NGC 1839

Од Википедија — слободната енциклопедија
NGC 1839

{{{опис}}}

Соѕвездие Златна Рипка
Епоха Ј2000.0
Положба
Ректасцензија 5 ч 6 м 2,4 с
Деклинација - 68° 37' 37"
Податоци од набљудување
Вид на тело расеано ѕвездено јато
Морфолошки вид OCL+EN
Привиден сјај
(видлив)
11,8
Привиден сјај
(во честот. појас.)
11,9
Физички податоци
Историја
Откривач Џон Хершел
Откриена 23 ноември 1834
Други ознаки ESO 56-SC63, in LMC

NGC 1839расеано ѕвездено јато во соѕвездието Златна Рипка, заведено во Новиот општ каталог на длабоконебесни тела.

Објектот бил предмет и на други истражувања, па освен како NGC 1839 се споменува и како ESO 56-SC63, in LMC.

Откривање[уреди | уреди извор]

Објектот е откриен на 23 ноември 1834 година од страна на Џон Хершел, со помош на рефлекторски телескоп, чијашто леќа имала пречник од 18,7 см.

Податоци[уреди | уреди извор]

Податоци од набљудување[уреди | уреди извор]

Според морфолошката класификација на галаксиите, NGC 1839 е од видот OCL+EN.[1] Видливиот сјај со голо око изнесува 11,8 m, а оној во рамките на интервалот од минималната до максималната честота 11,9 m.[2]

Астрономски податоци[уреди | уреди извор]

Објектот е од епохата Ј2000.0. Неговата ректасцензија, односно аголот измерен меѓу еклиптиката и небесниот екватор со теме во пролетната точка, изнесува 5 ч 6 м 2,4 с, а неговата деклинација, односно висината на лакот на тој агол, - 68° 37' 37".[3]

Други поделби[уреди | уреди извор]

Проучување на NGC 1839 е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, во Каталогот на најважните галаксии (PGC), објектот се среќава со ознаката . Во рамките на атласот на длабокото небо, Уранометрија 2000.00, објектот припаѓа на групата означена со бројот 444; додека во Каталогот на основни ѕвезди (GSC) е групиран под бројот 9161.

Поврзано[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

Надворешни врски[уреди | уреди извор]