IC 387
| IC 387 | |
|---|---|
 | |
| Соѕвездие | Телескоп |
| Епоха | Ј2000.0 |
| Положба | |
| Ректасцензија | 19 ч 37 м 55,8 с |
| Деклинација | -51° 59' 29" |
| Положбен агол | 82° |
| Податоци од набљудување | |
| Вид на тело | галаксија |
| Морфолошки вид | SB0 |
| Привиден сјај (видлив) |
13,7 |
| Привиден сјај (во честот. појас.) |
14,7 |
| Површински сјај | 12,4 m/лм2 |
| Физички податоци | |
| Привидни димензии | 1,3' x 0,2' |
| Историја | |
| Откривач | Ројал Харвуд Фрост |
| Откриена | 31 август 1904 |
| Други ознаки | ESO 232-14, IRAS 19341-5206 |
IC 387 — галаксија во соѕвездието Телескоп, заведена во Новиот општ каталог на длабоконебесни тела.
Објектот бил предмет и на други истражувања, па освен како IC 387 се споменува и како ESO 232-14, IRAS 19341-5206.
Откривање[уреди | уреди извор]
Објектот е откриен на 31 август 1904 година од страна на Ројал Харвуд Фрост.
Податоци[уреди | уреди извор]
Податоци од набљудување[уреди | уреди извор]
Според морфолошката класификација на галаксиите, IC 387 е од видот SB0.[1] Видливиот сјај со голо око изнесува 13,7 mag, а оној во рамките на интервалот од минималната до максималната честота 14,7 mag, додека површинскиот сјај изнесува 12,4 m/лм2.[2] IC 387 има привидни димензии од 1,3' х 0,2'.[2]
Астрономски податоци[уреди | уреди извор]
Објектот е од епохата Ј2000.0. Неговата ректасцензија, односно аголот измерен меѓу еклиптиката и небесниот екватор со теме во пролетната точка, изнесува 19 ч 37 м 55,8 с, а неговата деклинација, односно висината на лакот на тој агол, -51° 59' 29".[3] Положбениот агол на објектот е во износ од 82°.[2]
Други поделби[уреди | уреди извор]
Проучување на IC 387 е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, во Каталогот на најважните галаксии (PGC), објектот се среќава со ознаката 63443.
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Запис за IC 387 на НАСА (англиски)
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Students for the Exploration and Development of Space, поправени податоци за IC {{{n}}}
- ↑ IC {{{n}}}, SIMBAD, Центар за астрономски податоци во Стразбур
Користена литература[уреди | уреди извор]
- de Vaucouleurs, G., A. de Vaucouleurs, and H.C. Corvin, Jr., Second
Reference Catalogue of Bright Galaxies. Austin, Texas, University of Texas Press, 1976.(118,206) (Catalog)