвездието Лав, заведена во Новиот општ каталог на длабоконебесни тела.
Објектот бил предмет и на други истражувања, па освен како NGC 3826 се споменува и како NGC 3830, UGC 6671, MCG 5-28-18, CGCG 157-18.
Откривање[уреди | уреди извор]
Објектот е откриен на 6 април 1785 година од страна на Вилијам Хершел, со помош на рефлекторски телескоп, чијашто леќа имала пречник од 18,7 см.
Податоци[уреди | уреди извор]
Податоци од набљудување[уреди | уреди извор]
Според морфолошката класификација на галаксиите, NGC 3826 е од видот E2.[1] Видливиот сјај со голо око изнесува 13,4 m, а оној во рамките на интервалот од минималната до максималната честота 14,4 m, додека површинскиот сјај изнесува 12,9 m/лм2.[2] NGC 3826 има привидни димензии од 0,9' х 0,7'.[2]
Астрономски податоци[уреди | уреди извор]
Објектот е од епохата Ј2000.0. Положбениот агол на објектот е во износ од 65°.[2]
Други поделби[уреди | уреди извор]
Проучување на NGC 3826 е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, во Каталогот на најважните галаксии (PGC), објектот се среќава со ознаката 36359. Во рамките на атласот на длабокото небо, Уранометрија 2000.00, објектот припаѓа на групата означена со бројот 147; додека во Каталогот на основни ѕвезди (GSC) е групиран под бројот 1984. Објектот е забележан и во фотографското истражување спроведено од Паломарската опсерваторија во 1958 година, каде што се споменува во групата под број 1379.
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
Користена литература[уреди | уреди извор]
- Sulentic, Jack W., and William G. Tifft, "The Revised New General Catalogue of Nonstellar Astronomical Objects (RNGC)", Tucson, Arizona: University of Arizona Press, 1973. (4016,0).