Прејди на содржината

1179 Мали

Од Википедија — слободната енциклопедија
1179 Мали
Откривање [1]
ОткривачМакс Волф
Откриено воХајделбершка опсерваторија
Откриено19 март 1931
Ознаки
ЦМП-ознака1179 Мали
Наречена по
Мали Волф
(семејство на откривачот)[2]
1931 FD
Грлавен астероиден појас · (средина)[3]
Орбитални особености [1]
Епоха 16 февруари 2017 (ЈД 2457800.5)
Параметар на неодреденост 0
Лак на набљудување85,23 yr (31,131 days)
Афел3,0675 ае
Перихел2,1695 ае
2,6185 ае
Занесеност0,1715
4,24 а (1,548 days)
57,991°
0° 13м 57.36с / ден
Наклон8,7071°
6,8104°
234,09°
Физички особености
Димензии10,65 km (пресметано)[3]
13,159 ± 0,183 km[4]
13,379 ± 0,077 km[5]
14,41 ± 0,47 km[6]
46,6917 ± 0,1516 h[7]
0,059 ± 0,020[6]
0,0683 ± 0,0080[5]
0,071 ± 0,017[4]
0.10 (претпоставка)[3]
S[3]
12,530 ± 0,002 (R)[7] · 12,8[1] · 12,9[5][6] · 12,98[3]

1179 Мали привремена ознака 1931 FDастероид и долговтремена загубена мала планета од средишната област на Главниот астероиден појас, со приближен пречник од 13 km. Открие е на 19 март 1931 година, од германскиот астроном Макс Волф при Хајделбершката опсерваторија во јужна Германија.[8]

Мали е во орбита околу Сонцето на растојание од 2,2-3,1 ае и истата еднаш ја изминува за 4 години и 3 месеци (1.548 денови). Орбитата има занес од 0,17 и наклон од 9° во однос на еклиптиката.[1] По првичното откритие во 1931 година, постанува една од неколкуте познати загубени мали планети и ќе биде загубена во наредните 55 години. Во 1986 година, Мали бил повторно откриен од Луц Шмадел, Рихард Мартин Вест и Ханс Емил Шустер, кои ги премерија првичните плочи од откритието и пресметале поинакви еферемиди. На овој начин тие успеале да го најдат телото во близина на предвидената местоположба. Дополнително, историските фотографските плочи од Паломарскиот небесен атлас (1956–1958), UK Шмидовиот телескоп (Австралија), и Опсерваторијата Ла Сила (Чиле) го потврдиле повторното откритие.[9][10][11]

Според резултатите објавени во 2014 година од истражуањата изведени од НАСА со ВИСЕ со последователната мисија НЕОВИСЕ, Мали има пречник од 13,2 до 14.4 километри, аи површинско албедо меѓу 0,059 и 0,071,[4][5][6] додека пак според (КАЛЛ) има албедо од 0,10 и пречник од 10,7 километри, засновани на апсолутната светлосна величина од 12,98.[3] Доплонително, КАЛЛ астероидот го сместуваво каменестите S asteroidi, i pokraj niskoto albedo.[3]

Во септември 2013 година, вртежната светлинска крива на Мали добиена од фотометриските набљудувања снимени од ПТФ во Калифорнија. Добиен е подолг од просечниот вртежен период од 46,6 часа светлосна променливост од 0,08 m.[7] Сепак, резултатот е отфрлен од КАЛЛ (U=1).[3]

Астероидот е именуван по Мали Волф, сопруга на Франц Волф снашката на откривачот (H 110).[2]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 „JPL Small-Body Database Browser: 1179 Mally (1931 FD)“ (2016-06-11 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. Посетено на 9 December 2016.
  2. 2,0 2,1 Schmadel, Lutz D. (2007). Dictionary of Minor Planet Names – (1179) Mally. Springer Berlin Heidelberg. стр. 99. ISBN 978-3-540-00238-3. Посетено на 26 October 2016.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 „LCDB Data for (1179) Mally“. Asteroid Lightcurve Database (LCDB). Архивирано од изворникот на 2016-10-26. Посетено на 26 October 2016.
  4. 4,0 4,1 4,2 Masiero, Joseph R.; Grav, T.; Mainzer, A. K.; Nugent, C. R.; Bauer, J. M.; Stevenson, R.; и др. (August 2014). „Main-belt Asteroids with WISE/NEOWISE: Near-infrared Albedos“. The Astrophysical Journal. 791 (2): 11. arXiv:1406.6645. Bibcode:2014ApJ...791..121M. doi:10.1088/0004-637X/791/2/121. Посетено на 14 September 2016.
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 Mainzer, A.; Grav, T.; Masiero, J.; Hand, E.; Bauer, J.; Tholen, D.; и др. (November 2011). „NEOWISE Studies of Spectrophotometrically Classified Asteroids: Preliminary Results“ (PDF). The Astrophysical Journal. 741 (2): 25. arXiv:1109.6407. Bibcode:2011ApJ...741...90M. doi:10.1088/0004-637X/741/2/90. Посетено на 26 October 2016.
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 Masiero, Joseph R.; Mainzer, A. K.; Grav, T.; Bauer, J. M.; Cutri, R. M.; Nugent, C.; и др. (November 2012). „Preliminary Analysis of WISE/NEOWISE 3-Band Cryogenic and Post-cryogenic Observations of Main Belt Asteroids“. The Astrophysical Journal Letters. 759 (1): 5. arXiv:1209.5794. Bibcode:2012ApJ...759L...8M. doi:10.1088/2041-8205/759/1/L8. Посетено на 26 October 2016.
  7. 7,0 7,1 7,2 Waszczak, Adam; Chang, Chan-Kao; Ofek, Eran O.; Laher, Russ; Masci, Frank; Levitan, David; и др. (September 2015). „Asteroid Light Curves from the Palomar Transient Factory Survey: Rotation Periods and Phase Functions from Sparse Photometry“. The Astronomical Journal. 150 (3): 35. arXiv:1504.04041. Bibcode:2015AJ....150...75W. doi:10.1088/0004-6256/150/3/75. Посетено на 26 October 2016.
  8. „1179 Mally (1931 FD)“. Minor Planet Center. Посетено на 26 October 2016.
  9. Brian G. Marsden (5 December 1986). „International Astronomical Union Circular 4278“. Central Bureau for Astronomical Telegrams. Посетено на 26 October 2016.
  10. European Southern Observatory (4 декември 1986). "Long Lost Planet Found Again". Соопштение за печат.  посет. 26 октомври 2016 г
  11. Schmadel, L. D.; West, R. M. (1988). „Recovery of the long lost minor planet (1179) Mally“. Astronomische Nachrichten. Astronomisches Rechen-Institut, and ESO. 309 (3): 223–225. Bibcode:1988AN....309..223S. doi:10.1002/asna.2113090318. ISSN 0004-6337. Посетено на 26 October 2016.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]