IC 899
| IC 899 | |
|---|---|
|
| |
| Соѕвездие | Водолија |
| Епоха | Ј2000.0 |
| Положба | |
| Ректасцензија | 21 ч 1 м 50,4 с |
| Деклинација | -13° 15' 54"" |
| Положбен агол | 50° |
| Податоци од набљудување | |
| Вид на тело | галаксија |
| Морфолошки вид | S |
| Привиден сјај (видлив) |
14,7 |
| Привиден сјај (во честот. појас.) |
15,5 |
| Површински сјај | 12,7 m/лм2 |
| Физички податоци | |
| Привидни димензии | 0,6' x 0,3' |
| Историја | |
| Откривач | Стефан Жавел |
| Откриена | 6 август 1891 |
| Други ознаки | NPM1G -13.0511 |
IC 899 — галаксија во соѕвездието Водолија, заведена во Новиот општ каталог на длабоконебесни тела.
Објектот бил предмет и на други истражувања, па освен како IC 899 се споменува и како NPM1G -13.0511.
Откривање[уреди | уреди извор]
Објектот е откриен на 6 август 1891 година од страна на Стефан Жавел.
Податоци[уреди | уреди извор]
Податоци од набљудување[уреди | уреди извор]
Според морфолошката класификација на галаксиите, IC 899 е од видот S.[1] Видливиот сјај со голо око изнесува 14,7 mag, а оној во рамките на интервалот од минималната до максималната честота 15,5 mag, додека површинскиот сјај изнесува 12,7 m/лм2.[2] IC 899 има привидни димензии од 0,6' х 0,3'.[2]
Астрономски податоци[уреди | уреди извор]
Објектот е од епохата Ј2000.0. Неговата ректасцензија, односно аголот измерен меѓу еклиптиката и небесниот екватор со теме во пролетната точка, изнесува 21 ч 1 м 50,4 с, а неговата деклинација, односно висината на лакот на тој агол, -13° 15' 54"".[3] Положбениот агол на објектот е во износ од 50°.[2]
Други поделби[уреди | уреди извор]
Проучување на IC 899 е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, во Каталогот на најважните галаксии (PGC), објектот се среќава со ознаката 940379.
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Запис за IC 899 на НАСА (англиски)
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Students for the Exploration and Development of Space, поправени податоци за IC {{{n}}}
- ↑ IC {{{n}}}, SIMBAD, Центар за астрономски податоци во Стразбур
Користена литература[уреди | уреди извор]
- Reinmuth, K., ""Photographische Positionsbestimmung von NebelRecken"" Veroff der
Sternwarte zu Heidelberg, several papers, 1916-40. (0,4) and Associations, 2nd edition. Budapest: Akademiai Kiado, 1970. (5,0) (Catalogs)