Mесечево море
Месечевите мориња се големи, темни, базалтни рамнини на нашата Месечина, формирани од лава што се влевала во прастарите базени создадени од удар. Тие се помалку рефлективни од „висорамнините“ како резултат на нивниот состав богат со железо, и затоа изгледаат темни кога се набљудуваат со голо око. Овие простори покриваат околу 16% од површината на Месечината, претежно на страната видлива од Земјата. Неколкуте вакви мориња кои се наоѓаат на другата страна се многу помали, сместени претежно во многу големи кратери. Традиционалната номенклатура за Месечината вклучува и еден океан, како и карактеристики наречени „езеро“ (lacus), „мочуриште“ (palus) и „залив“ (sinus). Последните три се помали од морињата, но имаат иста природа и карактеристики.
Имињата на морињата се однесуваат на карактеристиките на самиот простор.[1] Кога било откриено Московското море од Луна 3, а името беше предложено од Советскиот Сојуз, тоа било прифатено само од Меѓународниот астрономски сојуз.[2]
Старост на Месечевите мориња
[уреди | уреди извор]Староста на базалтот е одредена со директно радиометриско датирање и со техниката на броење на кратери. Радиометриската проценка на староста се движи од околу 3,16 до 4,2 милијарди години (Ga),[3] додека најмладите утврдени со броење на кратерите се околу 1,2 милијарди години. [4] Сепак, поголемиот дел од базалтите се чини дека еруптирале помеѓу околу 3 и 3,5 милијарди години. Неколкуте базалтни ерупции што се случиле на другата страна се стари.
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ „XIth General Assembly“ (PDF) (француски и англиски). International Astronomical Union. 1961. Посетено на 26 July 2015.
- ↑ „The name game“. Nature Magazine. 488 (7412): 429. 22 August 2012. Bibcode:2012Natur.488R.429.. doi:10.1038/488429b. PMID 22914129.
- ↑ James Papike; Grahm Ryder; Charles Shearer (1998). „Lunar Samples“. Reviews in Mineralogy and Geochemistry. 36: 5.1–5.234.
- ↑ H. Hiesinger; J. W. Head; U. Wolf; R. Jaumanm; G. Neukum (2003). „Ages and stratigraphy of mare basalts in Oceanus Procellarum, Mare Numbium, Mare Cognitum, and Mare Insularum“. J. Geophys. Res. 108 (E7): 5065. Bibcode:2003JGRE..108.5065H. doi:10.1029/2002JE001985.
Литература
[уреди | уреди извор]- Paul D. Spudis, The Once and Future Moon, Smithsonian Institution Press, 1996, ISBN 1-56098-634-4
- G. Jeffrey Taylor (April 30, 2006). „Finding Basalt Chips from Distant Maria“. Planetary Science Research Discoveries.
- G. Jeffrey Taylor (December 5, 2000). „Recipe for High-Titanium Lunar Magmas“. Planetary Science Research Discoveries.
- G. Jeffrey Taylor (June 23, 2000). „The Surprising Lunar Maria“. Planetary Science Research Discoveries.
- Catherine Weitz (February 12, 1997). „Explosive Volcanic Eruptions on the Moon“. Planetary Science Research Discoveries.