Штедење

Штедење воопштено значи чување или одложување на материјални добра и пари, на пример со вложување во банка или во пензински фонд.

Се работи за ограничување на потрошувањето за одредено време или така што се чуваат добрата од бескорисно или општествено трошење во однос на другите потреби. Големо економско значење има штедење средства за работа, предмети за работа и радна сила.

Се разликува материјална, парично, индивидуално, колективно, доброволно и присилно штедење. Поради нејзиното големо значење за општеството секојa земја води грижа за штедењето, основа посебни установи за тоа, со различни мерки го потикнува стопанството, да штеди и да се грижи заштедата рационално да се искористува. Посебно е распространето паричното штедење, и тоа со вложување на пари во штедни институции, банки или поштенски штедилници. За таа намена штедните институции издаваат посебни штедни книшки. Со зголемувањето на ситните штедни улози се собираат многу големи парични средства, кои можат да се искористат за постигнување на крупни економски или други општествени цели.

Во 1924 година во Милано е основан Меѓународен институт за штедење. Истовремено е воведен и Светски ден на штедење (31 октомври), кога посебно за запазува за пропагандата за штедење преку најразлични средства за јавно информирање, се доделуваат различни награди на штедачите итн. Во макроекономска смисла штедењето може да се поистовети со акумулација.

Во поширока смисла, штедењето значи смалување на трошоците. За разлика од инвестицијата која исто така е вложување пари, штедењето нема елементи на ризик.