Шукрије Султан
| Шукрије Султан | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| Роден(а) | 24 февруари 1906 Чамлиџа, Цариград, Отоманско Царство (денес Истанбул, Турција) | ||||
| Починал(а) | 1 април 1972 (возр. 66) Чамлиџа, Истанбул, Турција | ||||
| Почивалиште | |||||
| Сопружник |
| ||||
| |||||
| Династија | Отоманска династија | ||||
| Татко | Шехзаде Јусуф Изедин | ||||
| Мајка | Леман Ханим | ||||
| Вероисповед | ислам | ||||
Шукрије Султан (турски: Hatice Şükriye Sultan; османски турски: خدیجه شکریه سلطان; 24 февруари 1906 – 1 април 1972 година) — отоманска принцеза, ќерка на престолонаследникот Шехзаде Јусуф Изедин, син на султанот Абдулазиз и Леман Ханим.
Ран живот[уреди | уреди извор]
Шукрије Султан е родена на 24 февруари 1906 година во вилата на нејзиниот татко во Чамлиџа. Нејзиниот татко бил Шехзаде Јусуф Изедин, а нејзината мајка Леман Ханим. [1] Таа била второ дете и најстарата ќерка родена на нејзиниот татко и најстарото дете на нејзината мајка. Таа имала два помали браќа и сестри, брат Шехзаде Мехмед Низамедин, две години помлад од неа, и сестра, Михришах Султан, десет години помлада од неа. Таа била внука на Абдулазиз и Дурунев Кадин. [2]
Прв брак[уреди | уреди извор]
Шукрије Султан се омажила за нејзиниот втор братучед Шехзаде Мехмед Шерафедин, [3] син на Шехзаде Селим Сулејман, и внук на султанот Абдулмеџид I. Свадбата се одржала на 14 ноември 1923 година во вилата Нишанташи. По егзилот на царското семејство во март 1924 година, Шукрије и нејзиниот сопруг се преселиле во Париз, каде што живееле до 1925 година, [4] а потоа во Бејрут, каде што двајцата се развеле [4] во 1927 година [2]
Втор брак[уреди | уреди извор]
На 4 септември 1935 година, таа се омажила за Ахмад Ал-Џабер Ал-Сабах во Каиро, Египет. Тие се разведоа во 1937 година.
На 10 февруари 1938 година, била свршена за Мидхат бег, син на Зивер Паша. [5] [6] Сепак, бракот не се одржал. [5] [6] Во 1944 година, таа застанала на страната на Шехзаде Омер Фарук кога советот го избрал Шехзаде Ахмед Нихад за глава на семејството. [7]
Трет брак[уреди | уреди извор]
Во април 1949 година, се омажила за Мехмед Шефик Зија (1894 – 1980) [3] американски државјанин од кипарско турско етничко потекло. [5] [6] Во 1952 година, таа, нејзиниот сопруг и нејзината сестра се вратиле во Истанбул по укинувањето на законот за егзил за принцезите. Тука се населила во вилата Чамлиџа. [8] [9]
Смрт[уреди | уреди извор]
Шукрије Султан починала на 1 април 1972 година на шеесет и шест години и била погребана во мавзолејот на нејзиниот прадедо султанот Махмуд II, на Дивањолу, Истанбул. [2] Мехмед Шефик потоа се оженил со Неслишах Султан, ќерка на Шехзаде Мехмед Абдулкадир. [10]
Почести[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Reşad, Ekrem; Osman, Ferid (1911). Musavver nevsâl-i Osmanî. стр. 68.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Adra, Jamil (2005). Genealogy of the Imperial Ottoman Family 2005. стр. 15, 27.
- ↑ 3,0 3,1 Vâsıb, Ali; Osmanoğlu, Osman Selaheddin (2004). Bir şehzadenin hâtırâtı: vatan ve menfâda gördüklerim ve işittiklerim. YKY. стр. 441. ISBN 978-9-750-80878-4.
- ↑ 4,0 4,1 Milanlıoğlu, Neval (2011). Emine Naciye Sultan'ın Hayatı (1896-1957). стр. 13 r. 55, 126–27.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Ercüment Ekrem Talu; Tahsin Yıldırım (2005). Şehzade Yusuf İzzeddin öldürüldü mü, intihar mı etti?. Selis. стр. 16. ISBN 978-975-8724-47-5.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Tahsin Yıldırım (2006). Veliaht Yusuf İzzeddin. Çatı Yayıncılık. ISBN 978-975-8845-21-7.
- ↑ Bardakçı, Murat (2017). Neslishah: The Last Ottoman Princess. Oxford University Press. стр. 207. ISBN 978-9-774-16837-6.
- ↑ Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı (1994). İstanbul ansiklopedisi. Kültür Bakanlığı. стр. 536. ISBN 978-9-757-30607-8.
- ↑ Kurşun, Zekeriya (2005). Üsküdar Sempozyumu: Bildiriler. Üsküdar Belediyesi. стр. 344. ISBN 978-9-759-20195-1.
- ↑ Bardakçı, Murat (2008). Son Osmanlılar: Osmanlı hanedanının sürgün ve miras öyküsü. İnkılâp. стр. 176. ISBN 978-9-751-02616-3.
- ↑ 11,0 11,1 Virgül, Issues 80-83. Pusula Yayıncılık. 2005. стр. 41.
- ↑ Fritz Rudolf Künker GmbH & Co. KG. Künker Auktion 299 - Orden und Ehrenzeichen aus aller Welt: Das Osmanische Reich, The Ottoman Collection, Teil 2. Numismatischer Verlag Künker. стр. 146–147.