Источна бука
| Источна бука | |
|---|---|
| |
| Источна бука | |
.jpg)
| |
| Лисје, плодови и стебло | |
| Научна класификација [ у ] | |
| Царство: | Растенија |
| клад: | Скриеносеменици |
| клад: | Евдикоти |
| клад: | Розиди |
| Ред: | Буковидни |
| Семејство: | Буки |
| Род: | Бука |
| Вид: | Источна бука |
| Научен назив | |
| Fagus orientalis Lipsky | |
Источна бука (науч. Fagus orientalis) — листопадно дрво од семејството на буките (Fagaceae).
Опис[уреди | уреди извор]
Ова е големо дрво, способно да достигне висина до 45 м и 3 м пречник на стеблото.Цветовите се мали реси кои се појавуваат набргу по лисјата на пролет.
Семињата се мали триаголни ореви 15-20 мм долги и 7-10 мм широки во основата; имаат по две јаткасти плодови во секоја купула, кои созреваат наесен 5-6 месеци по опрашувањето. Купулата се разликува од онаа на европската бука по тоа што има зарамнети, малку листолидни додатоци во основата (тенки, меки боцки во европската бука).
Таксономија[уреди | уреди извор]
Источната бука е тесно поврзана со европската бука (Fagus sylvatica) и се вкрстува со неа на Балканот и северозападна Турција.
Распространетост и живеалиште[уреди | уреди извор]
Природниот опсег на дрвото се протега од планината Странџа во југоисточна Бугарија, преку северозападна Турција и на исток до Кавкаските Планини во Грузија и Русија, до Алборз во Иран.
Неговото живеалиште е ограничено на планински шуми, на 500-2.100 м надморска височина.
Ориенталната бука е распространета на уште помали надморски височини во планината Странџа во Бугарија дури 200-300 м над нивото на морето.
Употреба[уреди | уреди извор]
Дрвото е тешко, тврдо, цврсто и високо отпорно на удари. Дрвото исто така може да се користи како огревно дрво,градежни плочи, мебел, фурнир за подови, рударски столбови, железнички плочки и хартија.[2]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Rivers, M.C.; Barstow, M. (2017). „Fagus orientalis“. Црвен список на загрозени видови. 2017: e.T79914188A109616835. doi:10.2305/IUCN.UK.2017-3.RLTS.T79914188A109616835.en. Посетено на 18 ноември 2021.
- ↑ Kandemirm, G.; Kaya, Z. (2009). „Oriental beech - Fagus orientalis: Technical guidelines for genetic conservation and use“ (PDF). EUFORGEN: European Forest Genetic Resources Programme. Архивирано од изворникот (PDF) на 2016-10-20. Посетено на 2022-05-08. Наводот journal бара
|journal=(help)
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
 |
„Источна бука“ на Ризницата ? |
- Источна бука на Флорита
- Источна бука, Растенија за иднината
- Источна бука - карта на распространетоста, единици за генетска конзервација и сродни ресурси. Европска програма за генетски ресурси на шумите (EUFORGEN)
|
|