Улица без радост
Улица без радост e германски филм заснован на новелата на Хуго Беттауер и во режија на Георг Вилхелм Пабст. Овој филм е еден од првите филмови на движењето наречено Нова објективност. Грета Гарбо ја игра својата втора голема улога. Филмот често се опишува како приказна за моралот во која "падната жена" страда за своите гревови, додека повеќе доблеста е наградена.[1] Филмот е дизајниран од страна на Ото Ердман и Ханс Зонле.
Заплет[уреди | уреди извор]
Во 1921 година во една улица наречена Мелчиоргасе во сиромашниот дел на Виена, Австрија, има само двајца богати луѓе: месарот Јозеф Герингер и г-ѓа. Грејфер, која управува со моден бутик и ноќен клуб, водени од богатите луѓе во Виена. Придружен на ноќниот клуб е Мерл Хотел, бордел во кој жените од ноќниот клуб ги носат своите клиенти. Филмот го следи животот на две жени од истото сиромашно соседство, кои се обидуваат да имаат подобар живот во периодот на австриската повоена хиперинфлација. Тие се Марија, која работи како проститутка, и Грете, која во последен момент се спасила од таа судбина.
Оцена[уреди | уреди извор]
Извештај кој датира од јули 2010 година вели дека 83% од шест примероци во кои се собирале критики биле дадени позитивни осврти и дека филмот добил просечен рејтинг од 8 од 10.[2]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Есеј од Мајкл Колер на улицата Џојлеј во сцените на кино : http://www.sensesofcinema.com/2004/cteq/the_joyless_street/
- ↑ http://www.rottentomatoes.com/m/joyless_street/